Voor de vijftiende editie van het Goirles Open Kampioenschap (GOK) kiest EGS voor een nieuwe opzet. Korter speeltempo, meer partijen op één avond, minder avonden, net zo veel schaakplezier en gezelligheid. Drie vrijdagavonden op een rij in ons karakteristieke en oergezellige clublokaal, café Hof van Holland.

Speeldata:

1 juni
8 juni
15 juni

Speeltempo: 20 minuten pp plus 5 seconden per zet.

We spelen elke avond drie rondes. Om in aanmerking te komen voor de titel zul je alle drie de avonden mee moeten doen, maar het is ook mogelijk om slechts één of twee avonden mee te spelen.

Het GOK heeft traditioneel spelers van zeer uiteenlopende speelsterkte. Dit maakt het toernooi voor niet-clubschakers de uitgelezen gelegenheid om eens vrijblijvend aan een schaaktoernooi mee te doen en de sfeer te proeven.

De klokken voor de eerste partij gaan aan om 20.30 uur (en niet later!), inloop vanaf 20.15 uur.

Voor vragen of inschrijving: Alex van Lanen   

Voorlopige deelnemerslijst:

Pascal Graafmans heeft zijn eerste prijs van het seizoen 2017-2018 binnen. De trotse koploper van de clubcompetitie nam alvast een voorschot op de dubbel. In de bekerfinale rekende Pascal af met Alex van Lanen. Daar was wel een barragepartij voor nodig.

De bekerfinale was lang een loopgravenoorlog tussen Alex (wit) en Pascal (zwart). Toen Alex er met een opmars van zijn f-pion voor koos om uit de loopgraven te treden, kreeg hij bijna het deksel op de neus na een scherpe tegenactie van Pascal. Maar op het moment supreme rekende die niet helemaal op zijn scherpst en zag Alex zijn kans schoon om te vluchten in een toreneindspel met een pion minder.

Hoewel Pascal daarin de bovenliggende partij was geweest (met ook nog meer tijd op de klok), zal dat eindspel zonder blunders waarschijnlijk in remise zijn geëindigd. De twee spelers kozen ervoor om dat niet nog tientallen zetten en minuten uit te pluizen, maar kwamen op zet 39 remise overeen.

Dat betekende een barragepartij met omgekeerde kleuren. De nummers 1 en 2 van de tussenstand in het snelschaakkampioenschap 2017-2018 van EGS streden zodoende in een snelschaakpartij om de bekerwinst. In dat potje kwam Pascal nooit echt in gevaar. Alex hielp wel door een vernietigende paardvork over het hoofd te zien, maar toen was zijn stelling al niet best meer.

Pascal wint zodoende het bekertoernooi van 2017-2018. Felicitaties aan hem!

Nu de zaterdagen niet meer worden gevuld met competitieschaak, storten diverse EGS-ers zich in schaakavonturen met kortere bedenktijd. Bij de naburige verenigingen De Drie Torens en Oisterwijk werden verschillende EGS-deelnemers gesignaleerd.

Bij het Voorjaarstoernooi van De Drie Torens op 5 mei was er zelfs een ratingprijsje voor Ard van Beek (in de B-groep). Ard moest daarvoor vier punten bij elkaar schaken, waarvan eentje behaald werd in een onderlinge ontmoeting met Bram van de Vrande.

Rick van Loy kwam ook uit op 4 uit 7, maar omdat zijn rating wat hoger is dan die van Ard kwam Rick niet in aanmerking voor dezelfde ratingprijs. Bram van de Vrande startte sterk maar kon ’s middags geen vuist meer maken en scoorde 2 punten. Hetzelfde eindtotaal viel Maarten de Wit ten deel.

Een weekend later was het weer raak, in Oisterwijk. Dit keer maar liefst zes EGS-ers aan de start, die zich vooraf al verlekkerden aan een strijd om de titel van beste EGS-er. Op papier zou die moeten gaan tussen Thomas Kools en Alex van Lanen, maar voor aanvang van de laatste ronde stond Cas Overzier verrassend op kop in de strijd om dit prestigieuze nevenklassement. Hij verloor zijn laatste potje echter van Joep Peeters (bekend van het GWK) en zag een ratingprijs én de titel van beste EGS-er aan zijn neus voorbij gaan. Dit laatste omdat Alex en Thomas beiden wonnen in de slotronde en op 5,5 uit 9 finishten.

Cas kwam dus tot 5. Hetzelfde geldt voor Maarten de Wit. Beiden speelden daarmee een score bijeen die een behoorlijk stukje hoger is dan op basis van hun rating verwacht mocht worden. Bram van de Vrande kwam tot 4 punten, Rob van Esch tot 3 (en hij scoorde ook nog een fraaie foto van het voltallige EGS-gezelschap, die we hier snel met u hopen te delen…).

Bij deze..

De website is verplaatst naar een andere server.
De inhoud is bijgewerkt, alleen nu nog even het Fotoalbum…

EGS houdt in het laatste weekeinde van augustus alweer de vijfde editie van het GWK, het Goirles Weekend Kampioenschap. De ideale gelegenheid om na de vakantie weer in het schaakritme te komen!

Deze editie wordt voor de tweede keer mede mogelijk gemaakt door de HAVEP-store in Goirle en gaat onder de naam HAVEP-GWK 2018 geschiedenis schrijven.

De opzet en timing van het toernooi blijken in een schaakbehoefte te voorzien. De voorgaande edities waren zeer succesvol en we zullen dus ook zo min mogelijk aan de formule van de vorige toernooien wijzigen.

Speellocatie is opnieuw de prachtige Kapel in Cultureel Centrum Jan van Besouw .De speeldata: het laatste weekend van augustus: vrijdag 24, zaterdag 25 en zondag 26 augustus 2018.

Meer info onder GWK 2018 en ook in de toernooiflyer

En de inschrijving is geopend!

De kampioenstitel van de rapidcompetitie werd dit jaar toegevoegd aan de imponerende erelijst van Alex van Lanen.

De beslissing viel in de laatste ronde op de laatste speelavond. Na 12 van de 15 speelrondes had Pascal Graafmans, de kampioen van vorig jaar, anderhalf punt voorsprong op Alex. Bart Plasmans, uiteindelijk derde in de eindstand, had toen al geen zicht meer op de titel maar mocht en kon het de titelkandidaten zeer moeilijk maken.
Pascal had in de allerlaatste speelronde nog een voorsprong van een half punt op Alex en mede dankzij enig manipuleren van de wedstrijdleider moesten zij zelf in een onderling duel de bekende knoop doorhakken.
Alex had in de competitie één keer genoegen genomen met een half punt en de overige partijen gewonnen. De laatste partij werd tamelijk onopgemerkt en tamelijk snel door hem gewonnen waardoor hij de kampioenstitel  op zijn naam kon schrijven.

De virtuele beker gaat dus dit jaar naar Alex van Lanen, proficiat!

De eindstand van de rapidcompetititie 2017/2018:

 
Gastspeleres waren Peter Ansems, Hassan en Michele

EGS speelde zaterdag 21 april de laatste wedstrijd van het seizoen in de Promotieklasse van de NBSB uit tegen Waalwijk 1.

Waalwijk 1 stond tweede met meer bordpunten dan lijstaanvoerder Stukkenjagers uit Tilburg. Een klein foutje van de Tilburgers en winst van Waalwijk zou deze laatste club het kampioenschap in de Promotieklasse opleveren. EGS 1 dat twee keer dicht bij deze titel was, heeft een moeizaam seizoen achter de rug. Er was zelfs een theoretisch scenario dat de Goirlenaren konden degraderen. Helmond zou dan met grote cijfers moeten winnen en EGS met grote cijfers verliezen. EGS miste drie vaste krachten: Van Huijgevoort, Van Beek en Van Loy in de basis. Genoeg ingrediënten derhalve voor een spannende Midden Brabantse derby.

Tactische opstellingen

De coaches van Waalwijk en EGS, respectievelijk Nico Pol en Henk Renders, hadden zich beiden ingespannen voor een tactische opstelling. Thomas Kools zou als eerste bordspeler de strijd aangaan met Remco Sprangers, de kopman van Waalwijk met een ELO-rating boven de 2.200. Sprangers verscheen echter achter bord 3. Hier trof hij Jasper van Dalen die een knappe remise behaalde op bord 3. Alex van Lanen en Robin Verhoeven waren enkele borden gezakt om zeker van een aantal bordpunten te zijn. Zekerheid over punten bestaat natuurlijk niet.

Fraaie partij Robin Verhoeven

Robin Verhoeven opende het bal tegen Hans Sinnige in een partij die al na zes zetten een boeiend schouwspel bood. Voor de toeschouwers was het de partij van de middag.

Deze fraaie partij willen we de lezer niet onthouden (bekijk hier de analyse).

EGS pakt onverwachts de leiding

Thomas Kools, die aan het eerste bord dus niet de Waalwijkse topspeler Sprangers ontmoette maar Rob Prins, een speler met een ELO-rating die enkele honderden punten lager lag, liet 0-2 aantekenen. De verrassing was groot in Waalwijk want dit scenario leidde niet naar een Waalwijkse titel. Bart Plasmans consolideerde de voorsprong door een remise. Cas Overzier kreeg weinig ruimte van zijn opponent Feike Liefrink om in zijn spel te komen en moest de koning neer leggen.

Mogelijke degradatie afgewend

Na de knappe remise van Jasper van Dalen leidden de Goirlenaren met 3-2. Dit leidde tot de eerste opluchting bij EGS: bij een kleine nederlaag was de kleine kans op degradatie volledig afgewend.
Alex van Lanen speelde een goede partij maar kon dit keer geen bijdrage in de punten leveren.

Jasper Kools en Erik Hamers maken het karwei af

Jasper Kools, sinds kort basisspeler in EGS 1, hield in een open partij permanent de druk op zijn tegenstander Richard Waeterschoodt. In het eindspel bleef de Benjamin van de Goirlese formatie de rust zelve en tilde EGS naar 4-3. Het gelijke spel was binnen maar Erik Hamers was op het zesde bord verwikkeld in een complex eindspel. Door dit eindspel foutloos af te wikkelen, bracht hij de eindstand voor EGS op 5-3. EGS had zich voor het vierde seizoen op rij gehandhaafd in de promotieklasse. Volgend jaar zal Waalwijk opnieuw tegen EGS uitkomen want het behalen van de titel, hoe graag EGS deze titel ook gegund had aan Waalwijk, was door de zege van EGS voor Waalwijk in rook opgegaan.

Een zaterdag met gemengde gevoelens voor EGS. Het eerste team is er, in zijn voorlaatste speelronde, niet in geslaagd zich definitief veilig te spelen. Tegen HSC 2 werd het 4-4 waar een zege nodig was. Het tweede deed het beter. EGS 2 won in zijn laatste potje voor de eerste keer dit seizoen, van Nuenen 2, en is daarmee toch niet laatste geëindigd.

EGS 1 stond voor de wedstrijd zevende van de tien ploegen in de Promotieklasse en kreeg de nummer acht uit Helmond op bezoek. De zevende plek is een veilige, de achtste mogelijk niet (al is nog maar de vraag wat dat allemaal betekent als de KNSB de nieuwe competitie-opzet in elkaar draait, maar dat geheel terzijde). HSC leek er vooraf niet alles aan te doen om EGS te verslaan, ze kwamen slechts met zeven spelers naar Goirle.

Maar die zeven lieten zich wel van hun beste kant zien. Cas Overzier verrekende zich en moest een nul slikken, Bram van Huijgevoort zag geen andere keus dan met wit al snel in zetherhaling te vluchten. Daar stond tegenover dat Thomas Kools vlot won door de vijandige dame in te sluiten en Alex van Lanen daar na wat langer werken nog een punt aan toevoegde. Zijn tegenstander zette een wat al te opportunistische aanval in en Alex kon in de counter toeslaan.

Een nog steeds rooskleurige tussenstand van 3,5-1,5 dus. Maar verder… Robin Verhoeven zat al een tijdje in troebel water te vissen en toen tegen de tijdcontrole bij een grote afruil een stuk extra van Robin van het bord verdween, kon hij wel opgeven. Bart Plasmans speelde verbeten verder in een eindspel van toren-pion tegen loper plus twee pionnen, maar kon de weg naar winst niet vinden en moest berusten in remise: 4-3.

Zo bleef Ard van Beek over. Hij had met goed spel zijn tegenstander in een verloren stelling gemanoeuvreerd. Maar op het moment dat Ard met zijn oprukkende vrijpion de genadeklap kon geven, verrekende hij zich gruwelijk en verloor hij een dame in plaats van er een extra te halen. Ard probeerde nog even, maar het pleit was beslecht: 4-4.

EGS 2 kreeg voor aanvang ook een punt cadeau en op een ander bord kwam namens beide teams niemand in actie, wat na twee partijen de onconventionele tussenstand van 1-0 op het scorebord bracht. In een mum van tijd liep de teller aan Goirlese kant op tot boven de 4. Jasper Kools scoorde als eerste aan bord 1, gevolgd door Ben Elswijk, Pieter Couwenberg (remise), Matthijs Muis en Maarten de Wit. Helaas verloor Pieter van der Pluijm als enige aan Goirlese kant. Eindstand: 5,5-1,5.

Daarmee springt EGS 2 in extremis nog over Staunton heen in de stand en eindigt het team als zevende en voorlaatste in de klasse 3A.

EGS 1 mag het seizoen over twee weken afsluiten met een uitwedstrijd in Waalwijk. En dat zou een kampioenswedstrijd kunnen zijn, helaas wel voor Waalwijk. De Waalwijkers moeten dan winnen van EGS en hopen dat koploper Stukkenjagers verliest in Eindhoven. EGS kan bij een nederlaag en ruime zeges van concurrenten HSC2 en Garde nog een of zelfs twee plekjes zakken, dus dat kan in Waalwijk nog een heet middagje worden voor beide teams.

….. en Rob heeft weer een paar foto’s gemaakt (Fotoalbum).

EGS 1 is er zaterdag niet in geslaagd de sprong naar de middenmoot van de Promotieklasse te maken. In Oss nam de plaatselijke OSV dankzij een nipte zege (4,5-3,5) afstand van EGS. Voor EGS 2 is het nieuws nog slechter. De 6-2 nederlaag in Etten-Leur tegen Staunton 2 betekent dat alleen een mirakel in de slotronde EGS nog van de laatste plaats kan helpen.

Het eerste team kon in Oss definitief afstand nemen van de onderste regionen. Bij winst zou EGS over OSV heen springen op de ranglijst. Maar hoewel de eindscore anders doet vermoeden, zat een Goirlese zege er nooit echt in. Her en der werden van Osse kant al vroeg remises aangeboden, maar Alex van Lanen en Bart Plasmans wezen ze van de hand. Uiteindelijk kwamen zij toch allebei niet verder dan een puntendeling. Dat bracht de stand op 2-1, want Thomas Kools had inmiddels al de koning om moeten leggen. In een poging een evenwichtige stelling toch nog te winnen, overspeelde Thomas zijn hand en was het juist zijn tegenstander die met de winst aan de haal ging.

Rick van Loy bracht EGS langszij. Hij had al vroeg een sterke aanval op de vijandelijke koningsstelling opgebouwd. Zijn tegenstander spartelde stevig tegen, maar slaagde er alleen in de onvermijdelijke nederlaag lang uit te stellen. Ard van Beek verscheen tot aan de tanden gewapend aan bord 1, klaar om de Osse kopman (IM Nico Schouten) te verrassen met een scherpe openingsvariant. Om vervolgens tot de conclusie te komen dat de Ossenaren hun ratingtopper op bord 3 hadden gepositioneerd. Hoe dan ook, Ard combineerde zich aan bord 1 wel naar een fraaie zege: 2-3.

Helaas wisten Jasper van Dalen (een pion minder bleek toch te veel, ook al had Jasper een gevaarlijk ogende vrijpion) en Bram van Huijgevoort (zat lang in de knel en moest kundig verdedigen voor een remise) slechts een half punt aan het EGS-totaal toe te voegen, waardoor bij een gelijke tussenstand de beslissing zou vallen aan bord 3. Juist: het bord waarop de Osse IM zat. Tegenover hem Robin Verhoeven. En lang leek die stand te houden, maar in de fase waarin de bedenktijd steeds korter werd, wist Nico Schouten toch een beslissend voordeel te creëren.

EGS 1 staat nu zevende met nog twee ronden te spelen. De komende ronde mag er in ieder geval niet verloren worden van nummer 9 HSC 2, die op bezoek komt in Hof van Holland.

Voor EGS 2 staat diezelfde dag alweer de laatste wedstrijd van dit seizoen op het programma. En het nog puntloze EGS 2 moet winnen én Staunton moet verliezen, anders sluit EGS de competitie af als laatste. Dat is het gevolg van de nederlaag die het Goirlese zestal leed in Etten-Leur, bij Staunton. Zestal, inderdaad. Door allerlei onfortuinlijke omstandigheden stond EGS 2 helaas bij aanvang al met 0-2 achter.

Bram van de Vrande, Jasper Kools, Rob van Esch en Matthijs Muis slaagden er niet in om daar wat aan toe te voegen. Maarten de Wit en Pieter Couwenberg boekten wel een persoonlijk succes en wisten daarmee de eer van EGS nog enigszins hoog te houden: 6-2. De laatste speelronde speelt EGS 2 thuis tegen middenmoter Nuenen 2.

Afgelopen maandag speelde EGS A de laatste wedstrijd van dit seizoen. Er is nog een ronde, maar door het oneven aantal teams in poule C1 is EGS A in de laatste ronde vrij en kan nu alvast een soort balans worden opgemaakt.

Maar eerst de laatste wedstrijd in Rooi tegen de lokale Dam- en Schaakvereniging. Voor EGS was het, gezien de stand in de poule, van belang om in ieder geval niet te verliezen en het liefst te winnen. De spelers van EGS blaakten van zelfvertrouwen en gingen, tegen een op papier iets zwakkere tegenstander, voortvarend van start.

Op alle borden was het na een uur spelen beter of gelijkwaardig, precies wat de bedoeling was, en dat leidde na anderhalf uur spelen tot de 0-1 voorsprong. Thomas was nogal rigoureus te werk gegaan door de verdediging van de koningstelling van zijn tegenstander volledig van de mat te spelen. Met een loper en dame op reukafstand van zijn koning gaf zijn tegenstander op.

Pascal was in het eerste deel van zijn partij bezig om een mooi voordeel op te bouwen, maar kon het voorbeeld van Thomas niet volgen. Sterker, opeens stonden er allerlei vijandelijke stukken op de stoep van zijn koning en begonnen te pennen en te slaan. Dat leidde tot verlies van de partij: 1-1.

Bart en Maarten kregen vervolgens van hun tegenstanders een tactisch remiseaanbod, dat door beiden werd geaccepteerd. Veel meer zat er op dat moment niet in, sterker nog, de kans op verlies van de wedstrijd was groter dan het nu behaalde gelijk spel.

De tegenstander was met dit resultaat uit de gevarenzone en EGS -nu zesde van de zeven in de stand- moet nu afwachten wat er in de laatste ronde gebeurt. Als er twee ploegen degraderen dan doet de laatste ronde er niet meer toe, dan is het (degradatie)lot bezegeld. Bij één degradant doen de uitslagen van de laatste ronde er nog wel toe.

Het was een schaaktechnisch mooi seizoen, echter dat is niet tot uiting gekomen in de uitslagenlijsten. Er werd een paar keer nipt verloren waar winst waarschijnlijk mogelijk was geweest. Maar goed, van achteren kijk je de koe in de kont en daar hebben we nu niets aan. Volgend seizoen beter!

Zaterdag 17 februari werd door buurvereniging De Oude Toren hun jaarlijkse rapidschaaktoernooi georganiseerd. Aan de bezetting door EGS’ers in de drie verschillende ratingcategoriën heeft het niet gelegen. Met Pascal, Robin en Thomas in de A, Bart en Bram (van de Vrande) in de B, en Maarten en Rob in de C, had EGS een veelvoud aan ijzers in het vuur.  Nu de herrie is gaan liggen in de Druiventros kon dus weer worden geschaakt met wisselend succes voor de onzen, maar wel met veel gezelligheid.

Het toernooiverloop van Robin had in de A-groep wel iets weg van de koers van de bitcoin in recente tijden. Hij steeg in de eerste drie rondes als een raket naar de eerste plaats met drie overwinningen op rij. Of het vervolgens de roes was van zijn goede partijen of wat anders, feit blijft dat er geen zand in de motor kwam maar heuse rotsblokken. De laatste vier rondes gingen namelijk voor Robin helaas allemaal verloren, wat hem op een totaalscore van 3 uit 7 bracht. Pascal en Thomas gingen allebei voorzichtig van start wat ertoe leidde dat in ronde 3 ze beiden op een schamel halfje stonden en van ellende maar tegen elkaar ingeloot werden. Het was aanhaken of afhaken voor een kans het toernooi nog een beetje meer glans te geven. In een partij waarin kansen op en neer gingen trok Pascal uiteindelijk met vernuftig spel en wat dubieuze keuzes van Thomas aan het langste eind en wist uiteindelijk een prima score van 4 uit 7 op het scorebord te toveren. Thomas wist niet echt te herstellen van die nederlaag en speelde een heel bleu toernooi. Slechts één enkele partij werd gewonnen en het spel was niet erg geïnspireerd, wat leidde tot een score van 2.5 uit 7.

In de B-groep, bij Bart en Bram, leek één strijd nog belangrijker dan die om de eerste prijs en dat was de (vriendschappelijke) prestigestrijd tussen de twee EGS’ers om de titel “Beste EGS’er in de B-groep.” Het was dan ook een strijd van jewelste. Bijna iedere ronde werd er stuivertje gewisseld tussen de twee en na zeven rondes skrunchen en (soms) geskruncht (de juiste spelling is de quizvraag van deze week) worden bleek dat de twee precies even veel punten hadden vergaard. Met het totaal van 3.5 punt uit 7 rondes laten beiden de ratingbalans niet ver uitslaan. Het grote aantal snelschaakpartijen naderhand zal uitsluitsel hebben moeten brengen maar daar is uw verslaggever de tel kwijtgeraakt en houden we het op een mooie plek in de middenmoot in het daadwerkelijke toernooi.

Tenslotte kwamen in de C-groep Maarten en Rob in actie. Maarten ging net als Robin als een pijl uit een boog van start met 3.5 punt uit de eerste vier rondes. Deze goede flow stroomde helaas in de loop van de middag een beetje weg, waarna hij eindigde met diezelfde 3.5 uit 7. Dan rest nog het toernooi van huisfotograaf Rob van Esch. Aan hem de ondankbare taak om het maken van foto’s te combineren met spelen van een rapidschaaktoernooi. Aan het begin van het toernooi was de motor bij Rob nog niet helemaal op gang en hij was bij het aanbreken van de pauze nog puntloos. Met hernieuwde kracht wist hij desondanks met een bye en een winstpartij een eindscore van 2 uit 7 te realiseren. En zoals gezegd heeft hij ook nog een aantal foto’s (waaronder een groepsfoto) gemaakt die jullie (in de nabije toekomst) hieronder kunnen vinden.

Is er dan helemaal niemand in de prijs gevallen? Nou, dat is niet helemaal waar. Buiten de prijzen voor de top 3 is er bij het Druiventrostoernooi ook een loterij voor alle deelnemers van het toernooi. In al hun kunde (*hoest*) zijn Thomas en Robin er in geslaagd om de totale prijzenpot van EGS op te krikken tot een aantal schaakmagazines en een fles witte wijn. Laten we als doel voor volgend jaar stellen om in ieder geval in iedere groep drie EGS’ers uit te laten komen. Voor de liefhebbers zijn hier nog de gehele eindstanden te vinden en nog foto’s van de organisatie.

….. en Rob heeft weer een paar foto’s gemaakt (Fotoalbum).

Voor het eerst sinds de eerste competitieronde (in september) heeft EGS 1 weer eens een zaterdags potje gewonnen. In het verre Soerendonk werd Gardé kansloos gelaten: 2,5-5,5. EGS 2 moest naar het ook best verre Roosendaal en kreeg daar een 3-5 nederlaag aan de broek.

EGS 1 pakte het zo op het oog professioneel aan tegen Gardé. Het begon met twee snelle remises van zwartspelers Alex van Lanen en Ard van Beek, beiden door de Goirlese spelers aangeboden met het oog op de goede perspectieven op, met name, de vier witborden.

En jawel, daarna begonnen de witspelers te leveren. Eerst nog een halfje voor Robin Verhoeven, die in een stelling met een plusje geen risico hoefde te nemen. Thomas Kools scoorde op bord 1. Voor de tweede keer dit seizoen offerde de tegenstander zijn zwakste speler aan hem op, en in tegenstelling tot de eerste keer (Raadsheer uit) wist Thomas daar dit keer wel raad mee. Hij creërde een vervelende vrijpion en in de pogingen die in bedwang te houden, marcheerde zijn opponent pardoes een matnet in.

De derde witspeler? Jasper van Dalen. Hij had de hele middag aanval en rondde die met een fraaie combinatie af. Witspeler nummer vier kon dat natuurlijk niet over zijn kant laten gaan. Ook Rick van Loy won. Hij kwam goed uit de opening, moest even rekenen toen zijn tegenstander de gemene offerzet Lxh3 uit de hoge hoed toverde, maar slaan is in het schaken nu eenmaal niet verplicht. Rick counterde scherp en beslissend: 1,5-4,5.

En luttele seconden nadat Rick de matchzege veilig stelde moest een bord verderop Bart Plasmans de enige nederlaag slikken. In tijd- en stellingsnood bleef Bart heel lang goede zetten doen, maar uiteindelijk kwamen de vijandelijke dame en toren toch beslissend binnen. Zo bleef Bram van Huijgevoort. Hij had zijn tegenstander opgezadeld met een dramatische pionnenstructuur en beheerste met zijn twee torens de enige twee open lijnen. Kortom: een stelling die wel een Bram besteed is. En jawel, zijn voordeel werd stap voor stap wat groter en mondde uit in een punt.

EGS zet daarmee een flinke stap weg van de onderste plaatsen. Het staat nu zevende in de Promotieklasse en gaat de volgende ronde op bezoek bij nummer zes OSV.

Bij het treffen tussen EGS 2 en kampioenskandidaat Pion 4 was de zaal feestelijk aangekleed, maar de resultaten waren wat minder florissant. Slechts op één bord mocht EGS juichen om een Goirlese zege: Jasper Kools won aan bord 2. Voor Bram van de Vrande, Pieter Couwenberg, Rob van Esch en Nico Dignum was er nog aan half punt. Ben Elswijk en Frans Leijtens moesten de koning omleggen. En omdat EGS 2 door een ziekmelding slechts met een zevental naar Roosendaal was gereisd, levert dat een 3-5 op. EGS 2 deelt nu de laatste plek met Staunton uit Etten-Leur, de tegenstander in de volgende competitiewedstrijd.

….. en Rob heeft weer een paar foto’s gemaakt (Fotoalbum).

Het is een raar idee dat eind januari de avondcompetitie er al bijna op zit, toch is dit de harde realiteit voor de matadoren van EGS A. In een groep met een oneven aantal deelnemers zijn de onzen in de laatste ronde oneven en resteerden er tot gisteravond nog maar twee wedstrijden. De eerste daarvan was dus tegen titelkandidaat HMC B (Den Bosch). Een ploeg die nagenoeg al haar wedstrijden nog had gewonnen en om die reden een geduchte tegenstander. Alsof het schaakspel nog niet strategisch genoeg is, kregen we het verzoek om twee partijen vooruit te spelen met het oog op de deelname van twee Boschenaren aan het Tata Steel (voormalig Hoogovens) schaaktoernooi. Het gevolg was dat de wedstrijd werd uitgesmeerd over twee dinsdagen. 16 januari mochten Thomas en Pascal aantreden tegen hun bord 1 en 2 spelers, waar Alex en Bart het karwei de week erop mochten afmaken.

Zoals gezegd waren Thomas en Pascal de eersten die mochten aantreden. Op Bord 1 kwam Thomas als gauw vanuit de Hollandse opening in een stelling uit waar wat tactische valkuilen inzaten. De partij was echter nog redelijk jong en beide spelers hadden nog ruim voldoende tijd op de klok om zich een weg door de stelling te banen. Wat resteerde was een eindspel met gelijke lopers en evenveel pionnen. Het gebrek aan duidelijke zwaktes en de wil om door te gaan in een eindspel waar de remisemarge heel groot leek leidde tot het tekenen van de vrede. Op dat moment was Pascal al klaar met zijn partij. Vanuit de opening had hij een op het oog gelijke stelling op het bord gekregen. Éen moment van verslapping echter, en de dame van zijn tegenstander zette een dubbele aanval in wat Pascal een stuk kostte, waarna hij terstond opgaf. Na de eerste ronde stonden we dus 0.5-1.5 achter en was het aan Alex en Bart om uit hun slof te schieten.

Welnu, die sloffen zijn bij de return niet aan geweest. Voor je met de ogen kon knipperen had Alex al een dame op d4 staan en leek het crescendo te gaan bij onze man in vorm. De werkelijkheid bleek echter dat zijn tegenstander in al zijn ervaring dezelfde variant (dubbele h-pion en al) al eerder had gezien en het dus allemaal wat minder mooi was dan gedacht voor Alex. Voor iemand het door had, raasden de stukken van wit ook als een tornado door Alex’ stelling heen, met een toren op de zevende rij en lopers als veldkanonnen. Uiteindelijk kostte dit schaakgeweld Alex een stuk, maar op miraculeuze wijze wist Alex zich nog naar de remisehaven te Houdini(de goochelaar)-en: 1-2. Bart, tenslotte, had in een Joegoeslavische partij met wit een mooi breed pionnencentrum opgebouwd, maar wist daar niet optimaal van te profiteren. Toen zijn tegenstander in de counter met zijn paarden op de koning af kwam gestormd was stukverlies het gevolg en ondanks manhaftige pogingen om zijn d-pion te laten promoveren en zo de boel nog te redden, gaf zijn tegenstander hem niet meer de kans terug te komen: 1-3.

EGS A verliest dus haar een-na-laatste wedstrijd van het seizoen. De laatste wedstrijd tegen de Rooise Dam- en Schaakvereniging zal cruciaal worden om handhaving in de eerste klasse van de avondcompetitie te bewerkstelligen.

De taak is om de laatste twee plaatsen (6 en 7) te vermijden om degradatie te voorkomen. Hierbij zou een overwinning tegen directe concurrent RDS A zeer welkom zijn. Als het een voetbalwedstrijd zou zijn zou ik iedereen oproepen ons aan te komen moedigen, maar zolang dit schaken is, zal het van het laatste verslag (ergens begin maart) komen. Edit: Voor degenen die het interessant vinden: Hier kun je het verslag uit Bosch’ perspectief vinden.

Nu alweer voor het vierde jaar op rij trokken Pieter Couwenberg en Alex van Lanen (samen met oud EGS-lid Guus Vermeulen) naar Wijk aan Zee om topschakers als Magnus Carlsen en Anish Giri te laten zien hoe je dat nou echt aanpakt, een goeie pot schaken. Of de heren grootmeesters daar iets van mee hebben gekregen, is de vraag. Er stond erg veel publiek in de weg, dat gek genoeg ook nog vooral met de rug naar de Goirlese gladiatoren stond gekeerd, kijkend richting het toptoernooi.

Terwijl er toch ook op de borden van Guus, Pieter en Alex genoeg viel te beleven. Ze speelden ieder een vierkamp met tegenstander van ongeveer gelijk niveau. Pieter schoot in zijn groep als een pijl uit een boog met een fraaie zege dankzij een onweerstaanbaar doorwandelende vrijpion. In ronde 2 kon hij een eindspel met twee pionnen minder niet remise houden, maar in de slotpartij voegde hij met een solide remise nog een half punt aan zijn totaal toe. Goed voor de groepswinst, omdat alle vier de spelers gebroederlijk op 1,5 uit 3 finishten.

Guus won ook zijn groep, al zag het daar na één partij nog niet naar uit. Slordig openingsspel van Guus werd gevolgd door een fraaie staaltje combinatiekunst van zijn opponent en zo was het al snel bekeken. Maar Guus rechtte de rug en combineerde in partij 2 én 3 zelf naar de zege: 2 uit 3 en ook hier gedeelde groepswinst (maar dan met slechts één andere speler).

Alex had vorig jaar ongedeeld zijn groep gewonnen en daarmee promotie ‘verdiend’ naar een poule met spelers die allemaal ruim 100 elo-punten meer hadden meegenomen naar Wijk aan Zee. Zo bezien is de 1,5 punt uit 3 partijen een resultaat waar hij tevreden mee mag zijn. Na een nederlaag in ronde 1 volgde revanche in ronde 2 met een fraaie matcombinatie. De remise uit ronde 3 had met wat meer doortastendheid misschien een vol punt kunnen zijn, maar een kniesoor die daarop let…

O, en zei daar iemand fraaie matcombinatie? Die willen we natuurlijk zien! Nou ok dan: komt ie. Van Lanen-Mohnkern, we komen erin bij zet 27 van wit (Dd7). Alex zit na een partij van vooral tegenhouden en verdedigen met wit tegen een ruïne aan te kijken. In een van zijn trainingsboeken geeft Herman Grooten de lezer als oefening mee om alle stukken weg te denken en puur naar de pionnenstructuur te kijken om zo de stelling te beoordelen. Als je dat hier doet springen je namens wit de tranen in de ogen.

Maar… helemaal hopeloos is het niet, zeker niet nu zwart een paar zetten niet op zijn scherpst is geweest (hij heeft wit de d-lijn cadeau gedaan, waardoor de dame op d7 binnen kon dringen) en nu een fout begaat met 27… b5. (De computer raadt 27… Tfc8 aan met een klein plusje voor zwart in een stelling die voor wit lastig te keepen lijkt als je geen computer bent). Maar in zekere zin is het na b5 meteen beslist in het voordeel van Alex.

Er volgt:

28. cxb5, Dxb5+
29. Kf3, Tfc8

De witte koning staat opmerkelijk genoeg erg veilig achter zijn gemankeerde pionnenstructuur. Nu komt wit aan aanvallen toe, de zwarte dame staat op de tocht en helpt wit met tempo op de zevende rij te komen.

30. Tb1, Dc4
31. Tb7, Tbc7

Na T6c7 neemt wit met schaak op e6 en ruilt af naar een gewonnen eindspel met twee pionnen meer. Maar het is voor zwart altijd nog minder erg dan wat er nu gebeurt.

32. Dd8+, Kf7

En nu (diagram 2) de fraaie beslissende zet:

33. Td7+, Txd7
34. Txd7+

En opgegeven. Na Kg6 is het mat: 35 Dg5!

Op 4 en 9 januari speelde het regioteam respectievelijk uit in Chaam tegen En Passant (altijd lastig) en thuis tegen Caïssa (nooit makkelijk). Op vele fronten waren er grote verschillen tussen beide ontmoetingen te constateren. Uit & thuis ligt voor de hand, vervolgens  waren er in de Loco Bar in Chaam vier keer zoveel regio- als competitiespelers en in het Hof van Holland waren er meer competitie- dan regiospelers. Vervolgens werd de ene ontmoeting verloren en de andere gewonnen.

In Chaam was het een waar stukken-weggeef-festijn, zes van de acht spelers deden op enig moment een stuk in de aanbieding. De partijen waar dat beide spelers betrof eindigden dan ook in remise en de twee andere partijen kenden een winnaar. Aangezien alle EGS-ers zich onder het zestal bevonden werd er (dus) met 3-1 verloren. Rob verloor vroeg in de wedstrijd en stuk en Bram in het eindspel en konden daardoor opgeven. Ben en Maarten raakten ook ieder een stuk kwijt, maar door het uitbuiten van het mysterieuze begrip “compensatie” en de welwillendheid van de tegenstander om, onder de indruk van deze compensatie, in het eindspel ook een stuk weg te geven, werd het voor beide spelers remise.

De wedstrijd tegen Caïssa kende een enigszins ander verloop. Ben keek al snel naar een stelling waar het gros van de lichte stukken en de dames afgeruild waren, maar waar het lastig manoeuvreren was voor de overgebleven torens vanwege de hinderlijke aanwezigheid van twaalf over het bord verspreid staande pionnen. Desalniettemin kroop Ben met beide torens naar de zevende rij en toen was er geen houden aan: klassiek mat in drie. Tussenstand: 1-0.

Maarten verzeilde in een zwaar symmetrische stelling waar met het verstrijken van de tijd steeds minder perspectief in zat: remise. Tussenstand 1,5-0,5.

Nico liet weer eens een mooi staaltje Divide et Impera zien. Pionnetje voor komen en dan naar een eindspel met wat losse pionnen ter linker- en rechterzijde. De loper van Nico was in deze duidelijk de baas over het paard van zijn tegenstander en daardoor kon uiteindelijk een zijner pionnen ongehinderd naar de overkant. Tussenstand: 2,5-0,5.

Rob speelde een lastige pot. Geconfronteerd met een soort kantelenverdediging op de derde en vierde rij probeerde hij misschien net iets té enthousiast om door de verdediging te breken. Dat kostte een stuk en later toen de aanvalsenergie wat op was ook de partij. Eindstand derhalve: 2,5-1,5, de eerste winstpartij halverwege het regioseizoen.

Het is nu even pauze, maar op 18 april reist EGS af naar Rijen voor de uitwedstrijd tegen Caïssa.

Aangezien de traditionele jaarafsluiting van EGS vooral om de gezelligheid draait, kende Schaakcafé Hof van Holland geen winnaar. Of, misschien beter gezegd, geen verliezer.

Maar ja, waar wordt geschaakt (en geschaakt werd er) worden punten gescoord. En waar punten worden gescoord, ontstaat een klassement. En het is ook weer onvriendelijk om de schakers die zo’n goede score hadden hun eervolle vermelding te onthouden. Dus… niet de winnaar van het Schaakcafé, maar wel degene met de meeste punten in de (op papier) sterkste groep: Stukkenjager en oud-GOK-winnaar Ron de Veen. In groep 2 schaakte Bram van de Vrande de meeste punten bijeen. En groep 3 werd gedeeld gewonnen door Henk Renders, Frans Leijtens en de jongste deelnemer van de avond, Matthijs Muis.

Het veld van twintig deelnemers werd verdeeld in drie poules (eentje van 6 spelers en twee van 7). In groep A ging Bart Plasmans als een raket van start met 3 uit 3 terwijl Thomas Kools begon met twee nullen. Maar aan het eind van de avond was Thomas met 5 uit 7 de nummer twee, een half punt achter Ron, en stond Bart nog steeds op 3 punten aan de onderkant van de middenmoot. Tussen hen in hadden zich ook nog Pascal Graafmans en Ruud Licht (4,5) en Guus Vermeulen (4) genesteld. Erik Hamers sloot de rij.

In de B was het vanaf het begin een nek-aan-nekrace, waarbij iedereen her en der wel wat punten liet liggen en de slecht gestarte Bram (1 uit 3) een eindsprint met succes af kon ronden. Al kwam bij zijn laatste twee zeges (contra René van den Bosch en Peter Paul van der Schoot) ook wel wat geluk kijken. Of je kunt ook zeggen: doorzettingsvermogen. Hoe dan ook… uiteindelijk liet Bram met zijn totaal van 5 punten iedereen zijn hielen zien. René en Wim Bressers kwamen tot 4,5, Peter Paul tot 3, Sjeng Houben tot 2,5 en Jasper Kools en Maikel Bloks tot 1,5.

Het zestal in de derde groep bestond naast de drie eerder genoemde winnaars uit drie niet-winnaars: Jaap Touw, Rob van Esch en Thijs Spapens. En dan waren er nog Pieter en Pieter die drie langere partijen spelen, alle drie gewonnen door Couwenberg.

Zaterdag 23 december gaf een delegatie van vier EGS’ers en één EGS’er in (zwarte) schaapskleren acte de présence op het jaarlijkse kersttoernooi van buurman De Stukkenjagers. Robin Verhoeven, Bram van de Vrande en Ard van Beek kwamen uit in de B-groep (tot 1900), daarnaast speelden Rick van Loy en Thomas Kools in de A-groep. Buiten de gezelligheid wisten de onzen ook nog eens goed tot scoren te komen. Rick en Thomas speelden in de A-groep allebei een degelijk toernooi en lieten met hun scores van respectievelijk 3 en 3.5 uit 7 de ratingklok niet ver uitslaan. 

Hoewel deze resultaten meer dan prima zijn, wist Robin daar nog een schepje bovenop te doen. Hij speelde een ijzersterk toernooi en werd met grote overmacht (qua score en qua spel) ongedeeld toernooiwinnaar met maar liefst 6.5 uit 7. Hiermee moet niet worden afgedaan aan het resultaat van Bram en Ard. Ard schoot ook als een speer uit de startblokken met 3 uit 3, waarna de motor helaas even stokte. Desondanks kon hij met een score van 4.5 punt beslag leggen op een gedeelde zesde plaats. Resteren nog de avonturen van Bram van de Vrande, met veel passie en vuur wist hij zich net als Ard naar 4.5 punt te knokken en won daarmee ook nog eens de ratingprijs onder 1650. Al met al veel tevreden schakers en goede resultaten in Tilburg, een goede generale voor het komend schaakjaar. Oh ja, en voor de liefhebbers van cijfers en tabellen kunnen hier klikken voor de: A-groep en de B-groep

De avondcompetitie is inmiddels over de helft van de speelcyclus en in dat kader is afgelopen dinsdag door EGS A ronde 4 gespeeld. Gastheer waren de spelers van SV De Combinatie uit Asten spelend in gemeenschapshuis “de klepel” (dat toepasselijk naast de kerk(klok) lag). In aanloop naar deze wedstrijd waren één of meerdere matchpunten meer dan welkom, aangezien ons vlaggenschip na ronde 1, waarin verrassend werd gewonnen van HSC A, geen matchpunten meer had binnengehaald. Nu wil het feit alleen dat De Combinatie op papier een van de sterkere clubs is uit onze klasse en dat ze zeker in thuiswedstrijden erg sterke teams willen opstellen. Uiteraard ontmoedigde dat onze vier (op volgorde Thomas, Alex, Bart en Maarten) geenszins, en mooi op tijd kon worden begonnen aan de wedstrijd.

Hoewel zoals verwacht de gemiddelde rating flink uiteenliep (1996 vs 1790), werd vanaf het begin duidelijk dat EGS de huid duur ging verkopen. Thomas kwam in de Caro-Kann tegen Rob Aarts (2120) bij het experimenteren met een (voor hem) nieuwe openingsvariant prima uit de opening. Hij had weliswaar een geïsoleerde pion op d4 staan, maar had daarvoor compensatie met zijn actieve stukken, zoals vaker gebeurt in die variant. Man in vorm Alex kreeg al vroeg in zijn partij tegen Gerard van den Berg (1980) een witte pionnenfront (a4-b4-c4) op zich afgestuurd en zou zijn hoofd er goed bij moeten houden om niet platgedrukt te worden door al dat geweld. Bart mocht met wit aantreden tegen John Loomans (1948) en kreeg na wat geruil een middenspel op het bord waar het de vraag was of Bart’s paard op d5 of zijn tegenstanders loper op de lange diagonaal het sterkere stuk was. Tenslotte leek Maarten gekozen te hebben voor een compacte pionnenstructuur en even later wist hij ook nog eens zijn tegenstander het loperpaar te ontfutselen. Het probleem dat moest worden verholpen is dat zijn stukken nog naar optimale velden moesten worden ontwikkeld.

Alex wist EGS van de nul af te helpen in deze match. Zoals wel vaker dit seizoen gaf hij geen krimp. Hij wist de stelling zodanig te verdedigen dat zijn tegenstander en hijzelf geen heil meer zagen in het eindspel met lichte stukken, remise: 0.5-0.5. Het bleef niet lang stil na dit resultaat. Op bord 1 had Thomas het bord in brand gestoken met een stukoffer, waarvan hij eerst dacht dat het correct was, vervolgens dacht dat het niet correct was, maar waar de computer tenslotte naderhand van zei dat het winnend was. Gebrek aan rekenkracht terzijde, de combinatie van een onontwikkelde damevleugel, wat vervelende matdreigingen en weinig tijd op de klok bij de tegenstander zorgde ervoor dat Thomas nog kon ontsnappen met een remise: 1-1. Terug bij de partij van Bart bleek dat de wedijver tussen de loper en het paard in een remise was geïndigd en daarmee ook de partij 1.5-1.5. Playing captain De Wit was als laatste bezig de eer van EGS te verdedigen en hoewel hij dat met verve deed moest hij lijdzaam toezien hoe zijn tegenstander de duimschroeven steeds meer aandraaide tot uiteindelijk materiaalverlies bijna niet meer te voorkomen was. Uiteindelijk bleek dit ook het geval te zijn en zag Maarten zijn harde werk niet beloond worden: 2.5-1.5.

Zoals de titel al suggereert, verdient het verzet en het spel van EGS A de primaprijs, maar zolang die niet kunnen worden ingeruild voor matchpunten zullen we toch nog maar een keer moeten gaan proberen te winnen om ons te handhaven in de eerste klasse van de avondcompetitie. De volgende kans hiervoor is na de feestdagen rond het einde van januari, dan wordt HMC B ontvangen. Tot die tijd fijne feestdagen!

Op 16 december speelden de twee teams van EGS hun laatste wedstrijd in 2017 in de buitencompetitie van de NBSB in Hof van Holland.

Strategische opstelling

EGS 1, dit seizoen als favoriet gestart in de promotieklasse maar in hert rechterrijtje van het klassement terecht gekomen, kreeg het sterke Veldhoven op bezoek. De Veldhovenaren kunnen vijf spelers met een ranking van boven de 2.000 opstellen en EGS slechts twee.  Na een wat trage start is Veldhoven inmiddels titelpretendent. Om toch winstkansen te houden, werd door EGS voor een strategische opstelling gekozen d.w.z. de beste spelers aan de lagere borden. Teamcaptain Henk Renders nam hierdoor wel een groot risico want het kon goed uitpakken maar ook averechts werken. Het werd het laatste.

Hoge ELO-ratings Veldhoven

Aan de eerste borden werd aanvankelijk nog goed partij geboden en Bram van Huijgevoort haalde een halfje  binnen door zijn remisepartij. Ard van Beek was niet helemaal fit maar mentaal wel heel sterk. Het mocht niet baten. Toen Robin Verhoeven, een van de betere spelers van EGS, op bord zeven verloor en het scorebord 0,5 -2,5 aangaf, was duidelijk dat het een (te) zware opgave voor de Goirlenaren zou worden. Thomas Kools en Alex van Lanen wonnen beiden op overtuigende wijze maar Bart Plasmans en Erik Hamers op bord twee en drie konden het verschil in ELO-rating van Wolferink en Van Empel niet compenseren.

Slag verloren

De slag was verloren en Rick van Loy kon de stand nog een draaglijk aanzien geven. Een blunder van zijn kant bepaalde de eindstand: 2,5 – 5,5 in het voordeel van de gasten.  EGS staat nog niet in de degradatiezone maar het wordt wel hard werken in 2018 om daar niet in terecht te komen.  Wat de strategische opstelling betreft: leuk geprobeerd maar niet gelukt.

EGS 2 delft onderspit

EGS 2 moest het in de derde klassen van de NBSB opnemen tegen Stukkenjagers 7 uit Tilburg. Stukkenjagers 7 was lijstaanvoerder in de Derde Klasse en bleef dat ook na het  bezoek aan Goirle.

De beide team kennen elkaar door en door maar dit hoeft niet altijd een voordeel te zijn. Pieter van de Pluym moest als eerste zijn koning neerleggen. Jasper Kools trok door een snelle overwinning de stand weer gelijk.  De gebroeders Kools beleefden en succesvolle middag.  Vervolgens ging teamleider Bram v.d. Vrande behoorlijk in de fout en zette daardoor zijn team op achterstand. Nadat Pieter Couwenberg en Ton Krugers hun partij verloren hadden, liep de achterstand op tot 1-4. Simon de Knegt bracht EGS 2 nog terug tot 2-4 maar dichterbij de gasten kwam EGS niet meer. Maarten de Wit hield op het eerste bord manhaftig stand maar hij kon het tij niet keren.  Op bord 6 vocht Rob van Esch zich in een lange partij naar de overwinning: lange adem werd beloond. EGS 2 verloor met 3-5.

In het Fotoalbum staan de foto’s die Rob heeft gemaakt.

Het jaar 2017 loopt op zijn eind. Dat betekent dat het weer tijd wordt voor de jaarlijkse eindejaarsschaakavond van de Eerste Goirlese Schaakclub. En omdat kerst dit jaar op dinsdag valt, wijken we daarvoor uit naar de vrijdagavond. Schaakcafé Hof van Holland opent dit jaar de deuren op vrijdag 29 december.

Ons jaarlijkse open huis is traditiegetrouw een mooie gelegenheid om bij te praten met oude schaakvrienden of om nieuwe te maken. Ook niet-leden zijn van harte welkom, we willen ze op deze avond te laten proeven van het schaken bij EGS. 

Er wordt tijdens de eindejaarsschaakavond vanaf ongeveer 20.15 uur een snelschaaktoernooi georganiseerd, maar voor de minder gehaaste schakers is er ook de gelegenheid om een lange partij te spelen. Aanmelden is niet nodig, gewoon binnenlopen is mee (kunnen) doen. We hopen dat veel schakers voor deze gelegenheid naar Hof van Holland komen (voor wie het niet kent: Tilburgseweg 83, Goirle).

Wat is er nog vervelender dan een ingewikkeld toreneindspel met een pion meer/minder tot een goed eind proberen te brengen met nog maar een paar minuten op de klok? Nou… twee ingewikkelde toreneindspelen met een paar minuten op de klok. Tegelijk! Toch bleek Robin Verhoeven er behoorlijk bedreven in: hij mocht zaterdag een prijs in ontvangst nemen na afloop van het basque-toernooi van de Tilburgse SG King.

Bij basque speel je twee partijen tegelijk tegen dezelfde tegenstander, een met wit en een met zwart. Voor elke partij heb je 15 minuten pp. Hoe dat is? ‘Verwarrend’ komt waarschijnlijk het dichtst in de buurt. Klokken die ingedrukt worden bij het verkeerde bord. Zetten die gedaan worden door spelers die helemaal niet aan zet zijn. Om nog maar over de fouten en foutjes óp het bord te zwijgen.

Vier spelers van EGS namen deel aan dit schaakfestival dat, dat moet ook gezegd, ook erg amusant was. Na een voorronde troffen drie EGS-deelnemers elkaar in finalepoule 3 (geen schande als je weet dat er grootmeesters als Sipke Ernst en Twan Burg meededen – en die wonnen het toernooi ook nog eens niet (winnaar werd IM Stefan Kuijpers)). In die poule kwam Robin boven drijven als winnaar, Alex van Lanen werd derde, Rick van Loy vijfde. En de finale tegen de winnaar van de andere poule 3, Jimmy Geboers, wist Robin ook nog eens te winnen (in beide partijen kwam op het bord… een toreneindspel).

Bram van de Vrande belandde één niveau lager. Hij greep nét naast een finaleplek op het vierde niveau door, jawel, een toreneindspel te verliezen dat op zeker moment remise leek te worden. Zo finishte hij tweede in zijn poule.

Maandag 4 december speelde EGS B de belangrijke wedstrijd tegen De Drie Torens B. We stonden samen bovenaan, maar zij hadden een wedstrijd minder gespeeld. Bij winst zouden we nog een heel goede kans maken op het kampioenschap, maar anders hebben we het niet meer in eigen hand. Voor het eerst sinds 9 wedstrijden in de avondcompetitie konden we niet het vaste team opstellen. Bram was verhinderd, dus viel Pascal een keer in.

Pascal speelde tegen zijn angstgegner Ernest van Moorsel, waar hij in het verleden al een aantal keer tegen heeft gespeeld, maar nog nooit van heeft gewonnen. Daar wilde hij verandering in brengen en ging zoals altijd meteen in de aanval. Ernest leek het te kunnen verdedigen, maar Pascal kon toch afwikkelen naar een eindspel met een pion meer en dat speelde hij prima uit.

Jasper mocht tegen Peter Paul van der Schoot, die de afgelopen jaren wel eens met het GOK heeft meegedaan. Jasper wist in de opening een pion te pakken, maar daardoor kreeg hij wel een enorme tegenaanval over zich heen. Deze druk werd toch te veel en Jasper moest een stuk geven. Later kwam daar nog een stuk bij en daarmee waren de kansen op remise wel verdwenen: 1-1

Pieter kwam met wit goed uit de opening. Hij zette een goede koningsaanval op waarbij hij een kwaliteit offerde. Dit leek goed, maar de zwarte koning kon nog ontsnappen richting de damevleugel. Hiermee waren alle dreigingen gepareerd en kon Pieter de materiële achterstand in het eindspel niet meer ongedaan maken: 2-1 voor de Tilburgers.

De winst zat er dus weer niet in, maar Robin kon er nog wel 2-2 van maken. Hij maakte een fout waardoor de tegenstander een stuk kon winnen. Dit leek echter veel compensatie op te leveren en daardoor pakte hij het stuk (onterecht) niet. Robin bleef zo in de partij en wist zijn stukken langzaam actiever neer te zetten. Nadat wat stukken werden geruild, won hij een toren en daarmee ook de partij.

Zo speelde EGS B voor de derde keer op rij met 2-2 gelijk, maar doordat wij de bye pas in de laatste ronde hebben, staan we voorlopig nog wel bovenaan.

EGS speelde op 25 november in Cinecitta  in Tilburg tegen Stukkenjagers 4. Het Goirlese team dat twee jaar op rij de titel in de Promotieklasse van de NBSB nipt miste, moest winnen om in de buurt te blijven van de leiders Waalwijk en Stukkenjagers 4.

Lage borden brengen EGS op achterstand

Coach Henk Renders moest het doen zonder de vaste derde bordspelers Robin Verhoeven en Pascal Graafmans. Rick van Loy wist vrij snel te winnen. Daarna haperde de EGS-machine op de lagere borden. Bart Plasmans beleeft een minder seizoen en verloor zijn partij. Erik Hamers, tot nog toe ongeslagen in de Promotieklasse dit seizoen, werd overspeeld door Guus Vermeulen, oud-lid van EGS. Ard van Beek worstelde zich  naar een moeizame remise. Anderhalf uit vier op de lage borden, betekende dat de vier eerste borden  drie uit vier moesten opleveren.

Twee uit twee aan eerste borden

Aanvankelijk leken de topborden  EGS nog op winst te kunnen brengen.  Bram van Huijgevoort en Alex van Lanen konden sterkere stellingen ombuigen naar winst. Jasper van Dalen ging na een goede partij onderuit. De winst voor EGS moest aan bord 1 door Thomas Kools veilig gesteld worden. Dit bleek toch lastig te zijn. De topscorer van EGS met een ELO-rating boven de 2.100 staat de laatste rondes even droog. Uiteindelijk zat er ook geen remise meer in en ging EGS met 4,5 – 3,5 onderuit.

Titelaspiraties in ijskast

De titelaspiraties kunnen nu definitief de ijskast in. Het linkerrijtje halen op het einde van het seizoen, wordt het nu bijgestelde doel.

EGS 2 ook onderuit

EGS 2 speelde eveneens in Cinecitta tegen Stukkenjagers 6 in de Tilburgse  schaaktempel.

Mooie overwinningen Kools, Elswijk  en Couwenberg

Ben Elswijk, na een zware blessure lang uit de roulatie, won vrij gemakkelijk: zijn tegenstander liet zich al snel verrassen door een vork en kwam een toren achter. De EGS-ers leverden goed tegenspel maar kwamen in de finale toch te vaak te kort. Verliespartijen voor Nico Dignum, Matthijs Muis  en Frans Leijtens werden gecompenseerd door mooie overwinningen van Jasper Kools en Pieter Couwenberg. De dertienjarige Matthijs speelde een moedige partij  tegen een tegenstander die ruim vier keer ouder was dan hijzelf. Zoiets komt alleen in de schaaksport voor.

Spektakel aan eerste bord

Teamleider Bram v.d. Vranden speelde sterk op het eerste bord maar ging na een remisevoorstel alsnog onderuit. Maarten de Wit stribbelde nog lang tegen om het gelijkspel binnen te halen maar had eerder in de partij al te veel averij opgelopen om het eindspel succesvol af te ronden.  Stukkenjagers 6 – EGS 2:  5-3.

….. en Rob heeft weer een paar foto’s gemaakt: kijk in het Fotoalbum.

Afgelopen dinsdag stond alweer de derde ronde van de avondcompetitie op het programma. Na het gelijkspel in Oisterwijk moesten we winnen tegen DSC B om een grote kans te blijven houden op het kampioenschap in klasse C2. Dit zou geen probleem moeten zijn met gemiddeld 150 ratingpunten meer, maar ook deze avond bleek weer dat rating niet heel veel zegt.

Het begon goed met een snelle overwinning van Robin. Hij speelde Russisch, waarop de Dongense teamleider besloot zijn paard te offeren op f7 in zet 4. In het algemeen is dit geen goed offer, maar als zwart niet weet wat hij moet doen, is het toch lastig te verdedigen. Robin wist de eerste paar zetten, maar daarna kreeg wit één kans op erg goed tegenspel. Deze pakte hij niet en daarna was het makkelijk om het stukvoordeel in winst om te zetten.

Het werd zelfs 2-0 toen Bram met wit voor een punt zorgde. Na een rustige opening ging hij vol in de aanval op de koningsvleugel. Het enige probleem was dat zijn pion op f5 zijn eigen loper blokkeerde. Daarom speelde hij zijn paard naar e6, die zijn tegenstander er meteen afsloeg, waarna Bram met zijn f-pion terug kon slaan. Nu konden wel alle stukken aan de koningsaanval meedoen, waardoor het snel afgelopen was.

Met de 2-0 stand hadden we nog maar een halfje nodig, maar dat zat er niet meer in. Ook bij Jasper werd de f-lijn opengegooid, maar in dit geval was het de speler van DSC die een koningsaanval inzette. Jasper had zijn loper nog op c1 staan met zijn toren op a1, waardoor hij niet met al zijn stukken kon verdedigen. Zwart speelde dit foutloos uit, gaf Jasper geen kans terug te komen in de partij en maakte zo de aansluitingstreffer.

Ook Pieter moest het actieve spel aan zijn tegenstander laten. Hij probeerde zich er nog uit te redden, maar de witte activiteit kon toch worden omgezet in een kwaliteitsvoorsprong. Daar had Pieter weinig compensatie voor en even later was een dame ruil niet meer te voorkomen. Zo verdwenen de kansen op remise definitief en was de 2-2 een feit.

Ondanks dit puntverlies staan we nog wel gedeeld bovenaan. We zitten in een poule met 7 teams, dus elke ronde heeft iemand een bye. Hierdoor heeft onze grootste concurrent De Drie Torens B pas 2 wedstrijden gespeeld, maar die hebben ze wel allebei gewonnen. Volgende ronde nemen we het tegen hen op, dus bij winst maken we nog steeds een grote kans op het kampioenschap.

Donderdag 9 november startte het nieuwe seizoen van de regiocompetitie voor EGS met de uitwedstrijd tegen De Wilde Dame. En zoals dat heet: uit tegen DWD, altijd lastig. En de avond begon zo goed met een snelle winst van Maarten op bord twee die met behulp van een desperadopaard, een bluf- en een plofzet op zet dertien zijn tegenstander mat zette.

Helaas was dat het enige positieve qua uitkomst en -slag van de avond. Bram, Nico en Rob lieten zich op verschillende manieren door hun respectievelijke tegenstanders verschalken zodat de eindstand DWD-EGS 3-1 werd.

Op donderdag 4 januari is het En Passant uit, ook altijd lastig.

Dinsdag 14 november was het alweer ronde drie van de avondcompetitie en speelde EGS A thuis tegen Eindhoven A dat met een op papier sterker team naar Goirle was afgereisd. 

Na een halfuur spelen waren drie van de vierpartijen tien zetten ver en eentje was al bij zet 18: de partij op bord twee van de jarige Pascal. Die was in een wild-west stelling terecht gekomen waarbij hij, helaas, een zet later de beperkte activiteit van een eigen mustang over het hoofd zag, daardoor een stuk verloor en daarmee de partij. 

De tegenstander van Alex, we zijn bij bord drie aangeland, ging zeer rap door zijn tijd heen, een uur voor de eerste veertien zetten. Dat kan dan grosso modo twee dingen beteken: paniek of plan. Uiteindelijk was het geen paniek en moest Alex lijdzaam toezien hoe zijn tegenstander steeds beter in zijn spel kwam. Tussenstand EGS-Eindhoven 0-2

Thomas, op het eerste bord, speelde weer eens een triple S partij (Standaard Strategisch Schuiven) waar niet veel mensen kaas van hebben gegeten. Helaas voor Thomas was zijn tegenstander een kaasliefhebber en kwam hij (Thomas) langzaam steeds slechter te staan, zonder uitzicht op grote verbetering.

Ondertussen speelde Bart een partij waar op enig moment het opgekomen legioen geen cent (meer) voor gaf: een open stelling en geen borstdekking voor de koning anders dan een dubbelpion op de h-lijn. Desalniettemin wist Bart langzaam het initiatief naar zich toe te trekken om via een kleine kwal een echte kwal voor te komen. Deze kwal had flink gemene tentakels en wist een pionnetje naar de overkant te begeleiden, voldoende voor de (enige) winst.

Eindstand EGS A – Eindhoven A 1-3

Omdat er zeven teams in poule C1 zijn speelt ieder team zes van de zeven rondes. Omdat EGS vrij heeft/is in ronde 7, zijn wij nu halverwege de competitie beland. En ondanks twee verlies- en een winstpartij staat EGS nu derde in de poule. De volgende wedstrijd, 12 december uit tegen De Combinatie, zal meer duidelijkheid kunnen verschaffen over de positie in poule C1.

Het voordeel van spelen in het Bekerteam is dat het zetten van nieuwe records vanwege het lage aantal deelnames van onze club aan de NBSB-beker nogal eenvoudig is. Vrijdag 10 november was het namelijk weer tijd voor de vervolging van onze bekercampagne en wel tegen en in Den Bosch, waarbij we voor het eerst voorbij de tweede ronde zouden kunnen reiken. Voor zover je daar als 20-jarige nostalgisch over kunt worden, wekte de locatie van HMC toch (goede) herinneringen op aan de tijd dat de jongsten in het bekerteam nog jeugdtoernooien speelden. Na een hartelijk ontvangst en het uitwisselen van de opstellingen bleek dat we in den Bosch op papier een team troffen dat van vergelijkbare sterkte was. Onze equipe (Thomas, Rick, Pascal en Robin) zou dus flink aan de bak moeten om hier een resultaat weg te slepen.

Na de poging op een synchroonstart was mislukt schoot de partij van Pascal op bord 3 uit de startblokken. In een opening die door het leven gaat als de Baltische opening won Pascal al gauw vrijwillig een pion en moest er vervolgens onvrijwillig nog eentje bijpakken. Even leek het erop dat de tegenstander van Pascal voor een zetherhaling te gaan door de dame die op pionnenroof was gegaan lastig te blijven vallen. Na echter lang over de stelling te hebben nagedacht besloot zijn tegenstander in volle gambietstijl de zwarte koning onder vuur te gaan nemen. Er kwam een paard vast te zitten op d7 waarna de bunker  rond de zwarte koning enkele zetten later was geslecht en de witte vlag kon worden gehesen: 1-0 voor HMC.

De wereld van de schaakopening is er een met veel curieuze dierennamen. Zo kan een beetje creatieve schaker zich wagen aan openingen als de vos, het nijlpaard, de pinguïn (de variaties op de pinguïn zal ik jullie besparen) en de Sleipnir. De twee zwartspelers op de bovenste borden besloten ook maar eens een grabbel te doen naar een van deze beestachtige openingen. Zo kwam Rick op bord 2 met wit een zwarte Leeuw tegen. Het leverde een interessant gevecht op tussen hem en de hoogst gerate speler van HMC. Hoewel Rick iets meer ruimte had, leek de zwarte stelling solide genoeg om niet voor echte problemen te komen te staan. Met veel stukken op het bord liet Rick zich in op een combinatie waarbij hij een kwaliteit gaf in ruil voor twee pionnen. Hoewel de praktische kansen op het oog wel goed waren, wist zijn tegenstander zijn damevleugelpionnenmeerderheid in beweging te zetten en een paard op d3 te parkeren. Dit bezorgde Rick zoveel hoofdbrekens, dat ook daar binnen afzienbare tijd de grap er wel af was: 2-0.

Op bord 1 had Thomas zich ondertussen teruggetrokken in een egel-stelling, een opstelling die vroeger ook bekend stond als het drie-rijen-systeem om redenen die geen uitleg behoeven. Zoals het vaak gaat in dat soort openingen leunt zwart achterover en hoopt dat hij niet mat gezet wordt of niet wordt weggedrukt door het ruimteoverwicht dat de witten stukken genieten. Het leek er even op alsof Thomas aan de verkeerde kant van de vergelijking terecht zou komen met een paard op g8 een koning op g7 en een groot deel van de witte armada op de koningsvleugel gericht. Naarmate de tijdnood naderde werd de stelling echter troebel en kwamen er allerlei tactische mogelijkheden in de stelling voor beide spelers. In deze zet liet Thomas zich in op een blufzet die goed voor hem uitpakte. Nu moet wel gezegd worden dat de weerlegging verstopt zat in een tijdelijk torenoffer van een paar zetten diep (aldus de computer). Deze blufzet stond Thomas toe om een kwaliteit te winnen zoals in de volgende stelling:

Idealiter zou ik in deze stelling met Pf2+ een aftrekaanval lanceren op de dame, ware het niet dat Hare Majesteit het paard zelf onschadelijk kan maken. Daarom lokken we de koning maar het veld in zodat het idee wel werkt. Dit wordt bewerkstelligd met de zet 31. … – Lxg2+. Dit leidt de volgende geforceerde variant in 32. Kxg2 – Pe3+, 33. Kh3 – Dxh4+, 34. Kxh4 – Pxf1. De crux hier is dat wit noch met de toren (de loper komt ongedekt te staan), noch met de loper (de toren op e1 komt ongedekt te staan) eigenlijk goed kan terugslaan, waardoor Thomas met een kwaliteit meer achterbleef. Hierna konden de torens het karwei konden afmaken in het eindspel: 2-1.

Hoewel de wedstrijd formeel al was verloren als gevolg van wegstreepresultaten, was Robin op dat moment nog druk bezig te proberen een eindspel met een kwaliteit minder te houden. Na een wat vreemd ogende opening waarbij zwart in het Siciliaans een loper op b7 had geplant was de stelling lange tijd in een soort dynamisch evenwicht. Hoewel de details me zijn ontgaan wist de tegenstander van Robin langzaam maar zeker de druk op te voeren en net toen Robin de stelling in wat veiliger vaarwater leek te krijgen liep hij in een gemene val van zijn tegenstander met als gevolg het eindspel met een kwaliteit minder. Hoewel Robin er nog alles aan deed om het tij te keren gaf zijn tegenstander geen krimp meer: 3-1.

Alles in ogenschouw nemend kan niet gezegd worden dat aan de overwinning van HMC iets af te dingen valt. Volgend jaar zal ons bekergezelschap maar weer moeten proberen de tweede ronde door te komen. Ik wil iedereen bedanken die zich dit jaar heeft ingezet voor het Bekerteam en volgend seizoen horen jullie weer van me (over de beker).

EGS 1 en 2 hebben zaterdag een fameus staaltje synchroonschaak ten beste gegeven. Allebei eerst op voorsprong, dan die voorsprong zien veranderen in een achterstand en het op de laatste borden niet goed kunnen maken. En dan ook nog eens allebei uitkomen op 3-5. Je zou er haast trots op zijn, ware het niet dat het wel twee nederlagen zijn. O ja, de ontvangers van de matchpunten waren Eindhoven 2 en De Vughtse Toren 2.

Het goede nieuws bij EGS 1: de terugkeer van Jasper van Dalen in de opstelling. En op karakteristieke wijze zette hij een aanval op die niet helemaal foutloos was, maar wel zo complex dat de tegenstander de oplossingen niet vond: 1-0. Alex van Lanen consolideerde met een eeuwig schaak-remise.

Helaas was dat wel zo’n beetje al het goede nieuws. Ard van Beek en Robin Verhoeven gingen de mist in in gewonnen, of toch op zijn minst duidelijk betere, stellingen. En op het topbord moest Thomas Kools zijn tweede nul op rij slikken.

Aan de resterende drie borden verzandden de partijen in drie remises. Rick van Loy had zijn kenmerkende gooi-en-smijt-stijl ingeruild voor een Bram van Huijgevoort-imitatie van jewelste. Zwakke dubbelpionnen, het loperpaar, een gecentraliseerde koning in het eindspel… het zat allemaal in de fraaie partij. Maar uiteindelijk bleek het plusje niet genoeg voor een zege. Bram van Huijgevoort zelf kwam nooit tot een plusje, maar ook niet tot een min: ook hier een puntendeling. En Bart Plasmans hield nog knap een dame-eindspel met een pion minder in balans, maar daar had het team weinig aan: 3-5 dus.

EGS 2 stond in een mum van tijd 2-0 voor. Frans Leijtens was foutloos tegen de onzichtbaar gebleven achtste Vughtenaar. Nico Dignum kon wel een tegenstander de hand schudden en terwijl sommige clubgenoten nog in hun openingstheorie zaten een tweede keer (om de felicitaties in ontvangst te nemen).

Helaas volgden ook hier de nodige nullen. Ton Krugers, Pieter van der Pluijm, Jasper Kools en Rob van Esch redden het niet. Tussen de bedrijven door deed teamcaptain Bram van de Vrande nog wel wat terug, waarmee het 3-4 werd en alle druk op de schouders van de jongste EGS-er lag. Matthijs Muis speelde een sterke partij en had de gelijkmaker op de slof, maar vond in het woud van varianten helaas niet de winnende. Ook hier 3-5 dus.

En Rob heeft weer fotoos gemaakt..

Schaakpartijen draaien meestal om dames en torens, en natuurlijk altijd om de koning. De pion staat er zo op het oog vaak maar een beetje bij. Ze worden geruild om ruimte te maken of geofferd omdat ze in de weg staan. Maar soms is het zo’n onopvallend klein pionnetje dat een hoofdrol op kan eisen in een schaakpartij.

Bekend is het voorbeeld van de roemruchte Nederlandse grootmeester en schaakschrijver Jan Hein Donner, die een ode schreef aan een pion op a5. Het pionnetje had de hele partij aan de rand van het bord gestaan, terwijl de strijd (op het oog) in het centrum werd gestreden. Maar uiteindelijk bracht juist dit ‘mooi klein ding’, zoals Donner het noemde, de beslissing in het eindspel van Donners partij tegen wereldtopper Dragoljub Velimirovic.

Dan hebben we het over 1971 en spelers die toentertijd tot de top van de wereld behoorden. Voor Goirlese schakers is anno 2017 het hoogste niveau van Brabant het jachtterrein. En in de Promotieklasse, zoals die competitie heet, speelde Erik Hamers een fraaie partij in de wedstrijd van EGS 1 tegen De Raadsheer 1 uit Zundert. Ook hier was de hoofdrol weggelegd voor een klein pionnetje, op het oog verdwaald achter de vijandelijke linies en ten dode opgeschreven. Tot hij met een verrassende manoeuvre Erik de zege bezorgt. Een partij het naspelen waard.

Erik Hamers (EGS, wit) – Jorrit Havermans (De Raadsheer, zwart)

1. e4 e6 2. d4 d5 3. e5 c5 4. c3 Pc6 5. Pf3 Ld7 6. Ld3 Tc8 7. O-O cxd4 8. cxd4 Pb4 9. Pc3 Pxd3 10. Dxd3 Pe7 11. Pb5 Pc6 12. Lg5 Db6 13. Tac1 h6 14. Lh4 a6 15. Pd6+ Lxd6 16. exd6

De structuur in de stelling is typerend voor de Franse opening. In grote lijnen moeten beide spelers hier nog op bekend terrein zijn geweest. Met de laatste ruil belandt de witte pion op d6, omgeven door zwarte tegenstanders. Het lijkt op de lange termijn moeilijk te worden voor wit om deze ver opgerukte pion voldoende te verdedigen. Dat is ook de gedachte van zwart, die van het witte pionnetje zijn voornaamste aanvalsdoel maakt. Maar hij komt voor een verrassing te staan.

16… Pa7 17. Da3 Txc1 18. Txc1 Pb5

Zie de stelling in het diagram. Het idee achter de laatste zet van zwart: de dame wordt aangevallen, als wit die dame wegzet kan zwart het pionnetje oppeuzelen. De volgende, beslissende, wending had hij niet aan zien komen. Ziet u hem (zoals Erik) wel? Wit speelt en wint.

UPDATE:

We zullen jullie niet langer in spanning laten. De fraaie slotcombinatie begint met een torenoffer, waarna het pionnetje zijn hoofdrol opeist en de koning naar het fatale veld d7 lokt.

19. 19. Tc8+ Lxc8 20. d7+ Kxd7 21. De7+

Zwart geeft op. Na 21… Kc6 staat hij mat na 22. Pe5!

Op 24 oktober stond de tweede ronde van de avondcompetitie voor EGS op het programma: uit tegen WLC B. Gezien het resultaat van ronde 1 werd er in enigerlei mate een resultaat verwacht. Niets was minder waar en alhoewel de ELO-cijfertjes zouden suggereren dat er een overwinning in het verschiet zou moeten zitten, stokten de radertjes.

Maarten speelde op bord 4 een tactische schuifpartij met kansen aan beide zijden, maar hij verhikte zich -dat is geen Nederlands- maar beschrijft het missen van een groot-voordeel-behalende zet door zetoverhethoofdziening aardig; 1-0 derhalve. 

Bart’s partij (bord 3) wordt behandeld op de WLC-site en de conclusie is dat een paar onnauwkeurigheidjes hem fataal werden: 2-0

Pascal op bord 2 was ondertussen bezig een vijandige toren van de zevende rij weg te jagen en belandde vervolgens in een eindspel met veel pionnen die iedereen in de weg stonden, remise en de teamwinst voor WLC.

Zoals wel vaker speelde Alex op bord 1 de beste partij en wist na een afgedwongen onnauwkeurigheid van zijn tegenstander op zet 40 zijn tegenstander tot opgave te dwingen. Eindstand WLC B – EGS A = 2,5-1,5.

Gek genoeg is dit resultaat goed voor een tweede plaats in de stand in de competitie; er zijn inmiddels vier (van de zeven) teams die een keer hebben gewonnen en een keer hebben verloren en dan geven de bordpunten de stand aan.

De wedstrijd vanuit WLC perspectief: http://www.svwlc.nl/uncategorized/winst-voor-beide-avondteams/

Volgende confrontatie is op dinsdag 14 november thuis tegen een oude -sterke- bekende: Eindhoven A.

Het eerste team van de Goirlese schaakclub EGS is het seizoen gestart als favoriet voor de titel in de Promotieklasse van de Noord-Brabantse Schaakbond. De Promotieklasse is de hoogste klasse van de NBSB. De Goirlenaren waren naar Zundert getogen om in dit bloemencorsodorp met de bloemen naar Goirle terug te keren. De werkelijkheid bleek iets weerbarstiger.

Jasper Kools deed op bord acht al snel een zwakke damezet die ertoe leidde dat hij diverse gedwongen zetten moest doen. Vrij snel, na anderhalf uur, stond Goirle daarmee op achterstand. Erik Hamers wist na een knap torenoffer mat in vier zetten te bewerkstelligen. Met dit juweeltje voor analisten was de stand weer gelijk.

Thomas Kools met een ELO-rating boven de 2.100 speelde aan het eerste bord tegen Mitchell Matthijssen met een rating, die circa 450 punten lager was. De Zundertse captain Niek Oostvogels bleek voor een strategische opstelling aan het eerste bord gekozen te hebben. Voor Thomas Kools werd het helaas geen walk-over. Voor Matthijssen natuurlijk een schitterend resultaat tegen de Goirlese runner-up. Thomas Kools miste enkele goede voortzettingen en EGS stond ineens op achterstand met nauwelijks goede stellingen op de resterende borden.

Alex van Lanen, die Bram van Huijgevoort verving op het tweede bord, ging in overleg met team-captain Henk Renders remise in eerste instantie uit de weg. Het team kon geen half punt meer missen. Robin Verhoeven op het derde bord had een voordeeltje van een pion maar had zelf een dubbelpion. Een iets sterkere stelling viel niet te verzilveren. Remise dus. Alex van Lanen gaf daarna aan ook akkoord te gaan met remise: 3-2 voor de thuisclub. Rick van Loy was op bord vijf dit keer geen moment in gevaar al was het toch nog passen en meten om de winst veilig te stellen en De Raadsheer en EGS weer op dezelfde hoogte te brengen.

Pascal Graafmans speelde een complexe partij tegen Niek Oostvogels maar kreeg geen greep op de wedstrijd. De Zundertse formatie leidde weer met 4-3.
Op bord zes speelde Ard van Beek een moeizame wedstrijd. Een licht slechtere stelling was voor Ard geen reden op te geven. Zijn mentaal sterke instelling hield hem in de wedstrijd en leidde uiteindelijk nog tot een fantastisch eindspel waarin Ard de winst opeiste. De stand 4-4 deed recht aan de krachtsverhoudingen. De Raadsheer en EGS staan nu gedeeld tweede met een half bordpunt achterstand op Waalwijk.

Het tweede team van EGS moest het opnemen tegen het sterkste team van RSG uit Roosendaal. Een zware opgave, helemaal omdat de Goirlese ploeg met wat personele problemen kampte en niet in de sterkste opstelling aan de start kon verschijnen. De 6-2 nederlaag is daarmee voor een groot deel te verklaren.
Knap was wel de zege van de benjamin van het team, Matthijs Muis. En ook teamcaptain Bram van de Vrande wist zijn op papier veel sterkere tegenstander te vloeren. Helaas konden de andere zes EGS-spelers (Maarten de Wit, Pieter Couwenberg, Rob van Esch, Simon de Knegt, Ton Krugers en Thijs Spapens) dat voorbeeld niet volgen.

Ik hoop dat de lezer mij de woordspeling in de titel vergeeft, maar met een historisch recordpercentage spelers uit de gemeente Hilvarenbeek in één team (75%), kon ik me dit stukje gemeentechauvinisme niet ontzeggen. Hoe dan ook; Woensdag 4 oktober is ook het NBSB-bekerteam van EGS voor het eerst in actie gekomen. Met een team bestaande uit Rick, Jasper (Kools), Bart en Thomas was de taak om het viertal van De Stukkenjagers te verslaan. In Cinecitta, waar onze buren uit Tilburg hun thuiswedstrijden afwerken, traden we aan tegen een team waarvan we de leden dit seizoen met grote waarschijnlijkheid ook in de promotieklasse gaan aantreffen. Op papier in ieder geval een gelijkwaardige tegenstander. Saillant detail voorafgaand aan deze ontmoeting: vorig seizoen opende EGS ook het bekerseizoen tegen De Stukkenjagers en won bij 2-2 uiteindelijk door winst op een hoger bord.

Jasper was op bord 3 tegen Joost op ’t Hoog als eerste klaar. Hij verstapte zich in de opening met pionverlies tot gevolg. Hij ging desondanks niet ontdaan van opportunisme op zoek naar tegenkansen en nog bijna met succes. Toen Joost met zijn paard op a2 een pion ging verschalken leek het bijna alsof Jasper nog zou kunnen terugkomen tot een stelling met een zootje pionnen voor het paard, waarbij de partij nog een spookhuis zou kunnen worden. Zijn tegenstander kon echter met een goed geplaatste tegenaanval alle dreigingen van Jasper neutraliseren en tikte verder vakkundig het punt binnen : 0-1.

Gelukkig liet het antwoord niet lang op zich wachten. Rick hield iedereen behalve zichzelf voor de gek met een pseudo/quasi(?)pionoffer tegen Lex Karstens. Velen dachten dat hij die pion gezond achter zou komen, maar Rick liet zien dat hij zijn zaakjes prima op orde had. Vanuit deze materieel gelijke stelling sloeg de daaropvolgende witte koningsaanval niet echt door en kon Rick zijn zwarte stukken steeds meer verbeteren en toen hij met zijn actieve stukken wat pionnetjes begon op te pikken en wit met een soort schaakruïne achterbleef, was het punt snel binnen: 1-1.

Bart was er na een wat minder seizoen vorig jaar op gebrand om de eerste stap dit seizoen maar meteen goed te zetten. In de opening moest Bart tegen Kienfong Lie Kwie met zwart het centrum en het grootste deel van de ruimte op het bord aan zijn tegenstander laten. Dit witte ruimteoverwicht leek erg imponerend, maar Bart leek koeltjes het ruimtevoordeel te neutraliseren en wikkelde af naar een eindspel met beide een toren, een paard en 5 pionnen. Toen Kien daarin zijn toren even kwetsbaar opstelde was Bart er als de kippen bij om het initiatief naar zich toe te trekken. Vervolgens bleek zijn tegenstander, mede door de goede behandeling van het eindspel door Bart, niet in staat om de zeer nauwe remisemarge te bewaren en stonden we op 2-1.

Inmiddels was Thomas druk bezig te proberen een vroeg pionoffer van Ron de Veen te weerleggen. Penningen en aangevallen pionnen ten spijt wist Thomas zijn stukken uit de knoop te halen en een massa-afruil in gang te zetten, waarna een eindspel met Loper + 6 pionnen tegen Paard + 5 pionnen op het bord kwam. Omdat de loper van Thomas ook nog eens veel sterker was dan het paard van Ron kon ook hier nog een extra bordpuntje en de matchwinst worden binnengetikt: 3-1. Wat ons brengt tot een uiteindelijk goede overwinning van de bekerequipe van dit seizoen en bovendien de eerste bekerwedstrijd in de clubgeschiedenis die op bordpunten wordt gewonnen. Het volgende doel is om de tweede ronde door te komen om nog eens bekergeschiedenis te schrijven. U wordt op de hoogte gehouden.

Na een spannende slotfase van het vorige seizoen, mede met dank aan een belangrijke overwinning in de laatste ronde tegen De Baronie, mag het avond-vlaggenschip dit seizoen weer uitvaren in de eerste klasse van de avondcompetitie. Hoewel bijna alle tegenstanders dit seizoen anders zijn dan het jaar daarvoor, is het team in het geheel (Pascal, Bart, Alex, Maarten en Thomas) bij elkaar gebleven. De eerste wedstrijd in de zesdelige campagne van EGS A werd in ons eigen Hof van Holland afgewerkt tegen het viertal van H(elmond)SC A. Een team dat vers uit de hoofdklasse van de avondcompetitie was gedegradeerd en, gezien de ratings, een op papier geduchte tegenstander.

Halverwege de wedstrijd een blik op de borden werpen, gaf het beeld van twee teams die zeker aan elkaar gewaagd waren. Maarten was in een soort gesloten-centrum-structuur tegen Pascal Boudwijns aan het genieten van een klein beetje meer bewegingsruimte voor zijn stukken, maar hoe daar concreet gebruik van te maken was mij nog niet helemaal duidelijk. Alex was inmiddels op bord 3 druk bezig de witte centrumpionnen op de korrel te nemen, maar ook daar leek de balans nog niet erg verstoord. Pascal speelde tegen Paul van Asseldonk met een snelle opmars van zijn h-pion vol op de aanval, waarop zijn tegenstander terstond bij zijn tegenstoot in het centrum een kwaliteit offerde om Pascals koning in het centrum te houden met een bijzonder ingewikkelde en tijdrovende partij als gevolg. Op het bovenste bord was het spektakel nog iets verder te zoeken. Thomas had desondanks met de zwarte stukken wat druk op de ver naar voren gelopen witte damevleugelpionnen en wit kwam met zijn stukken moeilijk van de onderste rij af.

Naarmate de eerste tijdscontrole naderde begonnen de beslissingen te vallen als vliegen. Als eerste was Alex klaar. In een poging de stukken van Alex terug te dringen, overzag zijn tegenstander een mooie tactische mogelijkheid waarmee Alex zijn dame in de tegenstanders stelling kon parkeren. Toen deze dame als een soort veegmachine pionnen begon op te halen en de koning toch alweer onderweg was naar e1 hield zijn tegenstander het maar voor gezien: 1-0. Inmiddels had Thomas zijn ruimtelijk overwicht via een kwaliteitsoffer om weten te zetten in een duo vrijpionnen op e3 en d3 die niet meer op een fatsoenlijke manier konden worden gestopt: 2-0. Het volgende resultaat kwam van bord 2; Pascal wist van de tijdnood van zijn tegenstander gebruik te maken door hem een stuk te ontfutselen, waarna het pleit snel beslecht was: 3-0. Hiermee was de winst (licht verrassend) al binnen. Op het vierde bord wist Maarten de score niet verder uit te bouwen. Kleine kansjes werden door Maarten gemist en ook in het schaken geldt “als je hem zelf niet scoort, scoort je tegenstander wel.” Zijn tegenstander wist ergens een pionnetje te winnen en toonde zich daarna vaardig in het resulterende toreneindspel: 3-1.

Al met al een prima start voor de onzen tegen een team dat op papier een goede kanshebber is voor de titel. Op 24 oktober gaat het feest door; dan mogen we op bezoek bij WLC B.

Dinsdag 26 september was het weer zover: het nieuwe seizoen van de avondcompetitie ging van start. EGS B begon thuis tegen De Raadsheer C, een team dat zijn debuut maakte in de avondcompetitie. Wij zijn vorig seizoen gedegradeerd uit de 1e klasse zonder matchpunten en met slechts 3.5 bordpunten, dus het werd weer eens tijd dat we zouden winnen.

Robin kwam op bord 1 prima uit de opening en won al snel een pion en een heleboel tijd. Het zag er goed uit met ook nog een mooi loperpaar, maar de tegenstander kon tegenspel creëren over de c-lijn. Het voordeel verdween langzaam en het leek nog even helemaal fout te gaan, maar uiteindelijk namen beiden genoeg met remise.

Dit was voor ons geen ongunstige uitslag, want Pieter was goed uit de opening gekomen. Zijn dame was al snel de witte stelling binnengedrongen, waardoor die geen kans had om te rokeren. Dit stellingsvoordeel werd later omgezet in een materiele voorsprong en toen de tegenstander nog 9 zetten moest doen in 9 seconden was het wel gespeeld.

Ook Bram wist de winst binnen te slepen, maar daar kwam veel geluk bij kijken. De partij ging lange tijd gelijk op, maar in tijdnood kwam hij helemaal verloren te staan. Zijn tegenstander had ook last van de klok, waardoor hij besloot voor mat te gaan in plaats van de dame te winnen. Op zich geen slecht idee, maar het liep geen mat en zo stond Bram niet een dame achter, maar een stuk voor. Toen geloofde de tegenstander het wel en was de teamwinst binnen: 2.5-0.5.

Jasper kreeg met wit in de opening al snel een paard op h1, wat meestal toch niet heel handig is. Uiteindelijk wist hij het aanvallend spel van zwart te verdedigen en kon hij met een pion meer het eindspel in. Na wat geschuif kon zijn a-pion doorlopen en daarmee was de wedstrijd afgelopen: 3.5-0.5.

Zo hebben we dus het aantal bordpunten van vorig seizoen in 6 wedstrijden al in 1 wedstrijd geëvenaard. Een goed begin van de jacht op het kampioenschap, maar we hebben nog een lange weg te gaan, want er komen nog 3 tegenstanders die qua speelsterkte redelijk gelijk zijn aan ons. Op 26 oktober spelen we de volgende ronde in Oisterwijk.

EGS speelt al ruim acht decennia vriendschappelijke wedstrijden tegen de schaakclub TUSK uit Turnhout. Sterker nog, de eerste twee wedstrijden van EGS midden dertiger jaren, werden gespeeld tegen TUSK.

De traditionele wedstrijd werd dit jaar op 15 september gespeeld in café St. Pieter op de Markt in Turnhout.

Mix talent en routine

Beide teams hadden een mix van jong talent en routiniers op de been gebracht. EGS staat bekend om haar goede jeugdafdeling maar TUSK overtreft de Goirlenaren op dit moment als het de kwaliteit van de jeugd betreft. Een bloeiende jeugdafdeling bleek haar vruchten af te werpen tegen   EGS.

Een vriendschappelijke wedstrijd is een uitgelezen gelegenheid om jonge spelers als Matthijs  Muis en Jihun Zang te laten debuteren op dit niveau.  De dertienjarige Matthijs wist zelfs te winnen, terwijl Jihun Zang een verdienstelijke partij speelde.

Kools verslaat Demondt

Thomas Kools, de enige basisspeler van EGS 1 die van de partij was, wist op het eerste bord fraai te winnen van Yves Demondt, een boegbeeld van TUSK. Pieter Couwenberg op bord 2 behaalde een knappe remise tegen  Eddy Vanderberghe. Op de borden drie tot en met zes verloren Ruud Licht, Peter Ansems, Henk Renders en Jaap Touw. Sjeng Houben, die in België woont en vaak aantreedt  tegen TUSK-spelers, kon zijn ervaring omzetten in winst. Opmerkelijk waren  de overwinningen van Francois Brock en Ton Krugers. Daarmee was de koek op voor het Goirlese vijftiental: met 9,5 -5,5 hielden de gastheren de punten in de Kempen. 

UITSLAGEN

In het Fotoalbum staan 28 foto’s die Rob heeft gemaakt.

Jongste EGS 1 ploeg ooit

Op zaterdag 16 september opende EGS 1 het seizoen met een thuiswedstrijd tegen Baronie 2.  Baronie kwam met een zeer ervaren ploeg naar Goirle, terwijl EGS het jongste team in de buitencompetitie uit haar geschiedenis achter de borden had geplaatst.  

Geen overtuigende start

Non-playing captain Henk Renders miste vier basisspelers.  Bram v.d. Vrande debuteerde  in het eerste team van de Goirlenaren. Van de Vrande hield de partij twee uur in evenwicht maar moest de eerste nul voor EGS incasseren. Jasper Kools speelde een aanvallende partij maar kon deze niet afronden naar winst en accepteerde een remise. Rick van Loy, eind augustus nog de beste EGS-er in het zware driedaagse GWK,  kon niet imponeren en verloor zonder uitzicht op meer gehad te hebben.  Erik Hamers maakte dankbaar gebruik van een fout van Kapitany en zorgde daarmee dat de aansluiting behouden bleef. Anderhalf uit vier op de laatste vier borden is te weinig voor het ambitieuze EGS 1.

Eerste borden sterk

De eerste vier borden zouden drieënhalf tegen een half punt opleveren. Robin Verhoeven op het derde bord speelde een solide partij maar zag geen winstmogelijkheden, zodat ook hij een remise accepteerde: 2 -3 in het voordeel van de gasten uit Breda.

Van start als titelkandidaat

Na  een tweede plaats in 2016 en derde in 2017 is EGS dit seizoen titelkandidaat. Een nederlaag tegen een club die geen medetitelkandidaat is in de eerste ronde, zou veel roet in het eten gooien van de titelpretendent. 

Ard van Beek speelde positioneel een ijzersterke partij en kon gelijkmaken. Met 3-3 en Thomas Kools en Bram van Huijgevoort  aan respectievelijk bord 1 en 2 nog in de strijd werd het een spannende finale. Thomas Kools die met zijn rating van 2.105 eerste bordspeler van EGS 1 is geworden, had een sterke doch complexe stelling. Uiteindelijk vond hij de opening naar winst.

Bram van Huijgevoort leek in een vlakke stelling naar remise te spelen maar wist het volle punt binnen te halen. Met de eindstand 5 – 3 loopt EGS 1 geen averij op in de eerste ronde.