Het jaar 2018 loopt op zijn eind. Dat betekent dat het weer tijd wordt voor de jaarlijkse eindejaarsschaakavond van de Eerste Goirlese Schaakclub. En omdat kerst dit jaar op dinsdag valt, wijken we daarvoor uit naar de vrijdagavond. Schaakcafé Hof van Holland opent dit jaar de deuren op vrijdag 28 december.

Ons jaarlijkse open huis is traditiegetrouw een mooie gelegenheid om bij te praten met oude schaakvrienden of om nieuwe te maken. Ook niet-leden zijn van harte welkom, we willen ze op deze avond te laten proeven van het schaken bij EGS.

Er wordt tijdens de eindejaarsschaakavond vanaf ongeveer 20.15 uur een snelschaaktoernooi georganiseerd, maar voor de minder gehaaste schakers is er ook de gelegenheid om een lange partij te spelen. Aanmelden is niet nodig, gewoon binnenlopen is mee (kunnen) doen. We hopen dat veel schakers voor deze gelegenheid naar Hof van Holland komen (voor wie het niet kent: Tilburgseweg 83, Goirle).

Welnu, de dag die we wisten dat zou komen was eindelijk daar. Na de ongelukkige uitschakeling in de beker van de week ervoor, was het afgelopen dinsdag de hoogste tijd om revanche te proberen te nemen. Zoals verwacht traden we aan tegen grotendeels hetzelfde team (op bord 3 na), dus was de vraag of dat nog een rol zou spelen. De onzen traden in ieder geval in de volgende opstelling aan: 1. Thomas, 2. Bram, 3. Bart, 4. Pascal. Na een verrassend korte introrede van wedstrijdleider Alex konden de degens gekruist worden; Het bleek een onfortuinlijke avond te worden tegen de heren uit Rosmalen.

De moeilijkheden begonnen op bord 1: Thomas en zijn tegenstander waren aan het werken aan het opzetten van een lange manoeuvreerpartij, toen Thomas ineens een pionwinst dacht te zien tegen werkbare compensatie voor wit. Druk nadenkend werden de in zijn ogen belangrijkste varianten uitgepluisd, echter had Thomas op zet 1 van de variant al een zeer sterk alternatief gemist in 8. Le3. In plaats van werkbaar, werd de compensatie al gauw vrij verwoestend, met druk tegen Thomas’ damevleugel en een grote voorsprong in ontwikkeling. Tegenstander Stan Heijmans gaf geen krimp meer en liet zijn voordeel niet meer los, ondanks verwoede pogingen van Thomas om de boel nog te redden c.q. compliceren: 0-1.

Inmiddels was Pascal druk bezig zijn behoorlijk ratingplus op papier om te zetten in een stellingsplus en even later in een materiële plus. Met actief spel en een zooi centrumpionnen die de zwarte stukken beperkten ging het crescendo met onze recordkampioen. De koning van zwart werd naar de damevleugel verjaagd en geparkeerd op a5 kon het niet lang meer duren voor het mat zou volgen. Of het vervolgens goddelijke interventie was, of een moment van menselijke zwakte van Pascal zullen we nooit weten. Feit is dat Pascal zonder enige compensatie zijn dame verloor, waardoor hij ineens een toren achterstond. Deze kans om te winnen werd door zijn tegenstander met beide handen aangegrepen: 0-2.

Dit legde alle druk neer bij de overbleven twee spelers. Bart speelde op bord 3 een partij waarin wit in de opening en het middenspel altijd wel wat beter leek te staan, maar wat lange tijd geen concrete gestalte nam. Na wat geschuif en een hoop paardmanoeuvres kon zijn tegenstander een eeuwig-schaak-stelling creëren. Bart kon hier weliswaar een stokje voor steken maar dat zou een kwaliteitsoffer inhouden. Of de mogelijkheden om met zijn twee paarden veld f4 te kunnen bezetten (wat naar verluidt altijd goed is) de doorslag gaf zullen we nooit weten. Bart besloot in ieder geval om niet voor het eeuwig schaak te gaan en de kansen van het team waren nog in leven, waarvoor hulde. Eens te meer omdat Bram wederom een materiële voorsprong had bereikt tegen Mike Kroon op bord 2. Helaas (voor ons) wist Mike opnieuw een actieve verdedigingswijze te genereren, gebaseerd op de zwakke witte koning. Bram besloot met niet al te veel tijd op zijn klok eieren voor zijn geld te kiezen en via een zetherhaling remise te maken: 0.5-2.5. Barts moed op het derde bord bleek uiteindelijk niet beloond te worden. Zijn vrijpion op de d-lijn kon door zijn tegenstander onschadelijk worden gemaakt en toen een laatste wanhoopsoffer ook niet meer doorsloeg besloot hij de handdoek maar in de ring te gooien: 0.5-3.5.

Een nieuwe nederlaag dus voor ons avond-vlaggenschip. Ook dinsdagavond viel er niet heel veel op af te dingen, hoewel de uiteindelijke eindstand wat geflatteerd is aangezien we op alle borden behalve 1 dicht bij een beter resultaat zijn geweest. Het is echter ook de verdienste van het goede spel van onze gasten dat we niet verder zijn gekomen dan die 0.5-3.5. Het degradatiespook waart dus nu nog nadrukkelijker rond in Hof van Holland voor het eerste avondteam. Met nog 3 wedstrijden voor de boeg wordt het zaak om heel snel match- en bordpunten te gaan vergaren om weg te komen van de laatste plaatsen. Dit zal echter pas beginnen ver in het nieuwe jaar. In februari volgend jaar mogen we naar Dongen, uw verslaggever zal u tegen die tijd weer verder op de hoogte stellen.

Maandag avond speelde het EGS B-Bekerteam de eerste ronde van deze nieuwe competitie op bekend terrein tegen het team van De Drie Torens. Immers twee maanden geleden speelden beide avondteams van EGS hun eerste ronde wedstrijd tegen een DDT opponent.

Het EGS team bestond uit twee avond A en twee avond B spelers. Bij DDT traden twee oude A tegenstanders aan. Het DDT team was op papier gemiddeld een pietsie sterker, maar dat soort zaken kan je meestal meteen vergeten als de klok wordt ingedrukt.

Maarten op bord 4 was als eerste klaar met een remise tegen de Elo-sterkste van DDT. Net als afgelopen zaterdag had hij een betere stelling kunnen opbouwen (met de mogelijkheid tot stukwinst) maar door te behoudend spel ging dat voordeel voorbij en restte een eindspel met pionnen en dames waar niet veel eer viel te behalen.

Cas kon vlak daarna op bord drie met mooi aanvallend spel zijn tegenstander tot opgave dwingen. Dit leverde halverwege de mooie tussenstand 0,5-1,5 op. Nog één winstpartij of twee remises en de buit was binnen.

Helaas kon Jasper het op bord 1 net niet bolwerken en verloor zijn partij, waarmee de stand gelijk werd getrokken en alle aandacht zich richtte op de vierde en laatste partij.

Plasmans matchwinnaar

Bart speelde met zwart op bord 2 een spannende partij met een voor de kijker af en toe zeer onoverzichtelijke koningshelft van het bord. Uiteindelijk kwam er een eindspel op het bord met een pionnenklont in het centrum (3 witte en 4 zwarte pionnen tegen elkaar aan geperst) en een witte vrijpion. Zwart had nog een toren en loper en wit een toren en paard. En toen werd het een tijd lang ouderwets manoeuvreren totdat de witspeler dacht een mooie paardvork te hebben. Die had hij ook maar na het verdwijnen van de torens, loper en vrijpion kon hij een zwarte pion, de voorste van een driedubbelpion in de centrumklont, niet meer stoppen. Eindstand DDT-EGS 1,5-2,5.

Dit betekent dat het EGS B-Bekerteam op enig moment de tweede ronde mag spelen.

Maandag 26 november werd de eerste stap van weer een nieuw bekeravontuur gezet. Na een mooie toeristische route door gemeente Tilburg/Hilvarenbeek om iedereen (red. Robin, Alex, Bram en ondergetekende (Thomas)) veilig naar Rosmalen te loodsen. In Rosmalen speelden wij tegen lokale schaakclub De Kentering in café/zaal d’n Beer. Op papier zouden er kansen moeten liggen tegen deze tegenstander, aangezien we op ieder bord een ratingplus hadden. Die grap heeft iedere schaker al wel vaker gehoord; we moeten het dus wel maar even laten zien. Wij treden dus aan in de volgende opstelling: 1. Thomas, 2. Bram, 3. Robin, 4. Alex.

Alex, misschien geïnspireerd door de naam van de zaal, liet de schaakbeer in zichzelf los. Voor iemand het doorhad had hij al een pion verorberd en even later kwam daar nog een bij. Omdat de compensatie nog geen gestalte had genomen waren de vooruitzichten goed. Robin was ondertussen in een zwaargewicht schuifpartij terecht gekomen. Nagenoeg alle stukken bleven geruime tijd op het bord en er was nog weinig reden om aan te nemen dat één van beide spelers duidelijk beter stond halverwege de avond. Iets vergelijkbaars kon worden gezegd bij Bram van Huijgevoort; hij moest weliswaar zijn toren tijdelijk op het ongelukkige veld a2 posteren (met pionnen op a3 en b2) en moest wat tijd investeren om zijn stelling goed te navigeren. Thomas besloot op bord 1 maar weer eens een keer het Hollands (1… – f5) te spelen tegen het 1. Pf3 van zijn tegenstander. Hoewel het leek alsof zijn tegenstander een tikje beter stond uit de opening, was er nog meer dan voldoende ruimte voor een interessante partij. Al met al kon er halverwege nog weinig worden voorspeld over de uitkomst van de match.

We springen een stuk vooruit in de tijd. Alex heeft inmiddels zijn pionnen voorsprong geconsolideerd. In een poging nog wat praktische kansen te creëren, besloot zijn tegenstander een stuk te offeren, met een open h-lijn als gevolg. Zwart had echter te weinig materiaal over om de koning van Alex te veel te verontrusten. Hoewel het zeker nog wat scherpte vereiste om de laatste dreigingen te ontmantelen, slaagde Alex hier zonder al te grote bokkensprongen in: 1-0. Het goede nieuws hield hier niet op; Thomas was erin geslaagd het damevleugelinitiatief van zijn tegenstander tegen hem te gebruiken. De toren die bezig was stennis te schoppen op de damevleugel werd even later node gemist toen hij via de e-lijn de witte koning aanvloog. Mat was toen al snel niet meer te vermijden: 2-0.

Robin en zijn tegenstander hadden veel tijd nodig om hun complexe stelling te spelen. In de afwezigheid van een tijdsincrement van x seconden per zet zoals in de zaterdag-competitie, kwamen beide dus in vliegende tijdnood naarmate de veertigste zet aanstaande was. Sterker nog ze moesten beide nog een zet of 10 doen met minder dan enkele minuten. In deze chaotische fase had Robin verschillende dreigingen die boven zijn hoofd hingen en uiteindelijk bleek een sluipschietende loper van b2 hem te machtig: 2-1. Blijft over de partij van Bram op bord 2. Hij had een stuk gewonnen in het verre middenspel door een misrekening van zijn tegenstander, maar had het nadeel dat zijn klok al aardig in zijn nadeel begon te tikken. Zijn tegenstander hield slim de druk erop en begon met zijn damevleugelpionnen op de witte deur te bonzen. Bram slaagde er onder druk van die pionnen en de klok niet in zijn stuk meer te verzilveren. Sterker nog in het resulterende toreneindspel met een pion minder was er geen eer meer te behalen, waardoor een van zijn zeldzame nederlagen een feit was: 2-2.

Met de stofwolken opgetrokken was dit de uitslag die op het bord stond:

Thomas Kools – Stan Heijmans                                1-0
Bram van Huijgevoort – Mike Kroon      0-1
Robin Verhoeven – David Bruggeman 0-1
Alex van Lanen – Marc Smits                     1-0

Met hoe de bekercompetitie werkt wordt dus het resultaat van het onderste bord weggestreept bij een gelijkspel, tot een resultaat is bereikt. Dat betekent dat het resultaat van Alex wordt weggestreept, waarna het 1-2 is in het voordeel van De Kentering. Het gevolg is dat het A-team van EGS dus helaas is uitgeschakeld voor de beker en De Kentering door gaat in het toernooi. Met 2-2 verliezen, alleen in de beker. Felicitaties gaan uit naar de heren van De Kentering, en wanneer (grotendeels?) hetzelfde team volgende week langskomt voor de avondcompetitie gaan we voor de revanche!

Op- zaterdag 24 november speelde EGS 1 tegen koploper Sliedrecht 2 gelijk in een spectaculair duel in een thuiswedstrijd bij Hof van Holland. EGS 2, niet in de sterkste opstelling, verloor van De Kemppion uit Steensel.

Bij EGS 1 kon teamleider Henk Renders weer beschikken over Thomas Kools, een van de vaste roergangers van het vlaggenschip van EGS.

EGS opent moeizaam

Alex van Lanen verzeilde in een gelijkwaardige stelling die richting remise leek te gaan. Omdat er nog nauwelijks iets te zeggen viel over de posities op de borden na twee uur, werd besloten om door te spelen. Achteraf bleek dit een goede beslissing want Alex won een uur later, wel met hulp van een slordige zet van zijn opponent maar een punt is een punt.  Op bord vier kwam de eerste remise op het bord in de partij tussen Robin Verhoeven en Theo Dekker. Ard van Beek slaagde erin om vanuit een gewonnen stelling toch nog te verliezen. Erik Hamers hield zijn partij lang in evenwicht maar verloor eveneens. Van Lanen had inmiddels zijn punt binnen gehaald maar EGS stond met 1,5 – 2,5 achter.

Plasmans tast mis

Jasper Kools wist na een moeizame start alsnog naar winst te spelen.  Met 3,5 uit vier rondes debuteert Jasper. Bart Plasmans deed een onreglementaire zet. Hij moest daarom toch met het stuk zetten en zijn tegenstander kreeg twee minuten extra tijd toegewezen. De onrust sloeg hiermee toe in het duel met de koploper uit Sliedrecht. Met 2,5 -3,5 en bord 1 en 2 nog in het spel met winstkansen voor EGS leek het tij in de slotfase te keren ten gunste van de gastheren.

Kans op winst

Thomas Kools dreigde een pion te laten promoveren. De hele partij werden de zware stukken van beide kanten ingezet om dit te bewerkstelligen respectievelijk te verhinderen. Thomas wikkelde rustig af naar winst. Met 3,5 – 3,5 lag winst, verlies of gelijkspelen in handen van Bram van Huijgevoort.

De partij tegen Adrian Mensing kantelde een paar keer van winst naar verlies.  Uiteindelijk werd het een remise. Een goede afspiegeling van een wedstrijd waarin EGS 1 met open vizier de strijd tegen de koploper aanging, deze bijna velde maar tenslotte genoegen moest nemen met een gelijkspel. EGS 1 blijft in het linker rijtje staan in de Vierde Klasse van de KNSB.

EGS 2 verliest van De Kemppion

EGS 2 trad in de Zesde Klasse van de KNSB aan tegen de Kemppion uit Steensel. Frans Leijtens kreeg het eerste punt al snel cadeau van de Kempenaren.  Maarten de Wit die door teamleider Pieter Couwenberg aan het eerste bord geposteerd was, deed wat van hem verwacht werd en behaalde een gelijkspel. Na de nederlagen van Rob van Esch, Simon de Knegt en Ton Krugers werd duidelijk dat EGS 2 zonder Pieter Couwenberg en Nico Dignum een zware middag tegemoet ging. De veelbelovende jeugdspeler Matthijs Muis en Peter Ansems, terug op het nest na een lange periode, wisten de score nog een draaglijke aanblik te geven. Pieter v.d. Pluijm had remisekansen maar door een verkeerde volgorde van zetten mislukte dit. EGS 2- De Kemppion 2,5 – 5,5

En Rob heeft ook nog meer foto’s gemaakt van EGS 1 en EGS 2.

De avondcompetitie blijft wat EGS betreft een soort spiegelschaak te zien geven: voor de derde keer op rij won EGS B en eveneens voor de derde maal verloor EGS A. Daardoor staat EGS B nu tweede en EGS A… tweede van onder.

EGS B ging op bezoek bij WLC C, dat ook nog alles had gewonnen. Captain Robin Verhoeven zette het team op het juiste team met een snelle zege. De anderen wisten wat hen te doen stond: remises voor Maarten de Wit en Pieter Couwenberg. Een overwinning van Jasper Kools maakte het feest compleet: 1-3.

EGS A moest het opnemen tegen Dubbelschaak ’97. Dat de equipe uit Boxtel te sterk zou zijn, was wel verwacht, maar de uitslag van 4-0 viel toch tegen. Al was EGS zeker niet kansloos. Met name Pascal Graafmans had lang goede vooruitzichten, maar hij slaagde er niet in om het goede plan te vinden om de gemankeerde pionnenstructuur van zijn tegenstander te bestrijden. Uiteindelijk kreeg hij uit de tegenaanval zelfs nog een nul aan zijn broek.

Tegelijk legde Bart Plasmans de koning om, in een partij waar hij eigenlijk nooit goed in had gezeten. Alex van Lanen had weinig ruimte, kon de verdediging toch dicht houden, maar toen hij in het eindspel (paard versus loper en ieder een hand vol pionnen) kansen op tegenaanval zag, greep hij die iets te roekeloos aan. Bram van Huijgevoort verloor al snel een pion, maar mocht lang hopen op remise, tot hij in het eindspel nog twee pionnen in moest leveren.

Terwijl zijn teamgenoten van EGS 2 worstelden met RDS tijdens hun zaterdagcompetitiewedstrijd in Sint-Oedenrode moesten ze dat doen zonder hun teamcaptain Pieter Couwenberg. Daar had Pieter een goede reden voor: hij streed op datzelfde moment in Ermelo om het clubkampioenschap van de NSVG (Nederlandse Schaakvereniging van Visueel Gehandicapten).

En hij deed dat met succes! Pieter wist de kroongroep te winnen en mag zich zodoende clubkampioen van de NSVG noemen. In de vierkamp met de vier sterkste spelers van het toernooi bleef Pieter ongeslagen: na een remise en een winstpartij was remise in de slotronde genoeg voor de titel.

November is begonnen met twee nederlagen voor EGS. EGS 1 moest de punten in Utrecht laten: het werd 4,5-3,5 voor Rode Loper. EGS 2 had het nog zwaarder in Sint-Oedenrode: het vlaggenschip van de plaatselijke RDS was met 7,5-0,5 te sterk.

Na een goede start in de landelijke vierde klasse (3 uit 2) kon EGS 1 tegen het op papier gelijkwaardige Rode Loper de degradatiezorgen van zich af schaken tot ergens rond carnaval. En het begon nog wel zo goed… Ard van Beek verraste zijn tegenstander met een vlijmscherpe counter uit verloren positie en zette EGS op voorsprong.

EGS consolideerde met remises van Bart Plasmans, Erik Hamers en Bram van Huijgevoort, maar op de andere borden waren de vooruitzichten niet best. Cas Overzier was de eerste die moest capituleren. Toen de torens van het bord gingen in het toreneindspel bleek ook het perspectief voor Cas uit de stelling.

Ook Alex van Lanen hield het niet droog. Vanuit de opening was hij ten aanval getrokken, maar de tegenaanval van zijn Utrechtse tegenstander bleek scherper. EGS kon nog wat terugdoen op bord 8, waar Jasper Kools zijn sterke seizoensstart doortrok en in tijdnood zijn tegenstander te slim af was.

Daarmee was de tussenstand 3,5-3,5 en was Robin Verhoeven als laatste bezig. Lang leek zijn partij volledig in evenwicht, maar ergens in de afruilfase had zijn tegenstander het iets handiger aangepakt. Het eindspel bleek, wat Robin ook probeerde, niet te houden: 3,5-4,5.

Rob van Esch was de grote man bij EGS 2. Maar niet omdat hij de matchzege veilig stelde. Nee, hij was met zijn remise de speler die EGS van de hatelijk nul af hielp. Zijn zeven teamgenoten (Maarten de Wit, Henk Renders, Frans Brock, Nico Dignum, Frans Leijtens, Ben Elswijk en Matthijs Muis) moesten allemaal hun meerdere erkennen in hun tegenspeler van RDS, dat dus niet alleen op papier veel sterker was dan de Goirlese equipe.

En Rob heeft weer een paar fotootjes gemaakt en die staan hier.

Gelukkig voor EGS kent november nog een speelronde en kunnen beide teams zich revancheren voor deze mispeer. Al zal dat niet makkelijk zijn, want in beide gevallen is de tegenstander de favoriet. EGS 1 moet het thuis opnemen tegen Sliedrecht 2, EGS 2 tegen De Kemppion 1.

EGS A en B speelden in de tweede ronde van de avondcompetitie dinsdag weer een massakamp tegen een Tilburgse buurman. Na de uitwedstrijd tegen De Drie Torens B en C (1,5-2,5 en 2,5-1,5) kwamen dit keer Stukkenjagers D en F op bezoek in Goirle.

Voor EGS A hield het daar niet op met de parallelen met de eerste speelronde. Evenals in Tilburg sprokkelde EGS A drie remises om daarna Bart Plasmans vanuit (voorheen) veelbelovende stelling de beslissende partij te zien verliezen.

Alex van Lanen had niet helemaal scherp gereageerd op een openingsnieuwtje van Guus Vermeulen, Bram van Huijgevoort berustte in remise in een gelijke lopereindspel tegen Erik Dignum en Pascal Graafmans had gekozen (moeten kiezen) voor een offer van dame tegen drie stukken, wat toch vooral winstperspectief voor zijn tegenstander Paul Castermans opleverde. Het leverde drie halfjes op.

Bart had echter een kwaliteit meer na scherp spel vanuit de opening. Maar toen Henry Flikweert erin slaagde om zijn loper en paard op de koningsstelling te richten en een toren op de zevende rij posteerde, was Barts materiële plus niet veel meer waard. De klok tikte ook nog een deuntje mee en de partij kantelde in Stukkenjagers’ voordeel. Opnieuw een nederlaag van 1,5-2,5 dus.

Wat de parallelen met ronde 1 betreft, die waren er in iets mindere mate ook voor EGS B. Zo zat de (op papier) sterkste Stukkenjager niet tegenover Robin Verhoeven op bord 1, maar speelde Bjoern Hoefmans tegen Jasper Kools aan 2. Anders dan uit bij DDT liep dat dit keer wel goed af voor Jasper. Hij combineerde op de koningsvleugel naar een vlotte winst.

Dat er Stukkenjagers-(dubbel)leden onder EGS-vlag spelen, zijn we inmiddels gewend. Maar andersom… Dinsdagavond wel. Nico Dignum wandelde Hof van Holland binnen. Nico? Maar die had zich toch afgemeld voor vanavond? Ja… om avondcompetitie te spelen voor Stukkenjagers dus. Hij was geposteerd aan bord 1 tegen Robin, samen creërden ze een behoorlijke heksenketel, waarin Robin degene was die de winnende toverspreuk uitsprak.

Pieter Couwenberg had de eer de winnende te scoren. Hij blies in een fraaie partij de koningstelling van Rene Davidse op. Bleven over Maarten de Wit en Wil Wouts. Met scherp en fraai aanvalsspel had de Stukkenjagers-captain een gewonnen stelling op het bord gezet, op enig moment zelfs met een toren meer. Maar ja, die klok he… Gecombineerd met de tegendreigingen van Maarten, dat wel. Wils koning wandelde en wandelde, maar in plaats van weg van de problemen liep die pardoes een matnet in: 4-0!

Zo wacht EGS A waarschijnlijk de rest van het seizoen in B1 een strijd tegen degradatie (te beginnen met de loeizware uitwedstrijd tegen Dubbelschaak’97), terwijl EGS B zich hopelijk op mag maken voor een kampioensrace in C2 met HSC D, DSC B en (vooral) Baronie C.

Ook buiten ons eigen vertrouwde Hof van Holland (en de daarbij behorende uitwedstrijden) zijn verschillende EGS-spelers actief op de 64 velden. Een roundup van de afgelopen weken.

Om met de recentste te beginnen… wat doe je als het op een oktoberzaterdag 27 graden is? Meespelen in een terrasschaaktoernooi natuurlijk! Al wisten Cas Overzier en Alex van Lanen toen ze zich inschreven natuurlijk niet dat de zon zo uitbundig op hun bolletjes zou schijnen op de Oisterwijkse Lind. In een tamelijk exclusief gezelschap van twaalf duo’s (met ook diverse oud-EGS-ers, zoals Bram van de Vrande, Rick van Loy en Jan Douwes) reikten Cas en Alex tot een plek in de middenmoot met 6 bordpunten (Alex 3,5, Cas 2,5) uit 7 rondes.

Wat verder terug en wat verder van huis liet Maarten de Wit eind september zien dat hij dit seizoen in goede vorm steekt. In het vierkampentoernooi van het Utrechtse Moira-Domtoren was groep G een prooi voor Maarten. Hoewel hij de laagst gerate van de vier spelers was (al waren de verschillen klein), schaakte Maarten 2,5 punt bij elkaar, goed voor ongedeelde groepswinst.

En ook in het nabije Tilburg valt met grote regelmaat wat te schaken. De cyclus snelschaakavonden van SG King heeft inmiddels alweer twee afleveringen achter de rug. Op de uitslagenlijsten vinden we vooralsnog alleen René van den Bosch terug, 32e in een ijzersterk deelnemersveld. Het Stukkenjagers Open is daarentegen net begonnen. In ronde 1 namen Pascal Graafmans en Alex van Lanen een avondje vrijaf, Nico Dignum en Bart Plasmans kregen geen voet aan de grond tegen hun sterkere tegenstanders (in geval van Bart was dat IM Stefan Kuijpers, de uitgelezen favoriet van het toernooi), van de partij van Maarten de Wit wordt om onduidelijke redenen nog geen uitslag vermeld.

Als EGS-er in actie geweest en hier niet bij vermeld? Meld het ons!

Na de eerste competitiewedstrijd thuis tegen OSV mocht EGS 1 zaterdag pas écht landelijk gaan spelen: naar Utrecht voor een uitwedstrijd tegen Paul Keres 4.

Nou kun je vanuit Goirle op twee manieren naar Utrecht rijden. De ene bolide ging via Den Bosch, nam de A2 en kachelde op het dooie akkertje zonder problemen richting Utrecht. De andere EGS-mobiel koos de richting Breda en de A27 en kwam met piepende remmen (een beetje overdreven, maar niet veel) tot stilstand te midden van een Hollands polderlandschap in de buurt van Noordeloos.

Want ja, iets verder naar het Noorden was wat loos. Wat we kenden van de verslagen op Schaaksite over de landelijke competitie (pakweg Kennemer Combinatie dat op weg naar Voerendaal in een mega-file verzield raakt en muurvast staat), ondervonden we nu zelf aan den lijve. De file-informatie gaf vertragingen van anderhalf uur, waarop koorsachtig telefoonverkeer tussen beide auto’s en de op eigen gelegenheid gereisde Ard van Beek losbarstte. Uiteindelijk konden vijf EGS-ers op tijd aan de eerste uitwedstrijd beginnen, de andere drie arriveerden een kwartiertje na aanvang (en gelukkig niet anderhalf uur).

Drie spelers waren ook al vlot weer klaar, alle drie pakten ze een degelijk halfje: Ard van Beek (bord 5), Cas Overzier (7) en Ruud Licht (8). Het deed denken aan de thuiswedstrijd tegen Oss, toen het ook remises regende en EGS aan het eind van de middag toesloeg.

Nu liep het echter anders. Erik Hamers (in de eerste ronde nog matchwinner) ging ten onder aan bord 4. Jasper Kools zette (we zitten dan inmiddels in de tijdnoodfase) EGS echter weer op gelijke hoogte. In een knap gespeelde partij bracht zijn vrijpion de beslissing.

Na het behalen van de veertig zetten maakte Robin Verhoeven de balans op en concludeerde dat hij zijn stelling met weliswaar een pion meer niet in winst om kon zetten. Zijn tegenstander was het daarmee eens: remise. Hetzelfde resultaat kwam Bram van Huijgevoort overeen met zijn opponent, nadat hij eerder in het lopereindspel nog een voorstel tot puntendeling van de hand had gewezen, was verder doorspelen niet langer verantwoord.

Dat Bram remise eerst uit de weg was gegaan, was omdat hij juist naast zich zag hoe Alex van Lanen, die aan het afwikkelen was naar een glad gewonnen eindspel, in een vlaag van verstandsverbijstering een vol stuk cadeau deed aan zijn tegenstander. Dat had hem op een nederlaag moeten komen te staan, maar Alex trok een verdedigende muur op die zijn tegenstander niet wist te slechten, ondanks dat hij het 107 zetten lang probeerde.

Op de terugweg, met een degelijke 4-4 in de kofferbak, werd EGS nog op een toetje getrakteerd: nog een file. Na achten kwamen de laatste spelers terug aan in Goirle. Leuk… landelijk schaken!

Overigens maakte officieel gezien ook EGS 2 zaterdag zijn debuut in de landelijke competitie. Zesde klasse om precies te zijn, maar de tegenstanders zijn allemaal mede-Brabanders. In de openingsronde De Pion 4 uit Roosendaal. De zeven Roosendalers die de weg naar Goirle hadden weten te vinden, schaakten 4,5 punt bij elkaar. Net genoeg voor een kleine nederlaag voor EGS 2 dus. Frans Leijtens won namens EGS als enige, remises waren er voor Maarten de Wit, Rob van Esch en Simon de Knegt. Geen succes was er voor Nico Dignum, Matthijs Muis en Pieter van der Pluijm.

En Rob heeft weer een paar fotootjes gemaakt en die staan hier.

Het eerste avondteam van EGS is de nieuwe competitie slecht begonnen. De uitwedstrijd tegen De Drie Torens B (vorig seizoen nog kampioen in de klasse van EGS B) ging met 2,5-1,5 verloren.

De wedstrijd tussen twee op papier gelijkwaardige teams ging van start met twee vrij snelle remises: van Pascal Graafmans op bord 2 en van invaller Cas Overzier op 3. In beide partijen werd het evenwicht nooit echt verbroken, al haalden de houwdegens na afloop in de analyse hun hart op aan wat er had kúnnen gebeuren in de partij van Cas (en aan de vraag voor wie dat dan gunstig was…).

Wie bij de 1-1 tussenstand had betoogd dat EGS dit met 1-3 zou gaan winnen, had op zeker moment gelijk kunnen krijgen, maar kwam uiteindelijk bedrogen uit.

Alex (bord 1) trok na de opening de partij naar zich toe en maakte een stuk buit, maar verzuimde om daarbij ook even de dames af te ruilen. Diezelfde dame dook even later ineens op voor zijn nagenoeg onbeschermde koning om via zetherhaling remise af te dwingen.

Bart (bord 4) had de winnende op de schoen, maar pakte op het moment supreme het verkeerde stuk vast en raakte zodoende in een eindspel met een pion minder verzeild. Ondanks verwoede pogingen van Bart bleek dat niet remise te houden: 2,5-1,5 dus.

EGS 1 miste drie spelers die vorig seizoen aan de eerste vier borden speelden bij de opening van de competitie op zaterdag 15 september in Hof van Holland tegen OSV uit Oss. Tegen ditzelfde Oss werd in het voorjaar nog met 5-3 verloren. Een zware opening van de competitie lag derhalve in het verschiet.

Jasper Kools, sinds een paar maanden basisspeler van EGS 1, bracht de eerste remise binnen op bord drie. Een meevaller want coach Henk Renders had het zwaartepunt van de opstelling op de lagere borden gelegd. Cas Overzier tekende vervolgens voor de tweede remise. Robin Verhoeven remiseerde eveneens op bord zes. Tegen een team dat gemiddeld tachtig punten per speler hoger in de ELO-rating stond, een verrassende opening. Dat de EGS-equipe in de breedte sterker is geworden de laatste jaren, is duidelijk.

Er waren nog geen zorgen voor Oss met onder andere Nico Schouten met een rating van 2150 aan het eerste bord. Toen Erik Hamers van EGS een voorsprong van een kwaliteit had opgebouwd en zorgvuldig afwikkelde naar winst, leek een stunt mogelijk.

Ruud Licht, the dark horse in de ploeg (geen ELO-rating maar de laatste weken geweldig op dreef met onder andere de remise in de simultaan tegen Loek van Wely), ging goed van start maar moest de dame ruilen voor een toren. Manmoedig streed Ruud verder en wist de aanval over te nemen en alsnog remise overeen te komen, 3-2. Bram van Huijgevoort op bord twee had een zware middag en kwam vanuit een slechtere stelling in een plusremise-positie terecht. Toen hij zag dat Alex van Lanen vrij onverwachts een winnende stelling op het bord had, nam Bram geen risico meer en bood remise aan. Alex verzilverde kort daarna zijn stelling en EGS stond met 4,5 -2,5 gewonnen. Een fraai staaltje van ploegentactiek.

Maarten de Wit speelde op dat moment nog op bord 1 tegen Nico Schouten. De partij was nog in evenwicht. In het eindspel ging Maarten na vierenhalf uur stand gehouden te hebben ten onder. EGS won met 4,5 – 3,5 de openingswedstrijd. Hamers en Van Lanen waren de matchwinners maar De Wit was toch de held van de middag.

De vijfde editie van het HAVEP-GWK kende dezelfde winnaar als de vierde jaargang: Jeffrey van Vliet. De speler van het Aalsmeerse AAS verbeterde in zekere zin zijn prestatie van vorig jaar. Toen werd hij gedeeld eerste en won hij het toernooi op weerstandspunten, dit keer stond hij moederziel alleen bovenaan. Anders was dat in de B-groep, waar vijf spelers gedeeld eerste werden en uiteindelijk de naam van Hans Uittenboogaard (CSV) helemaal bovenaan prijkte.

Jeffrey van Vliet sloeg zijn slag op de slotdag, door achtereenvolgens Herman Grooten en Mark Haast te verslaan. Daarmee kwam hij uit op 5 uit 6 (een bye in ronde 1 en een remise tegen Ruud van Meegen waren zijn enige verliespunten). Omdat in de slotronde de andere twee toppartijen (Bob Jansen-Lars Vereggen en Onno Elgersma-Ruud van Meegen) in remise eindigden, werd het een ongedeelde toernooizege voor Jeffrey. De tweede plek werd gedeeld door de remiserende achtervolgers (minus Ruud van Meegen) met 4,5 uit 6.

In de B-groep was die score genoeg voor de gedeelde eerste plek. Maar liefst vijf spelers wisten tot 4,5 punt te komen, waaronder een van de organiserende EGS: Bart Plasmans. Helaas voor hem pakte de tiebreaker in zijn nadeel uit en staat hij in de eindstand vijfde. Boven hem Joep Peeters, Jesse van Dongen, Wiebe de Witte en Hans Uittenbogaard.

Die laatste won dus de B-groep en maakte zodoende na een valse start (1 uit 2) alsnog zijn status als nummer 1 op de plaatsingslijst waar. Tommy Grooten, de Nederlands kampioen tot en met 10 jaar, kon een goede start niet verzilveren en werd zesde met 4 uit 6. Erik Hamers (EGS) en Huib Vriens kwamen ook uit op die score.