De teams van EGS speelden op 13 april hun laatste thuiswedstrijden in de zaterdagcompetitie in clublokaal Hof van Holland. EGS 1 kon zich veilig stellen in de vierde klasse door een punt te pakken tegen Dordrecht 2. EGS 2 speelde tegen De Drie Torens 4.

EGS 1 kon in de sterkste opstelling aantreden, omdat Pascal Graafmans voor het eerst dit seizoen ingezet kon worden. Jasper Kools, de revelatie van dit seizoen, bleef daardoor op de bank.

Overrompelende start Dordrecht
Ard van Beek bleek door ziekte een complete off-day te hebben: binnen een half uur stond EGS op achterstand. Op bord acht verslikte Ruud Licht zich al snel in de opening van zijn tegenstander. Alex van Lanen en Bram van Huijgevoort wezen een remise af, omdat een 0-2 stand geen aanleiding geeft tot het ingaan op remises. Pascal Graafmans kreeg een variant van de Franse opening voorgeschoteld waarvan hij de finesses niet kende. Hij hield lang stand maar moest uiteindelijk opgeven. Robin Verhoeven grossiert dit seizoen in remises. Dit keer was zijn halfje het eerste lichtpunt voor EGS. Bart Plasmans leek op een remise af te stevenen maar ook hij moest de strijd opgeven. Voor het teambelang doorspelen bij een remisestand en forse risico’s nemen kan ook slecht aflopen. Dit overkwam Alex van Lanen.

Draaglijke score
Met 05 – 5,5 was EGS op een verrassende wijze overklast door de Dordtenaren. Bram van Huijgevoort wist zijn remisestelling alsnog naar winst te voeren aan het tweede bord. Tenslotte won Thomas Kools aan het eerste bord. Hij bracht de eindstand daardoor op 2,5 – 5,5.

EGS 1 staat een ronde voor het einde net onder de middenmoot maar de verschillen in de Vierde Klasse zijn zo klein, dat theoretisch nog gevaar dreigt.

EGS 2 wint royaal van De Drie Torens 4
Gelegenheidscaptain Maarten de Wit liet Yijun Zahn debuteren in de buitencompetitie. Met succes. Yijun won aan het zevende bord. François Brock, Nico Dignum en Matthijs Muis wonnen vrij gemakkelijk en brachten EGS 2 op een comfortabele voorsprong (0-4).

Rob van Esch kwam met veel materiaalvoorsprong uit de opening. Langzaam verloor Van Esch echter terrein. In de slotfase wist hij toch nog fraai te winnen. Maarten de Wit moest aan het eerste bord een verliespunt incasseren. Door winst van Simon de Knegt en verlies van Peter Ansems sloot EGS 2 het seizoen af met een fraaie overwinning.

De winst van EGS in het B-bekertoernooi van de NBSB is inmiddels alweer even achter de rug. Maar het blijft de eerste en misschien wel enige keer dat EGS een heus bekertoernooi wist te winnen, dus voor een schaaktechnische terugblik is het nooit te laat. Even terug in de tijd: De Kemppion stuurde op 19 maart zijn beste vier spelers van onder de ratinggrens van 1700 naar Goirle om het tegen EGS op te nemen. Meer precies, tegen (op borgvolgorde) Bart Plasmans, Jasper Kools, Maarten de Wit en Cas Overzier. Het werd een glorieuze 3,5-0,5 voor EGS, maar gemakkelijk ging het allemaal niet.

Hoe heeft het allemaal zo kunnen gebeuren? Cas was als eerste klaar. Na een kabbelend verlopen opening staat na 13 zetten deze stelling op het bord.

Cas speelt met wit en speelt 13. cxd4 en zijn tegenstander Frank Rombouts kiest ervoor om met de c-pion terug te slaan. Een eerste cruciale ontwikkeling, het geeft Cas de kans om in de aanval te gaan tegen de lang gerocheerde zwarte koning (de computer geeft de voorkeur aan exd4).

Een paar logische zetten later krijg je dan dit (diagram rechts). Zwart is op verdedigen aangewezen, maar een ramp hoeft dat niet te zijn. Ok, wit dreigt b4 te spelen, maar doorslaggevend is het allemaal nog niet. Nu kiest de Kemppionner echter voor 17… b5. Een zet die Cas een kapstok geeft om zijn aanval verder aan op te hangen. Een betere optie zou bijvoorbeeld 17… Tc8 zijn geweest, en dan op je gemakje afwachten wat wit in petto heeft.

We slaan even een fase over waarin zwart met man en macht probeert de zaak dicht te houden en met zijn koning poogt weg te rennen. Wit heeft ondertussen zijn aanval verder opgevoerd, tussen de bedrijven door gerocheerd en staat nu klaar om te oogsten. De pionwinst is in het diagram links vrij simpel te vinden voor iemand die de stappenmethode heeft gevolgd: 24. fxe5, Pxe5 25 Dxd4+. Een poging om de pion te redden met 24… Dxe5 komt zwart op nog meer ellende te staan na bijvoorbeeld 24… Tc5!.

Dan de ontknoping. Er is wat meer geruild en wit staat zeer comfortabel: pion extra, de zwakke zwarte b-pion staat ook op omvallen en het eindspel lijkt vrij eenvoudig gewonnen. Maar zover komt het niet.

Cas speelt 33. Pd4 (valt dame én pion aan), waarop zijn tegenstander een blackout heeft en in de stelling rechts Pc6 speelt. Dekt wel de pion, maar… verliest de dame. Hij gaf meteen op.

Gek genoeg zit in deze slotstelling een wending die zwart weer hoop had kunnen geven: 33… Db6!. Pent het paard op d4 en na 34. Txb5, Dxd4 35. Dxd4, Txd4 36. Txe5+ Kf8 staat wit nog steeds wel beter, maar hij moet een pion teruggeven (kan niet b4 én d3 tegelijk dekken) en dan is het toreneindspel nog behoorlijk lastig te winnen…

Een goede partij voor EGS dus met een meevaller op het eind. Het werd 1,5-0,5 in EGS-voordeel dankzij een staaltje sterk verdedigen van Maarten.

Vanuit weer eens een Scandinavische verdediging komt Maarten in hem bekende structuren. Maar zijn tegenstander Piet Roos heeft in de stelling van het eerste diagram een gemeen tactisch grapje verstopt. Het kost Maarten in bovenstaande stelling een pion: 13. Pxc7+, Dxc7 14. Pxd4!.

Vervolgens probeert de witspeler zijn voorsprong te consolideren, maar achteraf zal hij misschien betreuren dat hij niet wat meer op de aanval heeft gespeeld. Na wat manoeuvreren komt de volgende stelling (links) op het bord na wits laatste zet 21.Df4. Niet de beste, want dit geeft Maarten de kans terug in de partij te komen met het spitsvondige 21… Db5!. Er staan twee pionnen aangevallen (b2 en d3). Wit kiest ervoor vast te houden aan zijn materiële voorsprong en de pionnen te dekken met zijn dame: 22. Dd2. Maar dat geeft zwart de kans om de witte pionnenstructuur zwaar te verminken met 22… Lxf3 23. gxf3. Het witte voordeel is zo weer nagenoeg teniet gedaan (de computer geeft in de diagramstelling de voorkeur aan het teruggeven van een pion met actief spel, Te2 of Tab1).

Wat volgt is een fase voor de liefhebber van positioneel schaak. Maarten legt het iedereen die het weten wil vast en zeker allemaal graag een keer tot in de finesse uit. Kortheidshalve springen we hier vooruit naar de (bijna)slotstelling, hier rechts, waarin zwart zich geen enkele zorgen meer hoeft te maken.

Sterker nog: hij wint de pion terug. Om dat te voorkomen kiest wit ervoor de partij tot een einde te brengen door eeuwig schaak: 39. De8+ Kg7 40. De5+ Kg8.

Matchwinner werd vervolgens Bart Plasmans in wat ook de meest spectaculaire partij van de bekerfinale was. ‘Een pittig potje schuifschaak’ noemde Bart het zelf. Maar dan wel een waarvan het einde er mag wezen. En niet alleen omdat het EGS de overwinning bracht…

Na ook hier een Scandinavische opening is er toch een heel andere structuur op het bord gekomen dan bij Maarten en diens opponent. Bart (die met zwart speelt, Wilbert Rombauts is de witspeler namens Kemppion) heeft met de opmars van de h-pion geprobeerd de witte koningsstelling aan te tasten, maar vooralsnog levert dat niet veel op. Zojuist is een stel stukken geruild op c5 en Bart besluit hier om met 16… c6 de zaak dicht te schuiven. Niet het beste idee, de pion op b7 wordt een structurele zwakte die Bart de das om had kunnen doen. Wit zet meteen de boel op slot met 17. a5 en het is lastig te zien hoe dit nog ooit goed gaat komen voor EGS.

Maar zonder echt te blunderen pakt de Kempische bezoeker het ook allemaal niet erg voortvarend aan, waardoor Bart tegenspel kan creëren. Na 28 zetten (de laatste van wit is Tfb2) staat het zoals in het volgende diagram (links) en nog steeds is wit de bovenliggende partij, maar zwart heeft ook zo zijn dreigingen.

Maar die b-pion hè… Bart kiest ervoor om hem los te laten om met zijn dame zo snel mogelijk in de aanval te gaan: 28… De8 met als bestemming veld g6. Maar even dekken met Ta7 was verstandiger geweest.

De witspeler pakte de b-pion (geef hem eens ongelijk) maar vergeet daarna door te bijten. Hij heeft vast en zeker niet aan zien komen wat hem boven het hoofd hing in de stelling hier rechts (laatste zet van wit: 33. cxd5). Iedereen die, zoals wij, vaker met Bart te maken heeft, weet dat hij zijn vingers aflikt bij deze stelling. En jawel: er volgde 33… Txh3+! Een torenoffer! De zet van de bekerfinale! Je moet het maar durven op zo’n moment. Maar hij is correct.

Wit schrikt zich een hoedje, en antwoordt met een blunder, maar wel een begrijpelijke: hij pakt de toren en kreeg vervolgens de Plasmans-stoomwals over zich heen: 33. gxh3 Dg3+ 34. Kh1 Pf2+ en na 35. Txf2 Dxf2 gaf hij op (het laatste diagram).

Wit kan de matdreiging 36… Pg3 alleen voorkomen door zijn dame te geven (36. Pxh4 Pg3+ 37. Dxg3 Dxg3), en dan is het wel beslist. Cru voor De Kemppion is dat in plaats van de toren slaan op h3 de koelbloedige zet 33. Kg1 tot een ongebalanceerde stelling leidt die nog alle kanten op kan.

Daarmee was de bekerfinale beslist maar nog niet afgelopen. Minder strijdlustige schakers zouden snel remise aanbieden en met hun teamgenoten de polonaise richting de bar inzetten, maar niet Jasper Kools. Die wil in zo’n situatie ook gewoon nog zijn potje winnen. En jawel, ook dat lukte. Al had ook hier zijn tegenstander Peter Paridaans lange tijd zeker niet het mindere van het spel.

We komen erin na zet 15 van zwart. Jasper heeft in de opening een pion geofferd, heeft daar aanval voor terug gekregen, maar zwart houdt het allemaal netjes bij elkaar tot nu toe. Na zijn laatste zet 15… b5 dreigt hij bovendien de witte loper op b3 in te sluiten op de volgende zet met c4, maar: 16. Pd5 lost dat probleem voor Jasper op.

Het leidt tot een stevige afruil, Jasper houdt met wit het initiatief maar ja, die pion minder… als toekijkende EGS-er ben je er dan toch niet helemaal gerust in. Gelukkig heeft de zwarte stelling een paar zwakke pionnetjes die Jasper onder vuur neemt, zoals we in het tweede diagram zien. Zwart heeft met zijn laatste zet 26… Pf4 gespeeld en dus niet het logische en volgens de computer betere 26…. Dd5. Even een actief zetje tussendoor om de dame op te jagen, wat kan dat nou voor kwaad? Nou: het antwoord 27. De5 dwingt dameruil af en indirect ook verlies van de chronisch zwakke zwarte broeder op b5.

Verliesgevaar geweken, maar nu nog winnen. In een toreneindspel nooit makkelijk, maar het lukt Jasper toch. In deze bijna-slotstelling is voor zwart 47… Td3+ de aangewezen (en enige) zet om binnen de remisemarge te blijven, met als mogelijk gevolg 48. Kf2 Tf6+ 49. Ke1 Txg3. In plaats daarvan speelt Jaspers tegenstander 47… e5 om er na 48. c6 achter te komen dat de witte vrijpion toch wel erg snel aan de overkant is.

Een paar zetten later was ook deze laatste partij van de bekerfinale ten einde. Een historische triomf voor EGS!

Menigeen die het voetbal in Nederland een beetje volgt zal zich misschien nog de ontknoping van de eredivisie herinneren van het seizoen 2015-2016 herinneren. Ajax, dat alleen nog hoeft te winnen van De Graafschap, om kampioen te worden. De superboeren waren op dat moment al veroordeeld tot nacompetitie, en zouden later alsnog degraderen door het in de nacompetitie met 4-1 afgedroogd te worden door Go Ahead Eagles (4-1, 1-1). Afijn, ik heb altijd de indruk dat de gemiddelde schaker niet echt een voetballiefhebber is, dus ik zal het wat betreft voetbalfeitjes hier even bij laten. Wat opviel in die wedstrijd, was dat het spelen van een kampioenswedstrijd De Graafschap meer leek te bevangen dan de kampioenskandidaat Ajax, en door de 1-1 die aan het eind van de wedstrijd op het scorebord stond kon De Schaal naar Eindhoven in plaats van Amsterdam.

Grappig genoeg had de laatste ronde van de avondcompetitie van het eerste avondteam heel wat weg van het scenario wat zich indertijd in Doetinchem afspeelde. Tegenstander Stukkenjagers C kende een uitstekend seizoen, en zou aan een gelijkspel tegen het reeds gedegradeerde EGS A genoeg hebben om kampioen te worden, en zich volgend seizoen mogen melden in de hoofdklasse van de avondcompetitie. Het feit dat wij op dat moment als gedegradeerd waren kan op zijn zachtst gezegd een verrassing genoemd worden. Hoewel ons vlaggenschip op papier een van de sterkere teams is uit de poule, hadden wij onze ruiten tegen het eind van de competitie al zodanig ingegooid dat er in de laatste twee rondes buiten de eer niets te redden viel. Dan is het fijn om zo’n schaaktechnisch matig seizoen af te kunnen sluiten bij onze sympathieke buren uit Tilburg. Bovendien smaakten de eerste matchpunten uit de vorige ronde naar meer. Zoals het zich hierboven al heeft doen aankondigen, werd het een goede avond voor de onzen. Het strijdveld lag er als volgt bij:

1. Thomas (w) – Rudolf Kat

2. Bram v. H. (z) – Ron de Veen

3. Pascal (w) – Lex Karstens

4. Bart (z) – Kienfong Lie-kwie

Als eerste klaar was Bram van Huijgevoort, hoewel het gezien de opening het er niet meteen naar uit zag; Al vrij snel werd er een duo centrumpionnen geruild en alles had de schijn van een aanstaande lange schuifpartij. Tegenstander Ron overzag alleen dat een voorwaartse paardzet Bram de mogelijkheid gaf om minstens een pion en waarschijnlijk wel meer te gaan winnen. Hoewel, er misschien nog wel wat te rommelen viel voor wit, begonnen de donderwolken zich al samen te pakken rond de witte koning en in plaats van de aankomende storm uit te zitten hield hij het maar voor gezien: 1-0 voor ons. Ik heb me laten vertellen dat in de analyse ook bleek dat de situatie, hoe wit ook besloot af te wikkelen, er allesbehalve rooskleurig uitzag.

Over storm gesproken, Pascals partij had heel wat weg van een rampgebied waar zojuist een tornado is gepasseerd: Een witte pion op f6 terwijl zwart nog niet gerocheerd is, overal penningen, een witte dame die moedwillig op d3 ging staan, terwijl een paard op f5 en een loper op g6 een hele mooie batterij vormden. Lang verhaal kort: ik kon er weinig zinnigs van maken vanaf mijn positie aan het eerste bord. Wel zag ik de ontspanning op het gezicht bij Pascal, wat over het algemeen een goed teken is bij schakers. Ook dit keer bleek die vuistregel het bij het juiste eind te hebben. Hoe het precies gebeurde heb ik even gemist, maar op een zeker moment kon Pascal met zijn dame vernietigend de ongerocheerde koning attaqueren, die daarna al snel de witte vlag kon strijken: 2-0 voor ons.

Op het moment dat Lex tegen Pascal de koning omlegt is verslaggever Thomas al even bezig om zijn eindspel met een kwaliteit en een pion meer om te zetten in een vol punt. In de zoveelste editie van de schaakpartij Kat-Kools/Kools-Kat (zie de geschiedenis van het Goirles Open Kampioenschap voor meer info), besloot Rudolf in de opening te kiezen voor een actieve voortzetting gebaseerd op de open g-lijn en wits kort gerocheerde koning. Keerzijde hiervan was echter dat zijn koning lang in het midden bleef hangen en met een snel d4-c4-d5, maakte Thomas hier dankbaar gebruik van, met de materiële voorsprong uiteindelijk tot gevolg. De omzetting kostte nog wat tijd, maar nadat het eindspel Koning+2Torens+6pionnen tegen Koning+Toren+zwartveldige loper+5 pionnen op het bord was gekomen, kon Thomas over de witte velden de overige pionnen gaan uitroken: 3-0!

Kortom, ongekende weelde voor het avondteam. Resteert de partij van Bart tegen Kien(fong). Ik kon me herinneren dat Bart voor de beker enkele jaren geleden nog van hem had gewonnen. De partij was lange tijd best wel in balans, daargelaten het feit dat Bart op een zeker moment twee lichte stukken had voor een toren en een pion. Hij leek even onder aanval te komen, maar zijn extra lichte stukken bleken effectieve verdedigers. Toen de rookpluimen waren opgetrokken was het helder dat zwart (Bart) er het beste vanaf was gekomen met een vrijpion op de d-lijn, die onder begeleiding van het paard en de loper naar d2 werd gedirigeerd. Toen even later ook de koning toe kwam snellen om de toren van het promotieveld mee af te jagen, was er geen houden meer aan: 4-0!!

Een bitterzoete, overwinning voor ons avond-vlaggenschip. Als de motor dit seizoen iets eerder was gaan draaien hadden, hadden we met dit team zeker niet hoeven degraderen. Maar zolang je van als geen eieren koopt, is dit waar we het mee moeten doen. Met deze klinkende zege hebben we in ieder geval laten zien dat we het allemaal nog een beetje kunnen, dat schaken. Er is bij mij in ieder geval geen enkele twijfel dat wij volgend seizoen gewoon weer terug gaan komen naar de eerste klasse; het (mentale) fundament is in ieder geval gelegd. Het avondteam A van dit jaar is bezet door (met dank), op alfabetische volgorde: Pascal Graafmans (6 partijen), Bram van Huijgevoort (6 partijen), Thomas Kools (4 partijen), Alex van Lanen (4 partijen), Cas Overzier (1 partij) en Bart Plasmans (7 partijen).

Het is zo’n beetje een traditie aan het worden dat EGS een flinke afvaardiging stuurt naar het rapidtoernooi van buurclub De Oude Toren uit Berkel-Enschot. Dit jaar traden in de verschillende groepen respectievelijk Thomas en Robin (groep A), Bart, Jasper en Erik (groep B) en Maarten, Yijun en Matthijs (groep C) aan. Vooral voor Matthijs en Yijun, die de laatste tijd langzaamaan bij de senioren beginnen mee te draaien was het hun eerste echte toernooi tussen de volwassenen. Deze schaakbonanza vond dus afgelopen zaterdag plaats, en ondanks dat het lentezonnetje eindelijk zijn hoofd om de hoek stak, was het in de Druiventros gezellig druk (110 deelnemers). Laten we een rondje maken langs de prestaties in de verschillende groepen.

Laten we beginnen met het reilen en zeilen van jeugd-in-opkomst Matthijs en Yijun. Als we puur naar de punten kijken valt op dat beiden een gespiegeld toernooi spelen; Waar Matthijs zijn 2.5 punt (TPR 1359) voornamelijk uit het begin van het zevenrondige toernooi haalde, scoorde Yijun zijn 2 punten (TPR 1238) uit de laatste twee ronden. Niet alleen waren de prestaties op het schaakbord meer dan prima te noemen voor een eerste toernooi, ook met hun positieve houding buiten het schaakbord als het even een ronde (niet) lukte maakten ze een goede indruk.

Misschien waren ze in dit alles geïnspireerd door nestor van de EGS-delegatie Maarten de Wit. In alle ontspannenheid won Maarten her en der zijn partijtjes en telde nog een paar remises op. Op die manier cruisete hij ongehinderd naar een gedeelde vierde plaats in de groep met 5 punten. De koek was hiermee nog niet op voor de onzen, want ook in de B-groep wisten Bart, Jasper en Erik zich prima staande te houden. Onze hooggewaardeerde jeugdtrainers kwamen respectievelijk tot een puntentotaal van 5, 4 en 3 punten. Hiermee werd aan de algemene verwachtingen voldaan zoals we op basis van het werk van dr. Elo mogen verwachten, hoewel het met wat fortuin zelfs nog wat meer had kunnen zijn.

Tenslotte mochten Thomas en Robin het in de A-groep laten zien. Voor Robin paste zijn spel in de lijn dat hij over het algemeen goed presteert op snel/rapidschaktoernooien. Net als zijn clubgenoten kwam hij met zijn 3 punten uit 7 partijen tot een nette plus uit. Uw verslaggever Thomas tenslotte, had na het fiasco (op schaaktechnisch gebied) van vorig jaar zijn verwachtingen voorafgaand aan het toernooi niet al te hoog liggen. Waar vorig jaar echter alles misging, liep het dit jaar als een trein. Met dank aan een remise en een winstpartij tegen twee FM’s kon er zelfs in de laatste ronde nog voor de gedeelde eerste plaats worden gespeeld. In een gewonnen stelling met weinig tijd geen pad naar winst gevonden en werd voor eeuwig schaak gekozen; goed voor een gedeelde tweede plaats.

De eindstanden zijn te vinden op site van de Oude Toren, na even naar beneden gescrollt te hebben. Ook heeft de huisfotograaf van het toernooi een verzameling foto’s gemaakt, waarop alle EGS’ers wel een keer in actie te zien zijn, zoals hieronder.

Dinsdagavond 19 maart gaat de EGS-annalen in als de dag waarop het B-Bekerteam de eerste B-Bekercompetitie won. Echter wat er nu precies in de prijzenkast komt te staan is nog volledig onduidelijk; vanuit de NBSB was er in ieder geval niemand bij de finalewedstrijd aanwezig om enige duidelijkheid te verschaffen. We zien het allemaal wel een keer neem ik aan.

Gezien het verloop van de competitie, was het niet heel erg verwonderlijk dat EGS en De Kemppion de finale zouden spelen. Op papier leek De Kemppion iets favorieter vanwege bord- en matchpunten tot nu toe, echter EGS kon bogen op een licht ratingsurplus (1634 gemiddeld t.o.v. 1603). 

Na aangenaam over de koffie over koeien, kalveren en schaken te hebben gesproken ging de finalewedstrijd met relaxte spanning van start. De geslepen messen lagen gelukkig bij de buurman die slager van beroep is.

Cas speelde met wit op bord 4 zijn gebruikelijke “linksspringer” opening waarbij het dame(s)paard vaak, dus ook hier, op g3 belandt. Dat weerhield hem er niet van recht op de lang gerokeerde zwarte koning af te gaan. Zo af en toe wat materiaal er af, beetje druk zetten en wachten op een moment om toe te slaan; bij judowedstrijden zie je dat ook. De Ippon kwam na zo’n anderhalf uur spelen toen zijn tegenstander vergat te zien dat zijn dame instond: 1-0.

Maarten had voor de derde keer in een week tijd met de zwarte stukken de Scandinaviër onder de openingen gekozen. Daar waar het Vikingspel hem eerder twee overwinningen bezorgde, kon Wicky hem deze avond niet voldoende inspireren -neuswrijven hielp ook niet- en werd het na een dikke tweeëneenhalf uur remise in een stelling met heren, dames, pionnen en zetherhaling: 1,5-0,5.

Bart op bord 1 speelde met de zwarte stukken ook een Scandinaviër, zij het van een iets andere orde: de doorschuifvariant 1.e4 d5 2.e5. Dit is over het algemeen goed voor zwart. Even leek het er op dat Bart probeerde aan te tonen dat dat niet zo is, het eerste stuk verdween pas op zet 15 van het bord en voor de argeloze toeschouwer was het vooral een bord vol stukken die dicht op elkaar stonden: de rechthoek d3 t/ f6 stond op d6 na vol met stukken die weinig bewegingsvrijheid leken te hebben. En zoals wel vaker wist Bart hoe je Houdini op het bord moet loslaten: via de g-lijn met grof geweld de witte koning uitroken en het punt incasseren: 2,5-0,5 en de buit dan wel beker dan wel kampioenschap binnen!

Jasper was al deze tijd met een enorm schuifoffensief bezig om zijn tegenstander klem te zetten. Lang leek het er op dat dit iets te lastig zou kunnen zijn, immers zijn tegenstander is uit een houtsoort gesneden die iets weg heeft van Guavehout. Zeer taai en dus goed geschikt om katapulten te maken (weet ik uit eigen tropische jeugdervaring). Maar ja, Jasper is uit Koolshout gesneden en wimpelde een remiseaanbod zelfverzekerd zonder blikken of blozen af; u kent dat wel “Ah, mister Bond, take him away”. Het eindspel met twee torens en wat pionnen werd door hem vakkundig uitgespeeld: eindstand 3,5-0,5.

Kortom winst in de B-Bekercompetitie en de grootste zege uit de serie, hoe mooi kan het zijn?! Voor de liefhebbers nog wat getallen:

7-10,5-4(4)-2(4)-3(3)-1,5(4)-0(1)-3×1634-1539-1603-1515-1572-1672.

Het was een mooi seizoen en dank gaat uit naar de spelers Bart, Cas, Jasper, Rob en bovengetekende. Wij hopen dat deze competitie ook volgend seizoen plaatsvindt, wellicht met net zoveel teams als bij de A-bekercompetitie, en zijn dan gaarne bereid de titel te verdedigen.

Op 16 maart speelden de twee teams van EGS hun uitwedstrijd in Tilburg tegen respectievelijk De Drie Torens 1 en Stukkenjagers 6.

EGS 1 verliest kansloos

EGS 1 slaagde er niet in om lijstaanvoerder De Drie Torens schade te berokkenen. Redelijk kansloos ging het Goirlese vlaggenschip ten onder in deze derby.

De laatste partij van eerste bordspeler Thomas Kools leverde pas het eerste volle punt op. Met twee remises van Bram van Huijgevoort en Robin Verhoeven was daarmee de koek op. De Drie Torens was op papier sterker dan EGS 1. De ranking van het Tilburgse team tussen de 1.900 en de 2.100 met een uitschieter van 2.125 (Wilbert Kocken), een ELO-gemiddelde van bijna 2.000, is uitzonderlijk hoog voor de vierde klasse van de KNSB (vorig jaar was deze klasse de Promotieklasse van de NBSB).

De Drie Torens verrast EGS met opstelling

Ook in ervaring waren de Tilburgers sterker. De spelers van EGS hadden zich terdege op hun tegenstander voorbereid. In plaats van in de vaste volgorde te spelen verrasten de Tilburgers EGS met een strategische opstelling. Coach Henk Renders was daarmee ook verliezer. Kansen op meer bordpunten waren er wel aan een paar borden maar in de buurt van een gelijkspel of zege kwam EGS niet. In de volgende ronde thuis tegen Dordrecht moet EGS 1 de plaats in de landelijke vierde klasse veilig stellen.

EGS 2 wint fraai

EGS 2 daarentegen speelde de beste wedstrijd van het seizoen tegen De Stukkenjagers 6, eveneens uit Tilburg. Stukkenjagers ging voortvarend van start met overwinningen op teamcaptain Pieter Couwenberg en Ben Elswijk. Rob van Esch opende de score voor de Goirlenaren. Matthijs Muis zag een remisevariant over het hoofd. Eerste bordspeler Maarten de Wit wist de achterstand van de Goirlenaren te verkleinen tot 3-2. Routinier Peter Ansems, na jaren weer terug bij EGS, remiseerde. Stukkenjagers leidde met 3,5 – 2,5 met nog twee borden in de wedstrijd. Francois Brock en Nico Dignum wonnen hun partijen en EGS 2 won met 4,5 – 3,5. Na een spannende schaakmiddag toog EGS 2 met de volle buit terug naar Goirle.

Een mijlpaal in de bijna 85-jarige geschiedenis van EGS komende dinsdag. Voor het eerst staat een EGS-team in de bekerfinale. En de loting is ons gunstig, want we spelen thuis. De Kemppion komt op bezoek in de eindstrijd van het toernooi om de B-beker van de NBSB.

Voor wie het allemaal niet helemaal gevolgd heeft: de Brabantse bond had altijd één knockout toernooi voor teams van vier spelers, waaraan EGS lang niet meedeed en sinds een aantal jaren traditioneel in de eerste ronde wordt uitgeschakeld (op één uitzondering na).

Dit seizoen is er een nieuwtje: twee Brabantse bekertoernooien, waarbij de strijd om de B-beker open staat voor spelers die aan het begin van het seizoen een rating hadden van onder de 1700. Dat concept blijkt een kolfje naar de hand voor de onzen (om precies te zijn: Rob van Esch, Jasper Kools, Cas Overzier, Bart Plasmans en Maarten de Wit).

EGS schakelde achtereenvolgens De Drie Torens (2,5-1,5), WLC (2-2 en wegstreepregel) en De Raadsheer (wederom 2,5-1,5) uit. Het belooft een spannende finale te worden: op papier is Kemppion ongeveer even sterk als het EGS-team. Maar dat gold de vorige rondes ook, da’s meteen ook de charme van dit nieuwe bekertoernooi.

Publiek is van harte welkom bij de bekerfinale (aanvang omstreeks 20.00 uur), maar spreekkoren of vuurwerk kunnen we helaas niet toestaan. Over eventuele spandoeken zal de wedstrijdleider ter plaatse een beslissing nemen…

Donderavond 7 maart toog het B-BekerTeam naar De Raadsheer in Zundert om in het aldaar gevestigde “Wapen van” de halve finale te spelen. Om wat minder leuke redenen kon Cas niet meespelen en hij werd vervangen door supersub Rob. In de auto op weg naar Zundert werd al druk gespeculeerd over hoe het zou gaan. Teamleider Maarten merkte toen droogjes op dat alleen Bart en Jasper op de borden 1 en 2 hoefden te winnen om een ronde verder te kunnen gaan. Dit vanwege het 2-2 wegstreepsysteem.  Geen druk verder.

Na een hartelijke ontvangst begon de derde ronde/halve finale. Rob op bord 4 zag op enig moment een mooi offer op h3 en sloeg met zijn loper de pion op h3 er af. De complicaties die ontstonden hadden in zijn voordeel moeten uitvallen, maar één onnauwkeurig zetje en de dreigingssoufflé zakte ineen; 1-0 achter.

Inmiddels had Bart op bord 1 een kwaliteit veroverd met bijpassende aanval waardoor zijn tegenstander na een tijdje stevig tegenstribbelen toch de handdoek in de ring gooide: stand 1-1.

Jasper verzeilde in een partij met nogal heen en weer schommelende kansen; veel geschuif en gemanoeuvreer op het middenveld en angstige pionnen die hun leven niet zeker waren. Op de een of andere manier wist Jasper de Tadic in een van zijn torens wakker te maken en toen was de strijd gestreden: stand 1-2 voor.

Hiermee was aan “de opdracht” voldaan en het resultaat van Maarten op bord 3 deed er dus al niet meer toe. Hij had al eens remise aangeboden (gezien het verloop van de partijen van Bart en Jasper), wat door zijn tegenstander na overleg met zijn teamleider (die door Jasper werd overrompeld) werd geweigerd, maar door het uiteindelijke verloop van de wedstrijd in hoge wederzijdse tijdnood, kwam een echte remisestelling op het bord.

Eindstand De Raadsheer-EGS: 1,5-2,5 en daarmee speelt EGS eind maart in de B-Bekerfinale tegen De Kemppion. Voorwaar een mooi resultaat!

De heren Johan Ramstijn, Jan Haast, Frans van der Burght en Peter Stokkermans (ofwel, de spelers van DSC B) mogen zich een van de komende dinsdagavonden in café Hof van Holland melden voor een rondje op rekening van EGS. Door de verrassende zege van DSC, vrijdagavond, op Baronie C is EGS B vroeger dan verwacht kampioen geworden in de klasse C2 van de Brabantse avondcompetitie.

Zoals in onderstaand verslag te lezen is ging EGS B uit van een beslissend treffen in de slotronde tegen Baronie C, waarin in een onderling duel de titelstrijd beslist zou worden. Maar… dan moest Baronie in Dongen wel even winnen van nummer laatst DSC. En dat ging dus mis voor de Bredanaars: het werd 3-1 voor DSC.

Felicitaties gaan uit naar de spelers van EGS B: Robin Verhoeven (tevens teamleider), Jasper Kools, Maarten de Wit, Pieter Couwenberg, Erik Hamers, Henk Renders en Rob van Esch.

Overigens: ook de uitslag van DSC A was interessant van EGS. DSC versloeg De Stukkenjagers C, de koploper in klasse B1. Stukkenjagers moet nu (waarschijnlijk) de laatste ronde winnen om kampioen te worden. En dan spelen de Tilburgers tegen… EGS A.

Het duurde tot de zesde (en voorlaatste) speelronde van de Brabantse avondcompetitie, maar eindelijk was het zover: dinsdag wisten voor het eerst beide EGS-teams hun wedstrijd te winnen.

Aan EGS B heeft dat niet gelegen. Dat won nog elke wedstrijd dit seizoen. Tegen Son en Breugel ging dat minder gemakkelijk dan je misschien op basis van de ratings zou mogen verwachten. Robin Verhoeven moest op het topbord in remise berusten en Erik Hamers viel sterk en (dachten velen) winnend aan, tot hij een scherpe counter om zijn oren kreeg.

Jasper Kools daarentegen sleepte de vis wel op het droge na een taaie strijd. En zo lag de ongeslagen status van EGS B in handen van invaller Rob van Esch. Die had al vroeg een onoplettend moment gehad, wat hem een pion had gekost. Maar Rob rechtte de rug en schotelde zijn tegenstander zo veel problemen voor dat die niet alleen zijn voordeel weer inleverde, maar in het eindspel zelfs ten onder ging.

In theorie zou EGS B nu zonder te spelen kampioen kunnen worden als Baronie C vrijdag verliest bij DSC B, maar dat lijkt onwaarschijnlijk (DSC staat laatste). Bij alles anders dan een Dongense zege wordt de titelstrijd in de slotronde beslist in de kraker Baronie C – EGS B.

EGS A heeft met kampioenschappen dit seizoen weinig te schaften, al speelde het dinsdag een onderling duel om het kampioenschap-van-onderen. Ook tegenstander Vughtse Toren stond namelijk nog op nul punten.

Thomas Kools zette EGS op voorsprong. Zijn tegenstander offerde een stuk maar de bijbehorende aanval kwam nooit echt van de grond. Bart Plasmans draaide zijn tegenstander ook behoorlijk de duimschroeven aan, maar ondanks diens razendsnelle spel bleef de Vughtenaar goede voortzettingen vinden. Het eindspel draaide op remise uit.

Bram van Huijgevoort heeft in de avondcompetitie zijn seizoen niet. Ook dit keer ging het mis. In een dame-eindspel kon zijn tegenstander dameruil afdwingen, waardoor een eenvoudig gewonnen pionneneindspel overbleef: 1,5-1,5. De Rob van EGS A werd zodoende Alex van Lanen. Die had, uit nood geboren, een stuk gegeven voor drie verbonden vrijpionnen. Dat klinkt mooi, maar met Alex’ koning in de penarie had het vooral voor Vught mooi uit moeten pakken.

Ware het niet dat de klok, zoals zo vaak in de avondcompetitie, zijn woordje meesprak. En de opportunistische tegenaanval van Alex in tijdnood niet goed werd weerlegd door zijn Vughtse opponent. Hij ging remise uit de weg en kreeg… een nederlaag: 1,5-2,5.

Daarmee won EGS A en deed het de rode lantaarn, waarschijnlijk definitief, over aan Vughtse Toren. En mogelijk speelt EGS in de slotronde zelfs nog een kampioenswedstrijd. Van tegenstander Stukkenjagers C, wel te verstaan…

EGS 1 speelde op zaterdag 9 februari tegen Krimpen aan den IJssel 2. De Goirlenaren zijn nog niet helemaal veilig in de vierde klasse van de KNSB. Er moest dus gewonnen worden in de vertrouwde arena van Hof van Holland.

Bram van Huijgevoort, dit keer op bord 7 en niet op bord 2, kreeg al snel een remise aangeboden maar speelde door op advies van teamcaptain Henk Renders. Alex van Lanen kwam een remise overeen op bord 2. Ard van Beek remiseerde kort daarna eveneens. De meest spectaculaire partij speelde Ruud Licht. Met veel gedurfde zetten en rakelings langs de afgrond wist hij op fraaie wijze te winnen. Jasper Kools op bord acht won vanuit een solide stelling. Bram van Huijgevoort had zijn stelling inmiddels om weten te buigen tot een winnende partij.

Robin Verhoeven haalde het winnende halfje binnen, hoewel er waarschijnlijk meer uit zijn partij te halen was. Dat gold ook voor Thomas Kools aan het eerste bord: een goede partij maar tenslotte toch de enige nederlaag voor EGS 1. Voor het bordgemiddelde was de winst van Bart Plasmans belangrijk. Urenlang had Bart een pion voor gestaan maar voor het verzilveren ervan was een lang en taai gevecht nodig. Eindstand 5,5 – 2,5. In de volgende ronde staat de derby EGS- De Drie Torens uit Tilburg op het programma.

Bij EGS 2 was teamcaptain Pieter Couwenberg afwezig. Hij werd vervangen door Maarten de Wit tegen De Oude Toren uit Berkel-Enschot, een sterk maar vooral ervaren team. Rob van Esch wist de eer te redden met een remise maar op de andere zeven borden werd verloren. Maarten de Wit en Nico Dignum hielden tot het einde toe stand en ook François Brock, Matthijs Muis, Simon de Knegt, Frans Leijtens en Pieter van der Pluijm leverden manhaftig maar tevergeefs strijd tegen de spelers uit Berkel-Enschot. Het mocht allemaal niet baten: 05 – 7,5. Een stand om gauw te vergeten.

In de B-Beker-Competitie werd deze week de -vanwege het Tatatoernooi- uitgestelde tweede ronde, tevens kwartfinale, thuis tegen het team van WLC gespeeld.

De opstelling was ten opzichte van de eerste wedstrijd alleen gewijzigd in het middenschip: Bart en Cas wisselden plaats en speelden dus met dezelfde kleur als in de vorige ronde. Dit bleek uiteindelijk een goede keuze te zijn.

Lang zag het er naar uit dat de beslissingen in de partijen lang op zich zouden kunnen laten wachten, echter, zoals dat vaker gaat met virussen, sloeg het zetverwisselvirus hard toe bij Maarten op bord 4. Paard en loper voor een toren is nog steeds een stuk achter en het overblijvende loperpaar van zijn tegenstander bleek te sterk.

Wat later wist Cas op bord 2 met de witte stukken een door alles heen snijdende Aage M. waardige aanval via de h-lijn op te zetten. Met een ingehouden glimlach offerde hij beide torens om op de open gekomen h-lijn het karwei met pion, loper en dame af te maken. Stand: 1-1.

Niet veel later kwam Jasper op bord 1 in een boemerangstelling terecht: je denkt een aanval te hebben, maar de verdediging is aanvallender dan gedacht: 1-2 achter.

Net als de vorige ronde moest Bart op bord 3 weer alle registers opentrekken om het eindspel te winnen. Koel en berekenend schoof hij zijn pluspionnetje naar voren en haalde zo precies op tijd een dame voor 3 zetten: schaak, zetdwang en mat. Hierdoor werd de uitslag 2-2 maar door de wegstreepregeling die dan gaat gelden wint (‘dankzij’ de verliespartij op bord 4) EGS de match.

Van de 4,5 bordpunten uit 2 rondes zijn 4 punten gescoord door Cas & Bart.
In de BBC spelen we nu de halve finale op een moment dat nog niet bekend is; houdt allen de NBSB site in de gaten!

Met een totaalscore van 4 punten uit 12 partijen was het bezoek van een EGS-delegatie aan het Tata Steel-toernooi in Wijk aan Zee in schaaktechnisch geen doorslaand succes te noemen.

Een EGS-speler onttrok zich aan de malaise en won (gedeeld) zijn vierkamp: Jasper Kools scoorde 2 uit 3. Pieter Couwenberg mag met zijn 1,5 punt ook nog redelijk tevreden zijn, al had hij zelf het gevoel dat er meer in zat.

De twee EGS’ers die het hoogst waren ingedeeld (in groep 3, van de 9) deden het het slechtst. Robin Verhoeven speelde remise in de openingsronde en daar bleef het bij. Voor Alex van Lanen werd het een toernooi als een lange rochade: 0-0-0.

Alle resultaten zijn te bekijken via de website van Tata Steel Chess.

Het toernooi om de EGS-beker is in de eerste weken van 2019 al gevorderd tot de slotfase. Nog vier spelers mogen hopen op het winnen van het knockout-toernooi na de kwartfinales op de eerste speelavond van het nieuwe jaar.

René van den Bosch en Cas Overzier hadden daarvoor een barrage nodig, nadat hun partij in een remise was geëindigd. In die barrage speelde René het eindspel met een stuk meer kundig uit. Intussen had ook Alex van Lanen de halve finale bereikt. Zijn speculatieve aanval werd door Henk van Griethuijsen aanvankelijk goed verdedigd, maar net toen de stelling in een rustiger vaarwater leek te komen, ging Henk alsnog in de fout.

Halve finalist nummer drie Jasper Kools versloeg Frans Leijtens. Frans miste een gelegenheid om af te wikkelen naar een eindspel met een pion meer en ging daarna snel ten onder in het aanvalsgeweld dat Jasper op hem neer liet dalen. Tot in de (redelijk) kleine uurtjes duurde het daarna tot Jaap Touw en Sjeng Houben hun kwartfinalepartij beëindigden. Uiteindelijk trok Sjeng hierin aan het langste eind.

Het jaar 2018 loopt op zijn eind. Dat betekent dat het weer tijd wordt voor de jaarlijkse eindejaarsschaakavond van de Eerste Goirlese Schaakclub. En omdat kerst dit jaar op dinsdag valt, wijken we daarvoor uit naar de vrijdagavond. Schaakcafé Hof van Holland opent dit jaar de deuren op vrijdag 28 december.

Ons jaarlijkse open huis is traditiegetrouw een mooie gelegenheid om bij te praten met oude schaakvrienden of om nieuwe te maken. Ook niet-leden zijn van harte welkom, we willen ze op deze avond te laten proeven van het schaken bij EGS.

Er wordt tijdens de eindejaarsschaakavond vanaf ongeveer 20.15 uur een snelschaaktoernooi georganiseerd, maar voor de minder gehaaste schakers is er ook de gelegenheid om een lange partij te spelen. Aanmelden is niet nodig, gewoon binnenlopen is mee (kunnen) doen. We hopen dat veel schakers voor deze gelegenheid naar Hof van Holland komen (voor wie het niet kent: Tilburgseweg 83, Goirle).

Nieuw op de EGS-kalender: duoschaak. Dinsdagavond begaven twaalf nietsvermoedende schakers (een gelukkig aantal voor de wedstrijdleider) naar Hof van Holland voor deze nieuwerwetsigheid. Op deze eerste van in totaal drie avonden speelden duo’s op één bord tegen een ander duo, waarbij teamleden om en om een zet deden en niet mochten overleggen.

Na loting werden de sterkste zes spelers gekoppeld aan zes op papier een tikje minder sterke spelers. Dat dat goed uitpakte, blijkt wel uit het feit dat na twee speelrondes iedereen bovenaan stond (en dus ook iedereen onderaan) met 1 uit 2.

Daarna kwam er meer tekening in de strijd. De qua rating sterkste tandem Thomas Kools en Jaap Touw gaf niks meer weg en demarreerde uit het peloton weg. Alex van Lanen en Frans Leijtens bleven nog het dichtst in de buurt, maar moesten in de laatste ronde toch lossen door een nederlaag tegen het duo Jasper Kools-Pieter van der Pluijm (voor de gelegenheid opgewaardeerd tot een trio met de later gearriveerde Henk Renders als buitengewoon effectief vijfde wiel aan de wagen).

Na de jaarwisseling volgen nog twee speelrondes. De wedstrijdleiding broedt nog volop op nieuwe vormen van duoschaak. Volgende keer worden nieuwe koppels samengesteld, dus ook wie de eerste ronde niet heeft meegedaan kan nog instromen. Tandemrijd-ervaring is niet benodigd, al is het misschien ook weer geen toeval dat de enige ervaren tandemrijder in de EGS-gelederen nu bovenaan staat…

De tussenstand na één ronde:
1. Thomas/Jaap, 4
2. Alex/Frans, 3
3. Erik/Simon en Pascal/Mart, 2,5
5. Jasper/Pieter, 2
6. Sjeng/Rogier, 1.

EGS 1 speelde op zaterdag 15 december tegen Moira/Domtoren 2 uit Utrecht een ongelukkige wedstrijd.  Door fileproblemen liep de halve ploeg van EGS tegen een tijdachterstand van veertig minuten aan. In de wielersport wacht de tour niet, terwijl  bij het schaken een onpartijdige arbiter de klokken indrukt. 

Coach Henk Renders kreeg de spelers nog redelijk rustig achter de borden maar een zekere geslagenheid hing wel over de ploeg. Veertig minuten minder bedenktijd is lang.

Thomas Kools en Alex van Lanen redden de eer

Thomas Kools op bord 1 kon de score nog openen voor de gasten uit Goirle maar Bram van Huijgevoort op bord 2 kreeg niet echt voet aan de grond, omdat hij zijn plannen niet goed genoeg kon doordenken. Toen Alex van Lanen remise aanbood, moest zijn tegenstander een half uur nadenken over dit het remisevoorstel. Hij speelde nog enkele zetten door maar berustte toen toch in een puntendeling.

Morsen met kansen

Erik Hamers, Ard van Beek en en Bart Plasmans leken een sterkere stelling te hebben, terwijl Jasper Kools en Robin Verhoeven tegen een mindere stelling aankeken. Robin moest zijn koning voor de tweede keer dit seizoen neerleggen. Het was duidelijk dat Jasper op een cruciaal moment de zet c4 niet kon vinden.

Een dramatische uitslag, hoewel geflatteerd gezien het tegenspel, begon zich af te tekenen. Erik Hamers miste een winnende voortzetting, nadat hij veel van de tijdachterstand goed had kunnen maken. De partij van Bart Plasmans kantelde diverse keren. Nadat hij verzuimde om een doorgebroken pion onschadelijk te maken, stond de uitslag vast: 6,5 – 1,5 voor de Utrechtenaren: het slechtste resultaat in jaren van EGS. In het klassement zakten de Goirlenaren van de vierde naar de zevende plaats. In de volgende ronde tegen Krimpen aan den IJssel zal EGS als een phoenix uit haar as willen herrijzen.

EGS 2 verliest nipt

De Raadsheer 2 – EGS 2

Het tweede team van EGS speelde een goede wedstrijd en verloor nipt. Tegen De Raadsheer 2 in Zundert werden de punten gescoord door  teamleider en eerste bordspeler Pieter Couwenberg, Francois Brock en Matthijs Muis gescoord.  Francois Brock lijkt een talent dat op latere leeftijd tot ontwikkeling komt. De vijftienjarige Matthijs Muis daarentegen is een veelbelovend talent dat na de derde ronde ook in de vierde ronde tot winst kwam.

Rob van Esch speelde een degelijke remise. Maarten de Wit, Peter Ansems , Simon de Knegt en Ben Elswijk kwamen in Zundert niet tot scoren. De Raadsheer 2 – EGS 2  4,5 – 3,5

Welnu, de dag die we wisten dat zou komen was eindelijk daar. Na de ongelukkige uitschakeling in de beker van de week ervoor, was het afgelopen dinsdag de hoogste tijd om revanche te proberen te nemen. Zoals verwacht traden we aan tegen grotendeels hetzelfde team (op bord 3 na), dus was de vraag of dat nog een rol zou spelen. De onzen traden in ieder geval in de volgende opstelling aan: 1. Thomas, 2. Bram, 3. Bart, 4. Pascal. Na een verrassend korte introrede van wedstrijdleider Alex konden de degens gekruist worden; Het bleek een onfortuinlijke avond te worden tegen de heren uit Rosmalen.

De moeilijkheden begonnen op bord 1: Thomas en zijn tegenstander waren aan het werken aan het opzetten van een lange manoeuvreerpartij, toen Thomas ineens een pionwinst dacht te zien tegen werkbare compensatie voor wit. Druk nadenkend werden de in zijn ogen belangrijkste varianten uitgepluisd, echter had Thomas op zet 1 van de variant al een zeer sterk alternatief gemist in 8. Le3. In plaats van werkbaar, werd de compensatie al gauw vrij verwoestend, met druk tegen Thomas’ damevleugel en een grote voorsprong in ontwikkeling. Tegenstander Stan Heijmans gaf geen krimp meer en liet zijn voordeel niet meer los, ondanks verwoede pogingen van Thomas om de boel nog te redden c.q. compliceren: 0-1.

Inmiddels was Pascal druk bezig zijn behoorlijk ratingplus op papier om te zetten in een stellingsplus en even later in een materiële plus. Met actief spel en een zooi centrumpionnen die de zwarte stukken beperkten ging het crescendo met onze recordkampioen. De koning van zwart werd naar de damevleugel verjaagd en geparkeerd op a5 kon het niet lang meer duren voor het mat zou volgen. Of het vervolgens goddelijke interventie was, of een moment van menselijke zwakte van Pascal zullen we nooit weten. Feit is dat Pascal zonder enige compensatie zijn dame verloor, waardoor hij ineens een toren achterstond. Deze kans om te winnen werd door zijn tegenstander met beide handen aangegrepen: 0-2.

Dit legde alle druk neer bij de overbleven twee spelers. Bart speelde op bord 3 een partij waarin wit in de opening en het middenspel altijd wel wat beter leek te staan, maar wat lange tijd geen concrete gestalte nam. Na wat geschuif en een hoop paardmanoeuvres kon zijn tegenstander een eeuwig-schaak-stelling creëren. Bart kon hier weliswaar een stokje voor steken maar dat zou een kwaliteitsoffer inhouden. Of de mogelijkheden om met zijn twee paarden veld f4 te kunnen bezetten (wat naar verluidt altijd goed is) de doorslag gaf zullen we nooit weten. Bart besloot in ieder geval om niet voor het eeuwig schaak te gaan en de kansen van het team waren nog in leven, waarvoor hulde. Eens te meer omdat Bram wederom een materiële voorsprong had bereikt tegen Mike Kroon op bord 2. Helaas (voor ons) wist Mike opnieuw een actieve verdedigingswijze te genereren, gebaseerd op de zwakke witte koning. Bram besloot met niet al te veel tijd op zijn klok eieren voor zijn geld te kiezen en via een zetherhaling remise te maken: 0.5-2.5. Barts moed op het derde bord bleek uiteindelijk niet beloond te worden. Zijn vrijpion op de d-lijn kon door zijn tegenstander onschadelijk worden gemaakt en toen een laatste wanhoopsoffer ook niet meer doorsloeg besloot hij de handdoek maar in de ring te gooien: 0.5-3.5.

Een nieuwe nederlaag dus voor ons avond-vlaggenschip. Ook dinsdagavond viel er niet heel veel op af te dingen, hoewel de uiteindelijke eindstand wat geflatteerd is aangezien we op alle borden behalve 1 dicht bij een beter resultaat zijn geweest. Het is echter ook de verdienste van het goede spel van onze gasten dat we niet verder zijn gekomen dan die 0.5-3.5. Het degradatiespook waart dus nu nog nadrukkelijker rond in Hof van Holland voor het eerste avondteam. Met nog 3 wedstrijden voor de boeg wordt het zaak om heel snel match- en bordpunten te gaan vergaren om weg te komen van de laatste plaatsen. Dit zal echter pas beginnen ver in het nieuwe jaar. In februari volgend jaar mogen we naar Dongen, uw verslaggever zal u tegen die tijd weer verder op de hoogte stellen.

Maandag avond speelde het EGS B-Bekerteam de eerste ronde van deze nieuwe competitie op bekend terrein tegen het team van De Drie Torens. Immers twee maanden geleden speelden beide avondteams van EGS hun eerste ronde wedstrijd tegen een DDT opponent.

Het EGS team bestond uit twee avond A en twee avond B spelers. Bij DDT traden twee oude A tegenstanders aan. Het DDT team was op papier gemiddeld een pietsie sterker, maar dat soort zaken kan je meestal meteen vergeten als de klok wordt ingedrukt.

Maarten op bord 4 was als eerste klaar met een remise tegen de Elo-sterkste van DDT. Net als afgelopen zaterdag had hij een betere stelling kunnen opbouwen (met de mogelijkheid tot stukwinst) maar door te behoudend spel ging dat voordeel voorbij en restte een eindspel met pionnen en dames waar niet veel eer viel te behalen.

Cas kon vlak daarna op bord drie met mooi aanvallend spel zijn tegenstander tot opgave dwingen. Dit leverde halverwege de mooie tussenstand 0,5-1,5 op. Nog één winstpartij of twee remises en de buit was binnen.

Helaas kon Jasper het op bord 1 net niet bolwerken en verloor zijn partij, waarmee de stand gelijk werd getrokken en alle aandacht zich richtte op de vierde en laatste partij.

Plasmans matchwinnaar

Bart speelde met zwart op bord 2 een spannende partij met een voor de kijker af en toe zeer onoverzichtelijke koningshelft van het bord. Uiteindelijk kwam er een eindspel op het bord met een pionnenklont in het centrum (3 witte en 4 zwarte pionnen tegen elkaar aan geperst) en een witte vrijpion. Zwart had nog een toren en loper en wit een toren en paard. En toen werd het een tijd lang ouderwets manoeuvreren totdat de witspeler dacht een mooie paardvork te hebben. Die had hij ook maar na het verdwijnen van de torens, loper en vrijpion kon hij een zwarte pion, de voorste van een driedubbelpion in de centrumklont, niet meer stoppen. Eindstand DDT-EGS 1,5-2,5.

Dit betekent dat het EGS B-Bekerteam op enig moment de tweede ronde mag spelen.

Maandag 26 november werd de eerste stap van weer een nieuw bekeravontuur gezet. Na een mooie toeristische route door gemeente Tilburg/Hilvarenbeek om iedereen (red. Robin, Alex, Bram en ondergetekende (Thomas)) veilig naar Rosmalen te loodsen. In Rosmalen speelden wij tegen lokale schaakclub De Kentering in café/zaal d’n Beer. Op papier zouden er kansen moeten liggen tegen deze tegenstander, aangezien we op ieder bord een ratingplus hadden. Die grap heeft iedere schaker al wel vaker gehoord; we moeten het dus wel maar even laten zien. Wij treden dus aan in de volgende opstelling: 1. Thomas, 2. Bram, 3. Robin, 4. Alex.

Alex, misschien geïnspireerd door de naam van de zaal, liet de schaakbeer in zichzelf los. Voor iemand het doorhad had hij al een pion verorberd en even later kwam daar nog een bij. Omdat de compensatie nog geen gestalte had genomen waren de vooruitzichten goed. Robin was ondertussen in een zwaargewicht schuifpartij terecht gekomen. Nagenoeg alle stukken bleven geruime tijd op het bord en er was nog weinig reden om aan te nemen dat één van beide spelers duidelijk beter stond halverwege de avond. Iets vergelijkbaars kon worden gezegd bij Bram van Huijgevoort; hij moest weliswaar zijn toren tijdelijk op het ongelukkige veld a2 posteren (met pionnen op a3 en b2) en moest wat tijd investeren om zijn stelling goed te navigeren. Thomas besloot op bord 1 maar weer eens een keer het Hollands (1… – f5) te spelen tegen het 1. Pf3 van zijn tegenstander. Hoewel het leek alsof zijn tegenstander een tikje beter stond uit de opening, was er nog meer dan voldoende ruimte voor een interessante partij. Al met al kon er halverwege nog weinig worden voorspeld over de uitkomst van de match.

We springen een stuk vooruit in de tijd. Alex heeft inmiddels zijn pionnen voorsprong geconsolideerd. In een poging nog wat praktische kansen te creëren, besloot zijn tegenstander een stuk te offeren, met een open h-lijn als gevolg. Zwart had echter te weinig materiaal over om de koning van Alex te veel te verontrusten. Hoewel het zeker nog wat scherpte vereiste om de laatste dreigingen te ontmantelen, slaagde Alex hier zonder al te grote bokkensprongen in: 1-0. Het goede nieuws hield hier niet op; Thomas was erin geslaagd het damevleugelinitiatief van zijn tegenstander tegen hem te gebruiken. De toren die bezig was stennis te schoppen op de damevleugel werd even later node gemist toen hij via de e-lijn de witte koning aanvloog. Mat was toen al snel niet meer te vermijden: 2-0.

Robin en zijn tegenstander hadden veel tijd nodig om hun complexe stelling te spelen. In de afwezigheid van een tijdsincrement van x seconden per zet zoals in de zaterdag-competitie, kwamen beide dus in vliegende tijdnood naarmate de veertigste zet aanstaande was. Sterker nog ze moesten beide nog een zet of 10 doen met minder dan enkele minuten. In deze chaotische fase had Robin verschillende dreigingen die boven zijn hoofd hingen en uiteindelijk bleek een sluipschietende loper van b2 hem te machtig: 2-1. Blijft over de partij van Bram op bord 2. Hij had een stuk gewonnen in het verre middenspel door een misrekening van zijn tegenstander, maar had het nadeel dat zijn klok al aardig in zijn nadeel begon te tikken. Zijn tegenstander hield slim de druk erop en begon met zijn damevleugelpionnen op de witte deur te bonzen. Bram slaagde er onder druk van die pionnen en de klok niet in zijn stuk meer te verzilveren. Sterker nog in het resulterende toreneindspel met een pion minder was er geen eer meer te behalen, waardoor een van zijn zeldzame nederlagen een feit was: 2-2.

Met de stofwolken opgetrokken was dit de uitslag die op het bord stond:

Thomas Kools – Stan Heijmans                                1-0
Bram van Huijgevoort – Mike Kroon      0-1
Robin Verhoeven – David Bruggeman 0-1
Alex van Lanen – Marc Smits                     1-0

Met hoe de bekercompetitie werkt wordt dus het resultaat van het onderste bord weggestreept bij een gelijkspel, tot een resultaat is bereikt. Dat betekent dat het resultaat van Alex wordt weggestreept, waarna het 1-2 is in het voordeel van De Kentering. Het gevolg is dat het A-team van EGS dus helaas is uitgeschakeld voor de beker en De Kentering door gaat in het toernooi. Met 2-2 verliezen, alleen in de beker. Felicitaties gaan uit naar de heren van De Kentering, en wanneer (grotendeels?) hetzelfde team volgende week langskomt voor de avondcompetitie gaan we voor de revanche!

Op- zaterdag 24 november speelde EGS 1 tegen koploper Sliedrecht 2 gelijk in een spectaculair duel in een thuiswedstrijd bij Hof van Holland. EGS 2, niet in de sterkste opstelling, verloor van De Kemppion uit Steensel.

Bij EGS 1 kon teamleider Henk Renders weer beschikken over Thomas Kools, een van de vaste roergangers van het vlaggenschip van EGS.

EGS opent moeizaam

Alex van Lanen verzeilde in een gelijkwaardige stelling die richting remise leek te gaan. Omdat er nog nauwelijks iets te zeggen viel over de posities op de borden na twee uur, werd besloten om door te spelen. Achteraf bleek dit een goede beslissing want Alex won een uur later, wel met hulp van een slordige zet van zijn opponent maar een punt is een punt.  Op bord vier kwam de eerste remise op het bord in de partij tussen Robin Verhoeven en Theo Dekker. Ard van Beek slaagde erin om vanuit een gewonnen stelling toch nog te verliezen. Erik Hamers hield zijn partij lang in evenwicht maar verloor eveneens. Van Lanen had inmiddels zijn punt binnen gehaald maar EGS stond met 1,5 – 2,5 achter.

Plasmans tast mis

Jasper Kools wist na een moeizame start alsnog naar winst te spelen.  Met 3,5 uit vier rondes debuteert Jasper. Bart Plasmans deed een onreglementaire zet. Hij moest daarom toch met het stuk zetten en zijn tegenstander kreeg twee minuten extra tijd toegewezen. De onrust sloeg hiermee toe in het duel met de koploper uit Sliedrecht. Met 2,5 -3,5 en bord 1 en 2 nog in het spel met winstkansen voor EGS leek het tij in de slotfase te keren ten gunste van de gastheren.

Kans op winst

Thomas Kools dreigde een pion te laten promoveren. De hele partij werden de zware stukken van beide kanten ingezet om dit te bewerkstelligen respectievelijk te verhinderen. Thomas wikkelde rustig af naar winst. Met 3,5 – 3,5 lag winst, verlies of gelijkspelen in handen van Bram van Huijgevoort.

De partij tegen Adrian Mensing kantelde een paar keer van winst naar verlies.  Uiteindelijk werd het een remise. Een goede afspiegeling van een wedstrijd waarin EGS 1 met open vizier de strijd tegen de koploper aanging, deze bijna velde maar tenslotte genoegen moest nemen met een gelijkspel. EGS 1 blijft in het linker rijtje staan in de Vierde Klasse van de KNSB.

EGS 2 verliest van De Kemppion

EGS 2 trad in de Zesde Klasse van de KNSB aan tegen de Kemppion uit Steensel. Frans Leijtens kreeg het eerste punt al snel cadeau van de Kempenaren.  Maarten de Wit die door teamleider Pieter Couwenberg aan het eerste bord geposteerd was, deed wat van hem verwacht werd en behaalde een gelijkspel. Na de nederlagen van Rob van Esch, Simon de Knegt en Ton Krugers werd duidelijk dat EGS 2 zonder Pieter Couwenberg en Nico Dignum een zware middag tegemoet ging. De veelbelovende jeugdspeler Matthijs Muis en Peter Ansems, terug op het nest na een lange periode, wisten de score nog een draaglijke aanblik te geven. Pieter v.d. Pluijm had remisekansen maar door een verkeerde volgorde van zetten mislukte dit. EGS 2- De Kemppion 2,5 – 5,5

En Rob heeft ook nog meer foto’s gemaakt van EGS 1 en EGS 2.

De avondcompetitie blijft wat EGS betreft een soort spiegelschaak te zien geven: voor de derde keer op rij won EGS B en eveneens voor de derde maal verloor EGS A. Daardoor staat EGS B nu tweede en EGS A… tweede van onder.

EGS B ging op bezoek bij WLC C, dat ook nog alles had gewonnen. Captain Robin Verhoeven zette het team op het juiste team met een snelle zege. De anderen wisten wat hen te doen stond: remises voor Maarten de Wit en Pieter Couwenberg. Een overwinning van Jasper Kools maakte het feest compleet: 1-3.

EGS A moest het opnemen tegen Dubbelschaak ’97. Dat de equipe uit Boxtel te sterk zou zijn, was wel verwacht, maar de uitslag van 4-0 viel toch tegen. Al was EGS zeker niet kansloos. Met name Pascal Graafmans had lang goede vooruitzichten, maar hij slaagde er niet in om het goede plan te vinden om de gemankeerde pionnenstructuur van zijn tegenstander te bestrijden. Uiteindelijk kreeg hij uit de tegenaanval zelfs nog een nul aan zijn broek.

Tegelijk legde Bart Plasmans de koning om, in een partij waar hij eigenlijk nooit goed in had gezeten. Alex van Lanen had weinig ruimte, kon de verdediging toch dicht houden, maar toen hij in het eindspel (paard versus loper en ieder een hand vol pionnen) kansen op tegenaanval zag, greep hij die iets te roekeloos aan. Bram van Huijgevoort verloor al snel een pion, maar mocht lang hopen op remise, tot hij in het eindspel nog twee pionnen in moest leveren.

Terwijl zijn teamgenoten van EGS 2 worstelden met RDS tijdens hun zaterdagcompetitiewedstrijd in Sint-Oedenrode moesten ze dat doen zonder hun teamcaptain Pieter Couwenberg. Daar had Pieter een goede reden voor: hij streed op datzelfde moment in Ermelo om het clubkampioenschap van de NSVG (Nederlandse Schaakvereniging van Visueel Gehandicapten).

En hij deed dat met succes! Pieter wist de kroongroep te winnen en mag zich zodoende clubkampioen van de NSVG noemen. In de vierkamp met de vier sterkste spelers van het toernooi bleef Pieter ongeslagen: na een remise en een winstpartij was remise in de slotronde genoeg voor de titel.

November is begonnen met twee nederlagen voor EGS. EGS 1 moest de punten in Utrecht laten: het werd 4,5-3,5 voor Rode Loper. EGS 2 had het nog zwaarder in Sint-Oedenrode: het vlaggenschip van de plaatselijke RDS was met 7,5-0,5 te sterk.

Na een goede start in de landelijke vierde klasse (3 uit 2) kon EGS 1 tegen het op papier gelijkwaardige Rode Loper de degradatiezorgen van zich af schaken tot ergens rond carnaval. En het begon nog wel zo goed… Ard van Beek verraste zijn tegenstander met een vlijmscherpe counter uit verloren positie en zette EGS op voorsprong.

EGS consolideerde met remises van Bart Plasmans, Erik Hamers en Bram van Huijgevoort, maar op de andere borden waren de vooruitzichten niet best. Cas Overzier was de eerste die moest capituleren. Toen de torens van het bord gingen in het toreneindspel bleek ook het perspectief voor Cas uit de stelling.

Ook Alex van Lanen hield het niet droog. Vanuit de opening was hij ten aanval getrokken, maar de tegenaanval van zijn Utrechtse tegenstander bleek scherper. EGS kon nog wat terugdoen op bord 8, waar Jasper Kools zijn sterke seizoensstart doortrok en in tijdnood zijn tegenstander te slim af was.

Daarmee was de tussenstand 3,5-3,5 en was Robin Verhoeven als laatste bezig. Lang leek zijn partij volledig in evenwicht, maar ergens in de afruilfase had zijn tegenstander het iets handiger aangepakt. Het eindspel bleek, wat Robin ook probeerde, niet te houden: 3,5-4,5.

Rob van Esch was de grote man bij EGS 2. Maar niet omdat hij de matchzege veilig stelde. Nee, hij was met zijn remise de speler die EGS van de hatelijk nul af hielp. Zijn zeven teamgenoten (Maarten de Wit, Henk Renders, Frans Brock, Nico Dignum, Frans Leijtens, Ben Elswijk en Matthijs Muis) moesten allemaal hun meerdere erkennen in hun tegenspeler van RDS, dat dus niet alleen op papier veel sterker was dan de Goirlese equipe.

En Rob heeft weer een paar fotootjes gemaakt en die staan hier.

Gelukkig voor EGS kent november nog een speelronde en kunnen beide teams zich revancheren voor deze mispeer. Al zal dat niet makkelijk zijn, want in beide gevallen is de tegenstander de favoriet. EGS 1 moet het thuis opnemen tegen Sliedrecht 2, EGS 2 tegen De Kemppion 1.

EGS A en B speelden in de tweede ronde van de avondcompetitie dinsdag weer een massakamp tegen een Tilburgse buurman. Na de uitwedstrijd tegen De Drie Torens B en C (1,5-2,5 en 2,5-1,5) kwamen dit keer Stukkenjagers D en F op bezoek in Goirle.

Voor EGS A hield het daar niet op met de parallelen met de eerste speelronde. Evenals in Tilburg sprokkelde EGS A drie remises om daarna Bart Plasmans vanuit (voorheen) veelbelovende stelling de beslissende partij te zien verliezen.

Alex van Lanen had niet helemaal scherp gereageerd op een openingsnieuwtje van Guus Vermeulen, Bram van Huijgevoort berustte in remise in een gelijke lopereindspel tegen Erik Dignum en Pascal Graafmans had gekozen (moeten kiezen) voor een offer van dame tegen drie stukken, wat toch vooral winstperspectief voor zijn tegenstander Paul Castermans opleverde. Het leverde drie halfjes op.

Bart had echter een kwaliteit meer na scherp spel vanuit de opening. Maar toen Henry Flikweert erin slaagde om zijn loper en paard op de koningsstelling te richten en een toren op de zevende rij posteerde, was Barts materiële plus niet veel meer waard. De klok tikte ook nog een deuntje mee en de partij kantelde in Stukkenjagers’ voordeel. Opnieuw een nederlaag van 1,5-2,5 dus.

Wat de parallelen met ronde 1 betreft, die waren er in iets mindere mate ook voor EGS B. Zo zat de (op papier) sterkste Stukkenjager niet tegenover Robin Verhoeven op bord 1, maar speelde Bjoern Hoefmans tegen Jasper Kools aan 2. Anders dan uit bij DDT liep dat dit keer wel goed af voor Jasper. Hij combineerde op de koningsvleugel naar een vlotte winst.

Dat er Stukkenjagers-(dubbel)leden onder EGS-vlag spelen, zijn we inmiddels gewend. Maar andersom… Dinsdagavond wel. Nico Dignum wandelde Hof van Holland binnen. Nico? Maar die had zich toch afgemeld voor vanavond? Ja… om avondcompetitie te spelen voor Stukkenjagers dus. Hij was geposteerd aan bord 1 tegen Robin, samen creërden ze een behoorlijke heksenketel, waarin Robin degene was die de winnende toverspreuk uitsprak.

Pieter Couwenberg had de eer de winnende te scoren. Hij blies in een fraaie partij de koningstelling van Rene Davidse op. Bleven over Maarten de Wit en Wil Wouts. Met scherp en fraai aanvalsspel had de Stukkenjagers-captain een gewonnen stelling op het bord gezet, op enig moment zelfs met een toren meer. Maar ja, die klok he… Gecombineerd met de tegendreigingen van Maarten, dat wel. Wils koning wandelde en wandelde, maar in plaats van weg van de problemen liep die pardoes een matnet in: 4-0!

Zo wacht EGS A waarschijnlijk de rest van het seizoen in B1 een strijd tegen degradatie (te beginnen met de loeizware uitwedstrijd tegen Dubbelschaak’97), terwijl EGS B zich hopelijk op mag maken voor een kampioensrace in C2 met HSC D, DSC B en (vooral) Baronie C.

Ook buiten ons eigen vertrouwde Hof van Holland (en de daarbij behorende uitwedstrijden) zijn verschillende EGS-spelers actief op de 64 velden. Een roundup van de afgelopen weken.

Om met de recentste te beginnen… wat doe je als het op een oktoberzaterdag 27 graden is? Meespelen in een terrasschaaktoernooi natuurlijk! Al wisten Cas Overzier en Alex van Lanen toen ze zich inschreven natuurlijk niet dat de zon zo uitbundig op hun bolletjes zou schijnen op de Oisterwijkse Lind. In een tamelijk exclusief gezelschap van twaalf duo’s (met ook diverse oud-EGS-ers, zoals Bram van de Vrande, Rick van Loy en Jan Douwes) reikten Cas en Alex tot een plek in de middenmoot met 6 bordpunten (Alex 3,5, Cas 2,5) uit 7 rondes.

Wat verder terug en wat verder van huis liet Maarten de Wit eind september zien dat hij dit seizoen in goede vorm steekt. In het vierkampentoernooi van het Utrechtse Moira-Domtoren was groep G een prooi voor Maarten. Hoewel hij de laagst gerate van de vier spelers was (al waren de verschillen klein), schaakte Maarten 2,5 punt bij elkaar, goed voor ongedeelde groepswinst.

En ook in het nabije Tilburg valt met grote regelmaat wat te schaken. De cyclus snelschaakavonden van SG King heeft inmiddels alweer twee afleveringen achter de rug. Op de uitslagenlijsten vinden we vooralsnog alleen René van den Bosch terug, 32e in een ijzersterk deelnemersveld. Het Stukkenjagers Open is daarentegen net begonnen. In ronde 1 namen Pascal Graafmans en Alex van Lanen een avondje vrijaf, Nico Dignum en Bart Plasmans kregen geen voet aan de grond tegen hun sterkere tegenstanders (in geval van Bart was dat IM Stefan Kuijpers, de uitgelezen favoriet van het toernooi), van de partij van Maarten de Wit wordt om onduidelijke redenen nog geen uitslag vermeld.

Als EGS-er in actie geweest en hier niet bij vermeld? Meld het ons!

Na de eerste competitiewedstrijd thuis tegen OSV mocht EGS 1 zaterdag pas écht landelijk gaan spelen: naar Utrecht voor een uitwedstrijd tegen Paul Keres 4.

Nou kun je vanuit Goirle op twee manieren naar Utrecht rijden. De ene bolide ging via Den Bosch, nam de A2 en kachelde op het dooie akkertje zonder problemen richting Utrecht. De andere EGS-mobiel koos de richting Breda en de A27 en kwam met piepende remmen (een beetje overdreven, maar niet veel) tot stilstand te midden van een Hollands polderlandschap in de buurt van Noordeloos.

Want ja, iets verder naar het Noorden was wat loos. Wat we kenden van de verslagen op Schaaksite over de landelijke competitie (pakweg Kennemer Combinatie dat op weg naar Voerendaal in een mega-file verzield raakt en muurvast staat), ondervonden we nu zelf aan den lijve. De file-informatie gaf vertragingen van anderhalf uur, waarop koorsachtig telefoonverkeer tussen beide auto’s en de op eigen gelegenheid gereisde Ard van Beek losbarstte. Uiteindelijk konden vijf EGS-ers op tijd aan de eerste uitwedstrijd beginnen, de andere drie arriveerden een kwartiertje na aanvang (en gelukkig niet anderhalf uur).

Drie spelers waren ook al vlot weer klaar, alle drie pakten ze een degelijk halfje: Ard van Beek (bord 5), Cas Overzier (7) en Ruud Licht (8). Het deed denken aan de thuiswedstrijd tegen Oss, toen het ook remises regende en EGS aan het eind van de middag toesloeg.

Nu liep het echter anders. Erik Hamers (in de eerste ronde nog matchwinner) ging ten onder aan bord 4. Jasper Kools zette (we zitten dan inmiddels in de tijdnoodfase) EGS echter weer op gelijke hoogte. In een knap gespeelde partij bracht zijn vrijpion de beslissing.

Na het behalen van de veertig zetten maakte Robin Verhoeven de balans op en concludeerde dat hij zijn stelling met weliswaar een pion meer niet in winst om kon zetten. Zijn tegenstander was het daarmee eens: remise. Hetzelfde resultaat kwam Bram van Huijgevoort overeen met zijn opponent, nadat hij eerder in het lopereindspel nog een voorstel tot puntendeling van de hand had gewezen, was verder doorspelen niet langer verantwoord.

Dat Bram remise eerst uit de weg was gegaan, was omdat hij juist naast zich zag hoe Alex van Lanen, die aan het afwikkelen was naar een glad gewonnen eindspel, in een vlaag van verstandsverbijstering een vol stuk cadeau deed aan zijn tegenstander. Dat had hem op een nederlaag moeten komen te staan, maar Alex trok een verdedigende muur op die zijn tegenstander niet wist te slechten, ondanks dat hij het 107 zetten lang probeerde.

Op de terugweg, met een degelijke 4-4 in de kofferbak, werd EGS nog op een toetje getrakteerd: nog een file. Na achten kwamen de laatste spelers terug aan in Goirle. Leuk… landelijk schaken!

Overigens maakte officieel gezien ook EGS 2 zaterdag zijn debuut in de landelijke competitie. Zesde klasse om precies te zijn, maar de tegenstanders zijn allemaal mede-Brabanders. In de openingsronde De Pion 4 uit Roosendaal. De zeven Roosendalers die de weg naar Goirle hadden weten te vinden, schaakten 4,5 punt bij elkaar. Net genoeg voor een kleine nederlaag voor EGS 2 dus. Frans Leijtens won namens EGS als enige, remises waren er voor Maarten de Wit, Rob van Esch en Simon de Knegt. Geen succes was er voor Nico Dignum, Matthijs Muis en Pieter van der Pluijm.

En Rob heeft weer een paar fotootjes gemaakt en die staan hier.

Het eerste avondteam van EGS is de nieuwe competitie slecht begonnen. De uitwedstrijd tegen De Drie Torens B (vorig seizoen nog kampioen in de klasse van EGS B) ging met 2,5-1,5 verloren.

De wedstrijd tussen twee op papier gelijkwaardige teams ging van start met twee vrij snelle remises: van Pascal Graafmans op bord 2 en van invaller Cas Overzier op 3. In beide partijen werd het evenwicht nooit echt verbroken, al haalden de houwdegens na afloop in de analyse hun hart op aan wat er had kúnnen gebeuren in de partij van Cas (en aan de vraag voor wie dat dan gunstig was…).

Wie bij de 1-1 tussenstand had betoogd dat EGS dit met 1-3 zou gaan winnen, had op zeker moment gelijk kunnen krijgen, maar kwam uiteindelijk bedrogen uit.

Alex (bord 1) trok na de opening de partij naar zich toe en maakte een stuk buit, maar verzuimde om daarbij ook even de dames af te ruilen. Diezelfde dame dook even later ineens op voor zijn nagenoeg onbeschermde koning om via zetherhaling remise af te dwingen.

Bart (bord 4) had de winnende op de schoen, maar pakte op het moment supreme het verkeerde stuk vast en raakte zodoende in een eindspel met een pion minder verzeild. Ondanks verwoede pogingen van Bart bleek dat niet remise te houden: 2,5-1,5 dus.

EGS 1 miste drie spelers die vorig seizoen aan de eerste vier borden speelden bij de opening van de competitie op zaterdag 15 september in Hof van Holland tegen OSV uit Oss. Tegen ditzelfde Oss werd in het voorjaar nog met 5-3 verloren. Een zware opening van de competitie lag derhalve in het verschiet.

Jasper Kools, sinds een paar maanden basisspeler van EGS 1, bracht de eerste remise binnen op bord drie. Een meevaller want coach Henk Renders had het zwaartepunt van de opstelling op de lagere borden gelegd. Cas Overzier tekende vervolgens voor de tweede remise. Robin Verhoeven remiseerde eveneens op bord zes. Tegen een team dat gemiddeld tachtig punten per speler hoger in de ELO-rating stond, een verrassende opening. Dat de EGS-equipe in de breedte sterker is geworden de laatste jaren, is duidelijk.

Er waren nog geen zorgen voor Oss met onder andere Nico Schouten met een rating van 2150 aan het eerste bord. Toen Erik Hamers van EGS een voorsprong van een kwaliteit had opgebouwd en zorgvuldig afwikkelde naar winst, leek een stunt mogelijk.

Ruud Licht, the dark horse in de ploeg (geen ELO-rating maar de laatste weken geweldig op dreef met onder andere de remise in de simultaan tegen Loek van Wely), ging goed van start maar moest de dame ruilen voor een toren. Manmoedig streed Ruud verder en wist de aanval over te nemen en alsnog remise overeen te komen, 3-2. Bram van Huijgevoort op bord twee had een zware middag en kwam vanuit een slechtere stelling in een plusremise-positie terecht. Toen hij zag dat Alex van Lanen vrij onverwachts een winnende stelling op het bord had, nam Bram geen risico meer en bood remise aan. Alex verzilverde kort daarna zijn stelling en EGS stond met 4,5 -2,5 gewonnen. Een fraai staaltje van ploegentactiek.

Maarten de Wit speelde op dat moment nog op bord 1 tegen Nico Schouten. De partij was nog in evenwicht. In het eindspel ging Maarten na vierenhalf uur stand gehouden te hebben ten onder. EGS won met 4,5 – 3,5 de openingswedstrijd. Hamers en Van Lanen waren de matchwinners maar De Wit was toch de held van de middag.

De vijfde editie van het HAVEP-GWK kende dezelfde winnaar als de vierde jaargang: Jeffrey van Vliet. De speler van het Aalsmeerse AAS verbeterde in zekere zin zijn prestatie van vorig jaar. Toen werd hij gedeeld eerste en won hij het toernooi op weerstandspunten, dit keer stond hij moederziel alleen bovenaan. Anders was dat in de B-groep, waar vijf spelers gedeeld eerste werden en uiteindelijk de naam van Hans Uittenboogaard (CSV) helemaal bovenaan prijkte.

Jeffrey van Vliet sloeg zijn slag op de slotdag, door achtereenvolgens Herman Grooten en Mark Haast te verslaan. Daarmee kwam hij uit op 5 uit 6 (een bye in ronde 1 en een remise tegen Ruud van Meegen waren zijn enige verliespunten). Omdat in de slotronde de andere twee toppartijen (Bob Jansen-Lars Vereggen en Onno Elgersma-Ruud van Meegen) in remise eindigden, werd het een ongedeelde toernooizege voor Jeffrey. De tweede plek werd gedeeld door de remiserende achtervolgers (minus Ruud van Meegen) met 4,5 uit 6.

In de B-groep was die score genoeg voor de gedeelde eerste plek. Maar liefst vijf spelers wisten tot 4,5 punt te komen, waaronder een van de organiserende EGS: Bart Plasmans. Helaas voor hem pakte de tiebreaker in zijn nadeel uit en staat hij in de eindstand vijfde. Boven hem Joep Peeters, Jesse van Dongen, Wiebe de Witte en Hans Uittenbogaard.

Die laatste won dus de B-groep en maakte zodoende na een valse start (1 uit 2) alsnog zijn status als nummer 1 op de plaatsingslijst waar. Tommy Grooten, de Nederlands kampioen tot en met 10 jaar, kon een goede start niet verzilveren en werd zesde met 4 uit 6. Erik Hamers (EGS) en Huib Vriens kwamen ook uit op die score.